برچسب: عصیان

عصیان رو از قرار معلوم فیلتر کردن. خب وقتی وبلاگ‌های حامی احمدی‌نژاد فیلتر می‌شه، جای تعجبی نیست که وبلاگ من هم فیلتر بشه. هر چند من سال‌هاست در حوزه سیاست چیزی ننوشتم. اما وبلاگ‌های دیگه‌ای رو می‌شناسم که صرفاً به خاطر اسم نویسنده‌شون فیلتر شدن یا شغلی که دارن. بنابراین هیچ جای تعجبی نیست که اینجا رو هم فیلتر کنن. به لطف فیلترینگ فله‌ای دیگه هر کسی هم که راه‌های عبور از این سد رو بلد نبود، دیگه بلده. هر کسی که بخواد هر سایتی رو ببینه، دیگه می‌بینه. حالا کند یا تند خلاصه یک راهی براش پیدا می‌کنه. حقیقتاً برام مهم نیست که فیلتر شده باشم یا نه. من همچنان به روال گذشته خواهم نوشت. از زندگی روزمره و از هر چی که می‌بینم یا فکر می‌کنم باید نوشت. پیگیری هم فایده‌ای نداره. این روزها مگه کسی هم هست که به تصمیمی که دشمنان آزادی بیان بگیرن، اعتراضی کنه؟ اونها که دارن کار خودشون رو می‌کنن، ما هم کار خودمون رو می‌کنیم. دیگه کسی نمی‌تونه بگه که حکومت ایران دشمن اینترنت نیست یا این موضوع که ایران یکی از سیاه‌چاله‌های اینترنته، غلطه. ما می‌دونیم که اوضاع اونجا چطوره، شما هم بهتر از ما می‌دونین. پس به کار خودتون ادامه بدین ما هم کار خودمون رو می‌کنیم.
دوستانی که همچنان علاقمند به خوندن عصیان هستن، در صورتی که نمی‌خوان از فیلترشکن استفاده کنن، می‌تونن نوشته‌های اینجا رو از خبرمایه یا فید اینجا در گوگل ریدر یا هر خبرمایه‌خوان دیگه دنبال کنن. به اشتراک‌گذاری مطالب اینجا واجب عینی، کفایی یا هر نوع دیگه‌ای از وجوب هست که حال می‌کنید.

سال‌هاست که سیستم کنترل محتوای وب‌سایتم بر اساس مووبل‌تایپ مدیریت می‌شه. من پلاگین فارسی‌ساز روش گذاشتم. اما این مسأله باعث شده که وقتی نتونم برای وبلاگم آرشیو زمانی مرتبی داشته باشم. چندین بار دوستان دیگه تلاش کردیم تا به بایگانی هشت ساله این وبلاگ سر و سامانی بدیم اما این پلاگین با آرشیوبندی مشکل داره. برخی از سیستم‌های خبرمایه‌خوان (Feed Reader) هم به خاطر همین پلاگین با خبرمایه وبلاگم مشکل دارند.
تصمیم گرفتم که CMS این وبلاگ رو ببرم روی وردپرس. برام بسیار مهمه که قالب وبلاگ مطلقاً تغییری نکنه و ظاهرش همین طوری باقی بمونه. لینک‌های یکتای هر نوشته‌های قبلی هم تغییری نکنن. و حتی‌الامکان نوشته‌های بعدی هم بر همین اساس لینک تولید کنن. در واقع اصلاً دوست ندارم لینک شکسته تولید بشه. متأسفانه خودم وقتش رو ندارم که این کار رو انجام بدم. می‌دونم از بین دوستانی که این وبلاگ رو می‌خونن، کسانی هستند که به وردپرس کاملاً مسلطن. می‌خوام ببینم کسی هست که این کار رو با همین مشخصات انجام بده؟ اگر کسی تمایل داره لطفاً یک ایمیل برام بفرسته به niimaa ات جی میل دات کام. لطفاً پیشنهاد خودتون رو از نظر این که چقدر طول می‌کشه تا این کار انجام بشه برام بنویسید و این که چه هزینه‌ای برای این کار دریافت می‌کنید. مسلماً هر کسی که کارهای بیشتری از این قبیل انجام داده باشه اولویت داره. و البته اگر کسی در ازای این کار به جای هزینه ریالی بخواد آگهی در این وبلاگ بذارم، استقبال خواهم کرد. منتظر پیشنهادها هستم. لطفاً پیشنهاد رو ایمیل کنید و به صورت کامنت در زیر این مطلب مطرح نکنید.

جناب بیننده، خواننده و دوست گرامی.
سلامٌ علیکم.
برادر و خواهر گرامی. رفیق و همراه مکرم. احساس می‌کنم شما یک مقدساتی برای خودت داری. حالا اسمش خداست، لنین است، انرژی است، مادر است یا هر چی. به همان چیزی که بهش معتقدی یا معتقد نیستی قسم. به گربه‌های مقدس معابد مصری قسم. قسم به قلم، قسم به وبلاگ، قسم به گیتار شماعی‌زاده، من فیلترشکن ندارم. من نمی‌دانم چه کسی این تخم لق را در دهان دوستان شکانده که هر کسی دارد این برنامه کلیک را می‌سازد لزوماً به منبع لایزال فیلترشکن دسترسی دارد. الحمدلله رب العالمین من دو سال است هیچ کجا برایم فیلتر نیست. خیلی هم ناراحتم که یک نقاطی از دنیا سایت‌ها را فیلتر می‌کنند. خودم هم قبلاً درد هجری کشیده‌ام که مپرس. هر جا هم که از دستم بر بیاید این موضوع را که یکی از دغدغه‌هایم است، مطرح می‌کنم و بهش می‌پردازم. اما به تمام مقدسات و نامقدسات قسم فیلترشکن ندارم.
دوست گلم. فدای آن دل نگرانت بشوم که نمی‌توانی حتی وبلاگ خودت را بخوانی. به جان ناقابل خودم من دعوتنامه بالاترین، پایین‌ترین و اینها را هم ندارم. چرا فکر می‌کنی کسی مثل من باید دعوتنامه داشته باشد؟
مخاطب گرامی. درست است که من سرم برای تکنولوژی خیلی درد می‌کند. درست است که من توی وب پلاسم. اما واقعاً نمی‌دانم که لپ‌تاپ فیلان شرکت اچ‌پی نسبت به نت‌بوک بیسار کمپانی معظم سونی چه مزیتی دارد. به طور پیش‌فرض چنین چیزی نمی‌دانم. اگر هم بخواهم بدانم، می‌روم سراغ صد هزار نوع سایت جور واجور که بین انواع و اقسام گجت‌ها از شیردوش تمام‌خودکار شتر بدون کوهان سلسه جبال آند تا دستگاه جیبی فردهنده و کزدهنده پشم جوجه اردک زشت، مقایسه بصری، نظری و نموداری انجام می‌دهند. قربان شکل ماهت بروم یک زحمتی بکش همان کاری را که من در این جور مواقع انجام می‌دهم تو هم انجام بده. یک جست‌وجویی در گوگل بکن. گوگلیدن آغاز کن. قسم به سه تا دبلیو اول آدرسم، جوابت را پیدا می‌کنی.
تصدقت گردم. خیلی از نوشته‌های وبلاگ این حقیر مال هشت سال پیش و بعد از آن است. خیلی از سایت‌هایی که توی دوران وبلاگ‌نویسی‌ام نوشته‌ام، از صحنه اینترنت محو شده‌اند. خیلی از نرم‌افزارهای معرفی‌شده دیگر وجود خارجی ندارند. من مسؤول پشتیبانی آن نرم‌افزارها نیستم. تو را به صدای کانکشن دیال‌آپ قسمت می‌دهم به من فحش نده. من بی‌تقصیرم.
قربانت شوم. من گاهی شکر اضافه خورده‌ام و در حوزه‌های مختلفی چون کتاب، موسیقی، تئاتر و فیلم هم چیزهایی نوشته‌ام. غلط کردم. اگر با داریوش اقبالی، شادمهر عقیلی، شبکه فارسی وان، کشیلفسکی و… کار دارید، یک نگاهی به بالای این صفحه بیندازید. اینجا سایت یک آدمی به نام نیما اکبرپور است که پرت و پلاهایش را گردآوری می‌کند. اینجا سایت این عزیزان نیست. کامنت‌های شما به دست این عزیزان نخواهد رسید. وقت خود را تلف نکنید.
با تشکر
روابط عمومی سایت عصیان

