من یک Sudoku مثبت هستم!

یکی از واژه‌هایی که سر و کله‌اش میان کلمات جدید پیدا شده، واژه Sudoku است. سودوکو (یا به قولی سادوکو) یک بازی ژاپنی است که این روزهای شدیداً مد شده. البته مسلم است که وقتی صحبت از مد به میان می‌آید، منظور آن ور آب است. با توجه به قراین و مسائل تهاجم فرهنگی، قاعدتاً سر و کله این مهاجم به زودی این ور آب هم پیدا خواهد شد. من هم که مصداق مجسم تهاجم فرهنگی و اینترنت و این جور چیزها….
حالا اصلاً این سودوکو یعنی چه؟
سودوکو یه بازی فکریه! پس اگه اهل تفکر و عقل و آی کیو و اینها نیستید، از همین جا این مطلب رو ول کنید و برید سراغ مطلب بعدی… خب. موندنی شدین؟ ای ول.
ویروس سودوکو اولین بار ۲۰ سال قبل توی ژاپن پیدا شد. بعد از اون توی انگلیس دیده شد و سر آخر رد پای اون رو همه جا دیده شد و از طریق اینترنت من رو هم مبتلا کرد. با این وضعی که داره پیش می‌ره، قراره که من هم شما رو مبتلا کنم.

زیبایی سودوکو قانونشه که یکی هم بیشتر نیست و مثل فوتبال و سایر بازی‌ها کارشناس داوری و برنامه ۹۰ لازم نداره. اما این قانون از این قراره که ما یه مربع ۳ در ۳ داریم که هر کدومش هم تقسیم شده به مربع‌های ۳ در ۳ کلش می‌شه یه مربع ۹ در ۹٫ حالا ما باید مربع‌ها رو طوری با اعداد ۱ تا ۹ پر کنیم که توی هر سطر و ستون و مربع ۳ در ۳، هر عدد فقط یک بار تکرار بشه و البته توی این جدول ۹ در ۹ یک سری اعداد از قبل نوشته شده. دید یو آندرستند؟
این بازی این قدر هیجان‌انگیز و اعتیادآور هست که حتی توی سایت روزنامه گاردین یک بخش مجزا برای این بازی در نظر گرفتند.
به هر حال ملت تو دانشگاه و اتوبوس و مترو و هر جای موجه و غیرموجه دیگه نشستن و دارن سودوکو بازی می‌کنن. کلی هم دستگاه کامپیوتری و جیبی دادن تو بازار. حتماً بامزه هست دیگه. همین چند روز پیش روی یه دکه روزنامه‌فروشی یه کتابی هم دیدم که در همین زمینه منتشر شده بود و مجموعه‌ای از جداول سودوکو رو یک جا ارئه می داد. شما می‌تونین انواع و اقسام بازی‌هاش رو توی اینترنت هم پیدا کنین. اولش یک کم سخته اما کم‌کم راه می‌افتید. دیگه خود دانید.