ماه: می 2002

سایت ترانه‌ها به روز شد. شما می‌تونید تو این سایت قسمت‌هایی از ترانه‌های امید، پیروز، فرامرز آصف و بیژن رو بشنوید.

من نمی‌فهمم چرا وقتی بعضی‌ها میان پشت کامپیوتر سرور می‌شینن و کارشون تموم می‌شه کامپیوتر رو خاموش می‌کنن و بی‌سر و صدا می‌ذارن می‌رن. انگار که کامپیوتر خونشونه. دیگه حواسشون نیست که با این کار بدبخت‌های دیگه‌ای که پشت بقیه کامپیوترها نشستن، ارتباطشون قطع می‌شه و اون موقع هست که سر و صداها بلند می‌شه که… آقا ببخشید… چرا سرعت ارتباطتون یهو اومد پایین؟

تا حالا بدشانسی آوردین؟ اصلاً میونتون با این جریان شانس و اقبال و احتمالات چطوره؟
والله من که یه روز این‌وریم، یه روزم اون‌وری. اگه رو دور شانس باشم که همین جور پشت سر هم برام نازل می‌شه. اگه هم که رو دور بدشانسی باشم می‌شه یه چیزی تو مایه‌های اون میله که یه سرش داغ بود و از اون سر سردش می‌رفت اون جای آدم و هکذا… یا جریان اون اتوبوس جهانگردی که سالی یه مرتبه از جلوی خونه مورچه‌خوار رد می‌شد.
اما بشنوید از یکی که همه جلوش کم می‌آوردن. یادمه که رفته بودیم دوره آموزش نظامی. سال سوم راهنمایی بودم فکر کنم ۶۶ یا ۶۷ بود. رفتیم اردوی تیراندازی. کلاشینکف تو گودی شونه، هدف از شکاف درجه، نوک مگسک، زیر خال سیاه، آتش. بغل‌دستی بیچاره، ضامن رو رو حالت رگبار گداشته بود به جای تک تیر. از بدشانسیش زد و یه سیم تلفن رو که شونصد کیلومتری ما بود با یکی از تیرای سرگردون قطع کرد. به خاطر این خطا مجبور شد یه عالمه توی خاک و گل غلط بزنه. همون سال پدرش فوت کرد. سال بعدش شنیدم رفتن یه شهر دیگه. اون جا تصادف کرد یا یه همچین اتفاقی که جفت پاهاش رو قطع کردن.
این طفلک دیگه آخرش بود تو بدشانسی.

سعید پورسعید اصفهانی خواننده ایرانی مقیم خارج از کشور که با نام سعید مشهور است، کاستی مجاز با نام بازگشت به بازار فرستاد. بازگشت سعید با موسیقی مجید رضازاده و توسط شرکت رامشه موزیک به بازار ایران عرضه شده.

ارزش بعضی از دوستی‌ها بر خلاف‌ های و هوی زیاد خیلی کمه. دو نفر وقتی که با هم دوست می‌شن ممکنه که خیلی از هم خوششون بیاد. اون اوایل کلی قربون صدقه هم می‌رن و کلی با هم خوش می‌گذرونن. اگه از دو جنس مخالف باشن، که دیگه نور علی نور می‌شه. اگه تو اینترنت هم باشن که دیگه باید قربونی بدن. تا دیر وقت با هم چت می‌کنن و هندونه زیر بغل هم می‌ذارن. کلی به هم وعده وعید می‌دن و به عالمه فدات شم حواله هم می‌کنن. اما وقتی دستاشون جلوی هم رو شد، وقتی بی‌ریا شدن، دیگه جذابیتی هم واسه هم ندارن. یه خورده دیگه که بگذره، تره هم واسه طرف خورد نمی‌کنن. ممکنه گاه گداری یه احوالی از هم بپرسن، اما فقط وقتی که به کمک احتیاج دارن. همه اینا ممکنه به خاطر در دسترس بودن در یک زمان اشتباه شروع بشه و با در دسترس نبودن در یک زمان اشتباه بعدی تموم بشه. کلاً ارزش دوستی‌ها در یک کلمه خلاصه می‌شه تازگی. بی‌خود نیست که می‌گن نو که اومد به بازار، کهنه میشه دل آزار. اون کسی توی دوستی‌هاش همیشه مؤفقه که با سیاست، همیشه یه گوشه ناشناخته از خودش رو حفظ کنه.