عصیان الان هشت سال و یک ماه دارد. شاید این مطلب را باید یک ماه پیش می‌نوشتم. تقریباً چند سالی است که به مناسبت سالگرد وبلاگ‌نویسی‌ام چیزی نمی‌نویسم. نمی‌دانم علتش چیست. شاید دیگر برایم نوشتن در اینترنت به یک امر معمولی بدل شده است. شاید هم علت دیگری دارد که نمی‌دانم یا نمی‌دانم و نمی‌خواهم بگویم. مثل خیلی چیزهای دیگری که این روزها می‌آید توی ذهنم. قبلاً اگر پای کامپیوتر بودم، می‌نوشتمشان. اگر هم توی خیابان بودم، جایی یادداشتش می‌کردم که بعداً بنویسمشان. الان اوضاع طور دیگری است. هم خودم فرق کرده‌ام هم کسانی که این وبلاگ را می‌خوانند.
به هر حال هشت سال از وبلاگ‌نویسی‌ام گذشت. وبلاگ‌نویسی برای من بسیار مهم بوده. در طول این همه سال به هر کسی هم که رسیده‌ام نوشتن را توصیه کرده‌ام. به خصوص از نوع آنلاینش را که مخاطبت هر جای دنیا می‌تواند باشد و به ظرف آنجا می‌تواند تو را و نوشته‌ات را بسنجد.
به جرأت می‌گویم که نوشتن در این وبلاگ زندگی من را تغییر داد. روابطم را گسترش داد. با افراد زیادی آشنا شدم که هر کدام تأثیر خودشان را روی زندگی‌ام گذاشتند. گستره این تغییرات هم زیاد بود. از زخم کردن و تکه‌ای کندن بود تا نوازش و همیاری. اما در مجموع از تمام اتفاقات خوب و بد زندگی‌ام خرسندم. اتفاقاتی که حضور پررنگ عصیان را در آن دیده‌ام. داستان زندگی من شاید یکی از معدود داستان‌هایی باشد که جای‌جای هشت فصل اخیرش پر باشد از وبلاگ. واژه‌ای که من را از رسانه‌ای مثل وبلاگ به رسانه‌ای مثل بی‌بی‌سی رساند.
باز هم سعی می‌کنم که اینجا بنویسم. هر چند که گاهی مشغولیت‌های زندگی آن قدر زیاد می‌شود که نمی‌توان این امر را با تواتری مناسب انجام داد.

مسابقه با همه بدی‌ها و خوبی‌هاش به اتمام رسید و حالا نوبت تقسیم جوایزه. من جوایزی رو که باید به دوستان اهدا بشه فهرست می‌کنم و ازشون می‌خوام که با اسپانسرها تماس بگیرن که لینک هر کدومشون هم معلومه. از اسپانسرهای عزیز هم می‌خوان ایمیل‌هایی رو که دریافت می کنن با این فهرست تطبیق بدن تا مشکلی پیش نیاد. از این به بعدش دیگه بین برنده‌ها و اسپانسرها. امیدوارم که شیرین باشه نتیجه‌ش. این هم از این مسابقه. ما بریم سراغ کارهای دیگه.

