امروز برخوردم به یک وبلاگ خوب به نام «راوی» که هدفش تولید کتاب‌های فارسی در قالب صدا است. کتاب‌های صوتی در زبان‌های خارجی کم نیستند و به علل مختلف تولید می‌شوند. خودمان هم این کتاب‌ها را در دوران کودکی‌مان تجربه کرده‌ایم. مجموعه ۴۸ داستان از شرکت سوپراسکوپ و مجموعه‌های دیگر از این دست را کودکان دهه پنجاه به یاد می‌آورند. رادیو زمانه هم مدتی است تلاشی را در این زمینه شروع کرده و برخی از نویسندگان، داستان‌های خود را می‌خوانند.
حالا وبلاگ راوی می‌خواهد محلی باشد برای جمع‌آوری فایل‌های صوتی با محتوای داستان. این حرکت نیاز به حمایت دارد و بیشتر از حمایت نیاز به تولید محتوا. پس اگر از کتابی خوشتان می‌آید، بخواندیدش و با یک رکوردر ضبطش کنید.
پاسخ به یک سؤال مهم به نقل از این وبلاگ:
چرا کتاب صوتی؟
خیلی سؤال عجیبی نیست، تقریبا ۵ میلیون نفر در ایران قادر به خواندن کتاب نیستند! این ۵ میلیون نفر شامل نابینایان، کم‌بینایان، پیرزن‌ها و پیرمردهایی که دچار پیرچشمی حاد هستند. پس عدد کمی نیست، حالا این آدم‌ها نگاه اصلی کتاب صوتی متوجه‌شان است و بعد از آن همه مردم. از بچه‌هایی که خواندن و نوشتن بلد نیستند بگیرید تا آدم‌های بزرگ که شنیدن کتاب را به خواندنش ترجیح می‌دهند.
ولی زاویه نگاه اصلی من برای راه‌اندازی کتاب صوتی همان کسانی‌ست که نعمت بینایی از آنها گرفته شده است. ما حداقل می‌توانیم بخشی از زکات چشم‌هایمان را در اختیار این دسته از آدم‌ها بگذاریم. کار بزرگی‌ست. اگر در دور و برتان پیرمرد و پیرزن یا نابینا و یا کم‌بینا دارید، این کتاب‌ها را برایشان رایت کنید و بدهید گوش کنند، اگر دست یک نابینا را نمی‌توانید بگیرید، حداقل کمی به زندگی امیدوارش کنید.
جالبه. من هم در جدیدترین پست وبلاگم درباره همین موضوع نوشته‌ام!
«بهمن فرزانه کتاب صد سال تنهایی را برایم خواند!»
سلام.
این کار قابل تحسین است؛ اما آیا اینجا حقوق ناشران پایمال نمی‌شود؟!
مدتیست کتاب‌های کاغذی را کنار گذاشته‌ام و به الکترونیکی روی آورده‌ام اما متاسفانه منبع خوب و بزرگی حتی در قبال پرداخت هزینه نیست. بر آن شدم که کتاب‌هایی که دوست داشتم و به درد عوام می‌خورد بنویسم. اما پشیمان شدم. به نظر می‌رسید این کارم مفید باشد اما من نه اجازه‌ای از ناشران داشتم و نه آن دل سنگی که به زحماتشان هیچ نظری نداشته باشد.
چه باید کرد؟
برای کتاب‌های الکترونیکی صوتی و الکترونیکی متنی.
نیما: دغدغه مهم و درستیه.
ایده‌ای قابل ستایش است. من پیش از بازدید این وبلاگ قصد داشتم چنین مکانی پدید بیاورم اما اکنون فکر می‌کنم اگر در غنی‌سازی مطالب همین وبلاگ قدمی بردارم خود کار بزرگی است.