چقدر بده که آدم یه همسایه فضول داشته باشه که هی تو اتاق آدم سرک بکشه. مخصوصاً اگه بدونه که تو تنها هستی و هیچ کاری نداری و بخواد بهت زنگ بزنه و با ابراز علاقه مزخرفش روزت رو خراب کنه…

دیروز یه دختری از دوستان دوران دانشگاه بهم زنگ زد که فلانی بذار یه چیزی برات تعریف کنم:
مدتی بود که با یک پسر ایرونی توی اسپانیا چت می‌کردم. چند وقتیه که ارتباطمون بجای مسنجر فقط از طریق فرستادن ایمیله. حالا دیروز یه ایمیل گرفتم که توش نوشته: من بسیار زیاد خوشحالم که با شما آشنا شدم. اما دچار عذاب وجدان هستم. می‌خواستم بگم که اگه ممکنه ما یه صیغه محرمیت بخونیم که من با این ارتباطی که با شما دارم شرمنده امام رضا نشم.
توضیح: این آقا هر سال از اسپانیا به مکه مشرف می‌شن.
نتیجه گیری:
– هر گونه ارتباط با نامحرم حتی از طریق میل و دیدن خط نامحرم حتی با فونت‌های کامپیوتر اگر موجب تحریک طرف مقابل شود، از گناهان کبیره بوده و مستوجب توبه و کفاره می‌باشد.
توصیه:
– چون این فرد ایرانی‌الاصل واجد شرایط تصدی وزارت ارشاد می‌باشد، حتماً در دوره بعد تشریف بیارن ایران.
توصیه به دوست دارای رابطه:
– این آقا آینده درخشانی داره زود مخشو بزن زنش شو.

قیمت امتحانات مایکروسافت به $۱۲۵ افزایش یافته. از چهارم ژانویه ۲۰۰۲ مایکروسافت قیمت امتحانات MCP خودش رو افزایش داده که به طبع اون بهای امتحانات در ایران هم افزایش پیدا می‌کنه.

‌عکس‌هایی از سقوط هواپیمای یاک ۴۰ که مسافرینی همچون وزیر راه و ترابری و نمایندگان استان گلستان داشت توسط مجید سعیدی، عباس کوثری و ساتیار امامی در سایت اینترنتی کارگاه قرار گرفت.

شهردار تهران در قسمتی از نامه‌اش خطاب به رئیس مجلس شورای اسلامی:
استحضار دارید که خطر وقوع زلزله با بزرگی شش ریشتر در تهران برای ده سال آینده محتمل پیش‌بینی شده است. با اتکا بر مطالعات مشاور ژاپنی جایکا برای شهرداری تهران، پیش‌بینی زلزله گسل ری یکی از مخرب‌ترین سوانح تاریخ خواهد بود.
– من نمی‌فهمم این نخبه‌ها و مغزها چرا از ایران در می‌رن؟ بابا ما در آلودگی هوا، زلزله‌خیزی و تخریب محیط زیست اولین هستیم. لیاقت شما همینه که تو اون خراب شده زندگی کنید.
من از وقتی که نبوغ خودم رو کشف کردم، دو روش رو یه سال در میون پیاده میکنم:
۱- از در خونه‌م بیرون نمیام تا این انگلیسی‌ها منو ندزدن.
۲- هر روز در اماکن عمومی ظاهر می‌شم تا غیبت من به عنوان فرار مغزها تلقی نشه.
به اتهام آزار و اذیت و اهانت به متهمان پرونده، ۵ بازجوی پرونده قتل‌های زنجیره‌ای توسط قاضی شعبه سوم دادگام نظامی به یک تا پنج سال حبس محکوم شدند.
– ۳ سال بعد: به اتهام آزار و اذیت و اهانت به بازجویان متهمان پرونده قتل‌های زنجیره‌ای، بازجویان ۵ بازجوی پرونده مذکور هم محکوم شدند.
– ۳ سال بعدتر از اون: به اتهام آزار و …..
– ۳ سال اون‌ورتر از ۳ سال بعدتر از اون: این داستان ادامه دارد.

