یک بار نوشته بودم که بیشتر جاهای اروپا روسپی‌ها طبق قوانین خاصی می‌تونن فعالیت کنن. البته در این تجارت پرسود، فعالیت‌های غیرقانونی زیادی هم وجود داره. یکی از چیزهایی که اون اوایل متعجبم کرده بود، وفور آگهی‌هایی بود که توی کیوسک‌های قرمز تلفن همگانی می‌شد دید. آگهی‌هایی که معمولاً خود روسپی‌ها دور و بر دستگاه تلفن می‌چسبوندن. اما این مقدمه‌چینی برای این بود که به موضوع دیگه‌ای بپردازم. وجود کارت‌های الکترونیک و سهولت تجارت الکترونیک باعث شده که نقل و انتقالات مالی در این مورد هم از همین طریق انجام بشه. اما اتفاقی که ماه‌هاست ذهن من رو مشغول کرده، ابزارهای جایگزینیه که توی ایران جایگزین کارت‌های الکترونیک شده. امروز که بر حسب اتفاق این مطلب رو خوندم، دوباره این موضوع به یادم افتاد. البته در مطلب وبلاگ ام تی، به سوءاستفاده دختران برای گرفتن کارت شارژ ایرانسل مفتی اشاره شده اما من می‌خوام بگم که می‌شه از نگاه دیگه‌ای به ماجرا نگاه کرد. بذارین داستان رو این طوری توضیح بدم.
توی ۳۶۰ و چت‌روم‌ها یک عده دختر هستن که علناً اعلام می‌کنن، حاضرن چت صوتی یا تصویری سکسی داشته باشن به شرطی که شما بری سر کوچه‌تون، یه دونه کارت شارژ ایرانسل، تالیا یا همراه اول بخری، و رمزش رو براشون بخونی. از اونجایی که هر کسی می‌تونه بره یه کارت بخره و برای خرید کارت هم هیچ مشخصاتی ثبت نمی‌شه، بنابراین پسره کارت و می‌خره و رمزش رو به دختره می‌ده. و خب کسی هم نمی‌تونه یقه دختره رو بگیره چون می‌تونه ادعا کنه که خودش خریده.
حالا به قول این دوست وبلاگیمون این شارژها رو این دخترها می‌تونن برای خودشون استفاده کنن. اما من فکر می‌کنم این شارژها می‌تونه زیر قیمت بازار فروخته بشه و تبدیل بشه به پول نقد. در واقع یه جور اعتبار قابل نقد شدن مثل پول الکترونیک. در واقع خلاء پول الکترونیک در ایران داره با اعتبارهای الکترونیکی دیگه پر می‌شه.