داشتم می‌شمردم که تا حالا چند تا از وبلاگرها رو دیدم. شمردم دیدم که پونزده شونزده تایی می‌شن. خوبه. خیلی خوبه که آدم اول آدما رو از روی گفته‌هاشون بشناسه بعداً خودشون رو ببینه. درسته که آدما ممکنه به همه چیزایی که می‌نویسن، عمل نکنن اما این از حالت دیگه‌ای که وجود داره بهتره. یعنی این که اول از نزدیک برخورد کنی، بعدش ببینی که طرف چند مرده حلاجه.
توی حالت اول، آدم حتی می‌تونه راحت‌تر انتقاد کنه چون به نوشته‌های طرف مقابلش می‌تونه استناد کنه. اما تو حالت دوم به نظر من چند پله عقب‌تره. چون تازه باید کلی طول بکشه تا ببینی که طرفت چی تو چنته داره.