هی پسر دقت کردی که چند وقت است می‌خواهی آی‌تی و این‌جور چیزها بنویسی و گیر داده‌ای به چیزهای دیگر؟ فکر می‌کنم کم‌کم باید عصیان را از رده وبلاگ‌های آی‌تی خارجش کرد. فعلا همان روزنوشت برایش اسم مناسب‌تری است.
نوشتن از اینجا یا از آدم‌هایی که می‌بینم شاید برای شما نباشد. دیگر حکم یک جور بایگانی ذهنی را دارد. می‌نویسم که یادم بماند. شاید یک روزی که دارم توی گوگل دنبال یک گمشده می‌گردم، دوباره برسم به بایگانی خودم و یادم بیاید که چه بوده و چه شده. فعلاً هم تمام نوشته‌های غیرروزنوشتم یک گوشه خاک می‌خورند و بعضی‌هایشان هم پاک می‌شوند. غذای تاریخ مصرف گذشته را که دیگر نمی‌شود استفاده‌اش کرد. هر چند گرمش کنی یا توی مایکروفر بگذاری‌اش. بگذریم…
اوضاع چندان بد نیست رفیق. دو هفته‌ای را تعطیلم. تعطیلات سال نوی میلادی. حسودیت هم نشود. این به دو هفته تعطیلی نوروزت به در. قرار بود با گروه یک سری بروم نمایشگاه CES لاس‌وگاس که به خاطر طولانی شدن روند ویزا نشد. پریود مغزی یک دوست عزیز هم مانع شد تا این دو هفته تعطیلی دو نفری خوش بگذرد. حالا شاید یک فکر دیگری کردم برای این چند روز. شاید با چند تا دوست دیگر چند روزی را در ادینبورگ سر کنم. این شهر اسکاتلندی باید چند تایی چشمه برای من رو کند. از اینها هم بگذریم…
خلاصه چشممان به جمال اسممان در آخرین برنامه کلیک روشن شد (نسخه فلش – نسخه رم). نسخه انگلیسی‌اش را ببینید و اگر حسش بود یک سری هم بزنید به تیتراژ پایانی‌اش که کلی ذوق‌مرگمان کرد و منتظر کلیک فارسی باشید که به زودی خواهد آمد. شاید کمتر از یک ماه دیگر.

از قرار معلوم در مرحله نهائی پنجمین دور رقابت‌های دویچه‌وله وبلاگ عصیان هم یکی از یازده نامزد شده.
فکر می‌کنم که وبلاگ‌های بسیار شایسته‌ای هستن که جاشون توی این لیست خالیه و با وجود اونها، وبلاگ من اصلاً محلی از اعراب نداره مخصوصاً که در سال گذشته به خاطر کارهای زیادی که داشتم، نسبت به قبل کمتر بهش رسیدم.
در هر حال در بخش وبلاگ‌های فارسی عصیان با همه کم و کاستی‌هاش کاندیدا هست و منتظر آرای خوانندگانش. اگه فکر می‌کنین که این وبلاگ هنوز خوندنیه، بهش رأی بدین و البته رأی‌دهندگان این شانس رو خواهند داشت که برنده یک دستگاه تلفن همراه HTC Touch Dual بشن.
برای رأی دادن می‌تونین به صفحه فارسی سایت برین که البته مشکل طراحی داره و امیدوارم به زودی حل بشه. بنابراین برای این‌که آرا دقیقاً به همونی که می‌خواین داده بشه و رأی یکی دیگه رو نریزین به حساب من (مثلاً تواضع کردم)، برین به صفحه انگلیسی و رأی بدین.
در بخش‌های دیگه هم ایرانی‌ها هستن. یادتون باشه به اونها هم رأی بدین و ازشون حمایت کنین.
در بخش بهترین وبلاگ، وبلاگ دیر تش باد (سرباز معلم جنوبی خودمون)، در بخش بهترین پادکست، پادکست‌های آق‌فری و شرکا و همین‌طور رادیو کالج‌پارک، در ویدئوبلاگ ببین تی‌وی و در بخش Blogwurst دنیای کوچک آقای اوف نامزد هستند.
رقبا و دوستان نامزد دیگه هم در بخش وبلاگ‌های فارسی اینجا هستن.

