ای کاش همه بلاگرها یک آدرس داشتند

این‌که مجلس جدید در نخستین گام‌های خود طرحی را تنظیم می‌کند که مجازات اعدام را برای جرایم مخل امنیت روانی جامعه در نظر گرفته است، نشان‌دهنده این است که بیش از هر چیزی امنیت برای نمایندگان مردم مهم است اما در بخشی از این طرح آمده است که مجازات اعدام شامل حال دایرکنندگان وبلاگ‌ها و وبسایت‌های پورنوگرافی و آنهایی که مروج الحاد تشخیص داده شوند، خواهد شد.
در نگاه اول مشخص است که پیشنهاددهندگان خواسته‌اند تا قوانینی را در خانه ملت تصویب کنند تا کنترل مشخصی بر فضای مجازی حاکم شود. اما باید دید که چه اشکالاتی بر این کلی‌گویی وارد است؟
سایت‌های پورنوگرافی در بسیاری از کشورهای دنیا مسدود می‌شوند. گردانندگان این سایت‌ها به ویژه آنهایی که به سوءاستفاده از کودکان و رواج برده‌داری جنسی می‌پردازند مجازات می‌شوند. گرچه تاکنون مجازاتی همسنگ با اعدام برایشان در نظر گرفته نشده است اما می‌توان حبس‌های طولانی‌مدت برای این گونه مجرمان را در اخبار منتشرشده یافت.
اشکالی که می‌توان بر این طرح روا دانست این است که بسیار کلی و مبتنی بر تفسیر است. مشکل اینجاست که ما تعریف مشخصی از برخی جرایم نداریم. همان‌طور که برخی از جرایم مطبوعاتی مانند سیاه‌نمایی و تشویش اذهان عمومی قابل تعبیر و تفسیر هستند، در این مورد هم می‌توان بروز چنین اشکالاتی را محتمل دانست.
برای جلوگیری از چنین اشتباهاتی ظاهراً قرار بر این است که پس از تصویب این طرح ستاد‌های ویژه‌ای در مراکز استان‌ها تشکیل شود که وظیفه کشف جرم و ساماندهی مبارزه با جرائم و احکام را بر عهده داشته باشند. مسلماً ترکیب این ستاد و بررسی مصادیق در سرنوشت تعداد زیادی می‌تواند تأثیرگذار باشد. از طرفی اثبات جرم در مواردی که مربوط به فضای مجازی باشد، دقت و تخصص زیادی را می‌طلبد. نفوذ به سایت‌ها و وبلاگ‌ها به شیوه هک می‌تواند این امکان را فراهم کند تا نفوذگران بتوانند محتوای مجعول را در سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگران منتشر کنند. جست‌وجو به دنبال مجرم واقعی در چنین مواردی کاری صعب و گاهی غیرقابل اثبات است. از طرفی پیامد تصویب سریع چنین طرحی ایجاد تصوری تحدیدکننده بین بلاگرها و خانواده مجازی فارسی به نظر می‌رسد و به دنبالش واکنش‌هایی منفی را به دنبال دارد. تا کنون چند بلاگر پس از شنیدن این خبر در اعتراض، نوشتن را رها کرده‌اند. از طرفی رسانه‌های خارجی و نهادهای بین‌المللی حقوق بشر نیز بیانیه‌هایی در اعتراض به این طرح منتشر کرده‌اند و این طرح را روشی برای محدود کردن آزادی بیان می‌دانند.
با تمام این مسائل شاید شایسته باشد تا مطالعه بیشتری درباره این طرح صورت گیرد و امکان اجرایی شدنش با دقتی مضاعف بررسی شود. تصویب چنین طرحی به این سرعت ممکن است این شائبه را تقویت کند که متولیان با ناکام ماندن طرح ساماندهی سایت‌ها و وبلاگ‌ها به طرق دیگر می‌خواهند مانع برخی وبلاگ‌ها شوند.
حکایت: می‌گویند پادشاهی یک سرزمین دور آرزو می‌کرد که ای کاش تمام مخالفان یک سر داشتند تا با یک ضربت شمشیر می‌توانست آنها را قطع کند.

4 دیدگاه دربارهٔ «ای کاش همه بلاگرها یک آدرس داشتند;

  1. خاتمی بیاید یا نیاید؟
    این پرسشی است که احتمالا شما هم شنیده‌اید! به نظر می‌رسد اهمیت این پرسش آنقدر زیاد باشد که لازم باشد دور هم جمع شویم و از آن سخن بگوییم.
    روز چهارشنبه این هفته ساعت ۱۸ قرار است تریبون آزادی با حضور جوانان و تعدادی از نزدیکان آقای خاتمی برگزار شود و جوانان نظرشان را در مورد حضور یا عدم حضور خاتمی در انتخابات بگویند. نظر شما چیست؟ خوشحال می‌شویم که شما هم در این بحث حضور داشته باشید.
    مکان: خیابان سمیه، بین ویلا و سپهبد قرنی،پلاک ۱۸۰، سالن اجتماعات

    پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید