این کارتون گالیور هم برای خودش عالمی بودها. هر کدوم از شخصیت‌های این کارتون هم واسه خودشون کلی شخصیت‌های عمیق و جالبی بودن. همیشه می‌شه مشابهشون رو دور و برت ببینی. دنیا پر از آدماییه هست که مثل اون یارو فکر می‌کنن که هی می‌گفت من می‌دونم ما برنده نمی‌شیم. من می‌دونم اون ما رو می‌خوره. خلاصه همش نفس بد میزد. از پادشاه لی‌لی‌پوت هم تن لش‌تر و شکمباره‌تر پیدا نمی‌شد. بازم مثه خیلی از مردم. اون آدم بده، کاپیتان لیچ رو می‌گم، اون هم که معلوم نبود چه پدرکشتگی با گالیور داشت، همش کارشکنی می‌کرد. مثه این آمریکای جنایتکار بود لامصب. اما جالب‌ترین شخصیت این کارتون از نظر من، فلرتیشیا بود. نمونه کامل یه دختر تو دل برو و طناز. من که تقریباً مطمئنم گالیور عاشق فلرتیشیا بود. اون قسمتش رو یادتونه که گالیور می‌ره یه مقدار از آبی رو می‌خوره که قد مردم لی‌لی‌پوت می‌شه؟ من همش دوست داشتم ببینم تو اون قسمت خلاصه گالیور چی کار می‌کنه. طفلک فکر کنم ذوق مرگ شده بود که هم‌قد فلرتیشیا شده. اما به نظرم اون قسمت سانسور داشت.