حالا که خیلی‌هایتان می‌دانید که امتیاز گوگلی سایت یا وبلاگتان (Page Rank) چیست، بد نیست بدانید که چنین امتیازی برای خبرمایه یا Feed سایت‌ها هم راه‌اندازی شده که باز هم عددی بین ۱ تا ۱۰ است.
برای این کار می‌توانید از سایت RSS Micro کمک بگیرید. به بخش اندازه‌گیری امتیاز خبرمایه وارد شوید. خبرمایه خود را وارد کنید و نتیجه را ببینید. مثلاً امتیاز خبرمایه عصیان در حال حاضر ۲ از ۱۰ است که می‌توانید آنرا اینجا ببینید.

دوره دیگری از مسابقات وبلاگ‌های برتر دویچه‌وله The Bobs آغاز شده است و ۳۰ روز تا پایان ثبت‌نام وبلاگ ها فرصت باقی است. هر چند در دوره‌های گذشته شیوه برگزاری و داوری با مشکلاتی روبه‌رو بود اما این روند هر سال رو به بهبود رفت. حالا پنجمین دوره این مسابقات شروع می‌شود تا وبلاگ‌ها، از متنی تا پادکست و ویدئوبلاگ در یازده زبان با هم رقابت کنند.
برای ثبت وبلاگ خود در مسابقه یا توصیه وبلاگ‌هایی که دوست دارید، به صفحه ثبت‌نام مراجعه کنید تا این هم وسوسه‌ای باشد برای شرکت در آن.
جوائز مسابقه را می‌توانید اینجا مشاهده کنید. هیأت داوران پنجمین دوره هم از قرار بسیار متخصص و حرفه‌ای هستند. از قرار معلوم امسال هم مانند پارسال فرناز سیفی یکی از داوران است.
برای اطلاع از ضوابط شرکت در این رقابت‌ها به این صفحه مراجعه کنید.
متأسفانه سابقه دوره‌های گذشته این رقابت‌ها با عوض‌شدن طراحی سایت، از آنجا پاک شده و لینک‌های مربوط به داوران و برندگان دوره‌های قبل در حال حاضر لینک‌هایی شکسته است و با ارور ۴۰۴ روبه‌رو می‌شود.

