تست کنکور ۸۷:
= تعدد تولد دوستان و آشنایان در ماه آذر به خاطر چیست؟
الف- تشکیل نطفه در فروردین به خاطر آب و هوای بهار
ب- تشکیل نطفه در فروردین به خاطر سرخوشی در تعطیلات عید
جیم- تشکیل نطفه در فروردین به خاطر بی‌کاری در تعطیلات عید
دال- تشکیل نطفه در تیر ماه همین‌جوری و تولد شش ماهه
آقا جان همین امروز توی رادیو شنیدم که گفت یه آقایی یا یه خانومی توی تایلند یا سنگاپور نمی‌دونم بیست یا دویست هزار تا میخ یا سیخ یا شمشیر رو در عرض یک ساعت بود یا یه روز یادم نیست توی دستش یا پاش یا یه جای دیگه فرو کرده. به خدا. خودم توی رادیو شنیدم. با همین گوشای خودم.
ببینم. حالا واقعاً اون توپی که داشتم قلقلی بود؟
ساعت، هفته، خواب، سقف، دست، مسواک، اصلاح، اتو، تاکسی، ساعت، همکار، سلام، کار، بحث، سؤال، جواب، مدیر، کلافه، گرما، ساعت، ناهار، تلفن، ساعت، تاکسی، مجله، صفحه، دوست، بحث، ساعت، تاکسی، باشگاه، تاکسی، خانه، اینترنت، فوتبال، خواب، ساعت، روز، هفته، ماه، فصل، سال، پایان.
خب مباحثه مفرحی بود و چکیده‌اش یه عبارت. ملاقات در جهت حظ بصر.
حظ بصر اصطلاح مدرنیه در ظاهر کلاسیکش. موافقی؟
صبح که بلند شدم، دیدم که جای پای چپ و راستم با هم عوض شده. احساس مزخرفیه. هیچکدومشون اشتباه نمی‌کنند. هر کدوم هم راه خودشان رو درست می‌رن. من هم ای‌ی‌ی می‌سازم با هر دوشون. مشکل اونجاست که هوس کردم یه تریپ راک ان رول برقصم.
یه وقتی بود که هم بنزین خوشبو بود هم ماژیک هم استون هم آهک خیس‌خورده. چند وقته این‌ها هم اصالتشون رو از دست دادن.
ظهر امروز به حدی جنتلمن شده بودم که در را برای فاحشه‌ای باز کردم تا قانون خانم‌ها مقدم‌ترند، ترک نخورد. تشکرش با چشم‌های گرد باورنکردنی‌تر بود.
شاید سرم به‌خاطر همین درد می‌کند!
آخرین باری که مُردم، از آهسته راه رفتن حوصله‌ام سر رفته بود. آرزو کردم دیگر لاک‌پشت نباشم.
به دنیا که آمدم، کرّه‌ی قشنگی شده بودم که پوستم می‌پرید. به دست و پایم سم‌های کوچکی بود که به درد خاراندن نمی‌خوردند.
پنج سال بعد آرزو کردم بار دیگر به دنیا نیایم. پشتم بدجوری می‌خارید…
اگه تو هم یه گورخر خال خالی بودی و هیچ‌کی نمی‌شناختت…
اگه تو هم آخرین بازمانده نسلی بودی که منقرض شده بود…
حتما تو هم مثل من افسرده می‌شدی عزیز من!
– گورخرانه‌ها، جلد پنجم، فصل سوم، صفحه ۴۱
ای نوزده سالگانی که به تازگی خودتان را کشف کرده‌اید، بدانید و آگاه باشید که من ده سال پیش از این کشف شدم. پس ایمان بیاورید به آغاز فصل اسب!
این روزها حتی به گربه روی حصار هم حسودیم می‌شود. شکمی دارد که خیلی راحت پرش می‌کند. تمام زمین ملک شخصی اوست و گاهی چنان نگاهت می‌کند که نمی‌توانی بگویی تو را برای زندگیت به تمسخر نگرفته.
کمی بالاتر یک ردیف جوجه اردک می‌خواستند از عرض خیابان رد شوند… کند و باحوصله… اتوموبیلی افسارگسیخته از روی ردیفشان رد شد و خط ممتدشان را نقطه‌چین کرد… جوجه‌ها با روده‌های برادر یا شاید هم خواهر لهیده‌شان سرگرم بودند. طفلی کنار خیابان گریه می‌کرد. مادرش آشفته دستانش را کشید و برد!
همین‌جا آروم بخواب. شاید سر فرصت واسه‌ت یه شعر گفتم!
