مجله زیگزاگ– پدیده‌ها و ستاره‌های اینترنتی، الزاماً همیشه جوان‌های «خوره»ای نیستند که از پای مانیتور تکان نمی‌خورند. گاهی، سیاستمداران «کت‌وشلواری» هم روی شبکه مجازی پدیده می‌شوند و با پشتیبانی موج «اینترنت‌باز»ها به بالاترین مقامات سیاسی نزدیک می‌شوند. سه سال پیش، اینترنت توانست یکی از پرشورترین و احساساتی‌ترین سیاستمداران ایالات متحده آمریکا را به چنین شهرتی برساند! داستان از جای شروع شد که هوارد دین، فرماندار نه چندان مشهور ایالت ورمونت آمریکا به یکی از طرفداران پر و پا قرص وبلاگ‌ها بدل شد و مشاوران زرنگ و خوشفکرش به او پیشنهاد دادند تا اینترنت را موتور محرکه مبارزات انتخاباتی خود سازد. چنین بود که مشاور ارشد هوارد دین توانست با ابتکاری نو، نام او را بر سر زبان‌ها بیندازد؛ در حالی که همه سیاستمداران و رقبای انتخاباتی برای جلب توجه رسانه‌های قدرتمند و پربیننده تلاش می‌کردند، ستاد انتخاباتی دین نگاهش را به وبلاگستان دوخت تا به جای آنکه در صف طولانی یک تریبون بزرگ بماند، هزاران تریبون کوچک داشته باشد.
وبلاگ‌ها، متحد شود
بازی سیاسی مشاوران هوارد دین، با تکه بر این فرض شکل گرفت که این رسانه‌های فردی و مستقل گرچه هر کدام به تنهای کوچک و نسبتا کم‌مخاطب هستند، اما چنان پرشمارند که اگر به طور انبوه برانگیخته شوند می‌توانند موج قدرتمندی از هواداران پرشور را شکل دهند.
کوتاه‌ترین راه برای رسیدن به این هدف در واقع این بود که وبلاگ‌های سیاسی، یک سر و صدای سیاسی راه بنیدازند و حسابی گرد و خاک کنند تا در میان صداهای رسایی که از رسانه‌های قدرتمند و متعارف می‌آمد، جایی را برای خود پیدا کنند.
در حالی که سیاستمدان و ناظران سیاسی، آرام آرام شاهد بالا گرفتن بحث و گفت‌وگوهای انتخاباتی در وبلاگ‌ها و شبکه‌های اینترنتی بودند، سلسله ملاقات‌هایی میان هوارد دین و وبلاگ‌نویسان سیاسی شکل گرفت.
از همن جا بود که هسته گروه‌های حامی هوارد دین روی اینترنت ابراز وجود کردند. هسته‌های که در سات‌های حامان دن و همچنن سایت انتخاباتی او (که اکنون غیرفعال است و آدرسش به سایت رسمی حزب دموکرات منتهی می‌شود) هماهنگ می‌شدند.
پیام‌ها و شعارهای متفاوت و تازه هوارد دین در انتخابات ریاست‌جمهوری هم که از سوی منتقدانش «لیبرال افراطی» توصیف می‌شد، به محبوبیت او در میان جوانان وبلاگ‌نویس و اینترنت‌باز کمک می‌کرد. شاید به همین دلیل، مخالفان دین با لحنی کنایه‌آمیز، فعالیت‌های انتخاباتی او را «جوان‌پسندانه» می‌خواندند.
پیشتاز
با تکه بر چنن موج پرشوری، هوارد دین توانست نردبان سیاست را با شتاب بی‌سابقه‌ای بپیماید. در ابتدا، ورود این نامزد «کم‌امید» به عرصه انتخابات را بسیاری به منزله «سنگ مفت، گنجشک مفت» می‌دانستند و در ماه مه سال ۲۰۰۲، شبکه تلویزیونی ای بی سی با ارزیابی دوازده رقیب انتخاباتی به او جایگاه هشتم را داده بود. اما پاییز سال بعد، هوارد دین در میان ۹ نامزد حزب دموکرات، پیشتاز شد.
در گام بعد ستاد انتخاباتی دین توانست با استفاده از روش‌های انتقال الکترونیک پول، رکورد بیشترین کمک‌های مردمی را در ماه ژوئیه به خود اختصاص دهد.
مطبوعات را موج جدیدی برداشته بود و همه جا صحبت از سیاستمداری بود که در دل جوانان رخنه کرده است. داستان شبیه فیلمنامه‌‌های هالیوودی پیش می‌رفت. حالا عکس هوارد دین دو بار روی جلد مجله تایم رفته بود و طبعاً جراید مشهور دیگر هم که نمی‌خواستند این سوژه جذاب را از دست بدهند شروع به نوشتن درباره هوارد دین کردند.
عصر جدید
واشنگتن‌پست در یاداشتی به این مضمون اشاره کرد که حالا دوره جدیدی در تاریخ سیاسی جهان آغاز شده است؛ دوره‌ای که سیاستمداران می‌توانند تنها با تکه به فناوری، نفوذ و محبوبت خود را افزاش دهند و پشتیبان مالی مناسبی برای خود دست و پا کنند بدون آن که به حمایت حلقه‌های حزبی و گروه‌های پرنفوذ متکی باشند.
مبارزه انتخاباتی هوارد دین با این روش، لشگری از طرفداران ناشناخته را براش به ارمغان آورد که به صرف هم‌عقیده بودن با او، دست به سازماندهی زدند، اعلامیه و بیانیه‌های سیاسی را پخش و با رسانه‌های خبری متعددی گفت‌وگو کردند و ترتیب ملاقات‌ها و گفت‌وگوهای اینترنتی را دادند. روش‌های که واقعاً نوظهور بودند و نتایج اعجاب‌آوری را به دنبال آوردند.
هوارد دین گرچه در رقابت نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا به نفع جان کری کنار رفت اما قدرت فناوری را چنان به رخ دیگر رقبایش کشید که آوازه‌اش ماندگار شد و در نهایت توانست سکان هدایت حزب دموکرات آمریکا را در دست بگیرد. نانسی پلوسی، رئیس کنونی مجلس نمایندگان آمریکا که در زمان انتخابات رهبر اقلیت بود، با این که پیشتر از حامیان دن نبوده، روز قبل از انتخاب ریاست حزب دموکرات چنین گفت: «ما فردا یک دموکرات بزرگ را به عنوان رئیس حزب انتخاب خواهیم کرد. کسی که با استفاده از قدرت فناوری، توان شخصیتی و اندیشه‌های عمیقش توانسته افراد جدیدی را به حزب جذب کند».