آقا یکی بیاد این فکر منو جمع کنه. احساس می‌کنم دارم تبدیل می‌شم به فرهاد کنجکاو (یادتون که هست کلاس دوم ابتدایی). حالا نه این که فکر کنی دارم به چیزهای خیلی مهم فکر میکنم‌ها. نه بابا از این چیزهای دم‌دستی. یه چیزی تو مایه‌های سؤال سپهر برره که می‌خواست بدونه پشه‌ها روزها کجا می‌رن.
حالا مثلاً این سؤالات ما چیه؟ مثلاً یکیش اینه: اون کیه که روزی چند بار از گوگل مانتین سلیکون ولی میاد این‌جا رو می‌خونه؟ یا اون یکی که از دفتر گوگل اروپا میاد کیه؟ خداییش روزی چند بار آی‌پی این دو جا میافته رو کانترم. منم که مستعد توهم و کم‌جنبه‌گی! حالا بالاغیرتاً حتی اگه روبوتی چیزی هستی بیا و خودت رو معرفی کن حالمون جا بیاد.
بعدش عرض کنم حضورتون که چند وقتیه دارم فکر می‌کنم (به خدا من گاهی فکر می‌کنم) که چرا اخیراً وبلاگ‌ها دارن تبدیل می‌شن به مجله‌های آنلاین. خداوکیلی وبلاگی که یه کمی روزنوشت توش نباشه وبلاگ نیست که یه مجله الکترونیکه. اتفاقاً داشتم فکر می‌کردم این دوست دکتر ما، علیرضا مجیدی که مطمئناً هر پست وبلاگش کلی معلومات به آدم اضافه می‌کنه، اشتباهی بلاگر شده. باید می‌رفت یه خبرنگاری، یه تهیه‌کننده تلویزیونی، یه سردبیری می‌شد که آدم با خوندن مطالب مجله‌ش شش‌هاش حال بیاد. بابا یه کمی روزنوشت هم بنویس. (این از اون صحبت‌هاست که بدم نمیاد بحثش رو راه بندازیم. مرز وبلاگ و مجله الکترونیک از نظر محتوایی کجاست؟)
از طرفی مژده می‌دهم شمایان را (باز اسم دختر اومد شما آب از لب و لوچه‌تون سرازیر شد بی‌جنبه‌ها؟ اصلاً امید می‌دهم شمایان را. خوبه حالا؟) که یکی از برنامه‌های درازمدتم را شروع کردم. فکر کنم الان یک سال بیشتر باشه که به فکر تولید یک سری ویدئو هستم با محتوای فناوری اطلاعات و این‌ها. البته اصلاً تصور نکنید که می‌خوام توش آپولو هوا کنم. در نظر بگیرید یک کارهایی در حد هوا کردن موشک کاغذی. جداً انتظار نداشته باشید که یک برنامه با محتوای حرفه‌ای فناوری ببینید. قصدم اینه که برای مخاطب عام این برنامه‌ها رو تولید کنم. به هر حال این ویدئوها که با همکاری یک سایت و برای پخش روی وب تولید می‌شه، تو چند روز آینده هوا خواهد شد. خبرش رو به زودی همین‌جا می‌نویسم. فعلاً قراره این ویدئوها تک‌نفری تولید بشه. یعنی هزینه‌ها جواب نخواهد داد که کار رو توسعه‌ش بدم. اما همین هم غنیمته توی این شلوغی سر و وقت کم.
طرفه آن‌که (دارین که اصطلاح رو؟) به شکل فاتحانه‌ای قصد دارم برای Feed وبلاگم تبلیغ کنم. بعد از کلی سر در جیب مراقبت فرو بردن، فرهنگستان عصیان پیشنهاد می‌دهد که با توجه به عرق ملی (عِرق با اون چیزی که توی ذهن خرابت هست فرق داره جانم) که این روزها مد شده، به جای واژه مهجور و بیگانه فید که تاکنون معادل «خوراک» برایش در نظر گرفته شده بود، از واژه «خبرمایه» استفاده کنید. به نظر علما و دانشمندان فرهنگستان عصیان (متشکل از خودم و سایه‌م و سایر اعضاء و جوارحم) خوراک از نظر مفهومی به اندازه خبرمایه قوی نیست.
آگهی: این روزها همه خبرمایه عصیان تماشا می‌کنند. شما چطور؟ خبرمایه رو اد کن رفیق!

دویچه وله مسابقه‌ای تحت عنوان «رقابت‌هاى انتخاب برترین وبلاگ‌ها» برگزار کرده. همه وبلاگ‌هاىی که به زبون‌هاى فارسى، آلمانى، عربى، چینى، روسى، پرتغالى، انگلیسى، فرانسه، اسپانیایى و هلندى نوشته شده باشن، می‌تونن در مسابقه دویچه وله شرکت کنن. کاندیداها باید با یکى از موضوعات مطابقت داشته باشن و از ضوابط شرکت در مسابقه هم برخوردار باشن.
این رقابت‌ها امسال هم از پشتبانى یک هیأت داوران و چندین کمک مالى و مطبوعاتى برخورداره. سیزده عضو هیأت داوران در طول برگزارى این رقابت‌ها در وبلاگ مسابقه می‌نویسن که البته فعلاً تو وبلاگشون خبر دندون‌گیری نیست.
وبلاگ عصیان هم در بخش بهترین وبلاگ فارسی نامزد شده است. حالا اگه شما بهش رأی بدین، ممکنه که این نامزدی منجر به عروسی هم بشه و این حرفا. پس برای حمایت از این وبلاگ بهش رأی بدین. کجا؟ اینجا. چه جوری؟ خیلی ساده‌ست. برین توی بخش ارزیابی و بهش ستاره بدین و نظرتون رو درباره‌ش بنویسین. از میان همه اونهاى که در رأى‌گیرى شرکت می‌کنن (از بست و سوم اکتبر تا یازدهم نوامبر)، یک iPod Video قرعه‌کشى شده و به برنده اون تعلق می‌گیره [+]. شانس خودتون رو امتحان کنین.