نیلوفرانه

گلاویزی مردمک‌هایت با مشتی اشک و شوق مرده‌ رنگ‌آمیزی یک برق نیمه‌جان در چشم‌هایت… انگار گفتی که گلویت را می‌فشارد؟
می‌دانی؟ می‌دانم که می‌دانی.
نیلوفر گل مرداب است و دریا شاید هیچ گاه بسترت نشود.
از چه رو حجمت را می‌کِشی؟
ریشه‌ات را دریاب!