خب، به مبارکی و میمنت ما دومینمون رو ثبت کردیم. آدرسش رو فعلاً نمی‌گم تا حداقل Coming Soon رو توش بنویسم.

آقای هنرپیشه رفته بود پیک نیک. همین جور که داشت می‌رفت و به پرنده‌ها و درخت‌ها نگاه می‌کرد، احساس کرد که پاهاش رو زمین سفت شده. اولش سعی کرد که پاشو جدا کنه، اما بیشتر محکم شد. وقتی فهمید که تو یه مرداب گیر کرده، ترسید و داد زد. این قدر داد زد که آقای معمولd که اون دور و برها بود صداش رو شنید و اومد تا کمکش کنه. اما همین که چشمش به آقای هنرپیشه افتاد، فریاد زد: وااااااای آقای هنرپیشه… شما هستین؟ اصلاً باورم نمی‌شه. آقای هنرپیشه هم لبخند زد. آقای معمولی به آقای هنرپیشه گفت: می‌شه یه امضا به من بدین؟ آقای هنرپیشه گفت: خواهش می‌کنم. خودنویسش رو در آورد و برای آقای معمولی نوشت: تقدیم به آقای معمولی. آقای هنرپیشه. آقای معمولی هم خوشحال شد و رفت تا امضا رو به همه نشون بده.
آقای هنرپیشه حالا تا زانوش توی مرداب فرو رفته بود. ترسید و داد زد. این قدر داد زد که آقای معمولی‌تر که اون دور و برها بود صداشو شنید و اومد تا کمکش کنه. اما همین که چشمش به آقای هنرپیشه افتاد، فریاد زد: وااااااای آقای هنرپیشه… شما هستین؟ اصلاً باورم نمی‌شه. آقای هنرپیشه هم لبخند زد. آقای معمولی‌تر به آقای هنرپیشه گفت: میی‌شه یه امضا به من بدین؟ آقای هنرپیشه گفت: خواهش می‌کنم. خودنویسش رو در آورد و برای آقای معمولی‌تر نوشت: تقدیم به آقای معمولی‌تر. آقای هنرپیشه. آقای معمولی‌تر هم خوشحال شد و رفت تا امضا رو به همه نشون بده.
آقای هنرپیشه حالا تا کمر توی مرداب فرو رفته بود. ترسید و داد زد. این قدر داد زد که آقای معمولی‌ترین که اون دور و برها بود صداشو شنید و اومد تا کمکش کنه. اما همین که چشمش به آقای هنرپیشه افتاد، فریاد زد: وااااااای آقای هنرپیشه… شما هستین؟ اصلاً باورم نمی‌شه. آقای هنرپیشه هم لبخند زد. آقای معمولی‌ترین به آقای هنرپیشه گفت: می‌شه یه امضا به من بدین؟ آقای هنرپیشه گفت: خواهش می‌کنم. خودنویسش رو در آورد و برای آقای معمولی‌ترین نوشت: تقدیم به آقای معمولی‌ترین. آقای هنرپیشه. آقای معمولی‌ترین هم خوشحال شد و رفت تا امضا رو به همه نشون بده.
آقای هنرپیشه کجا بود؟
معمولی‌ترین آدم روی زمین خودنویس آقای هنرپیشه رو دید و گفت: عجب خودنویس قشنگی ولی معلوم نیست کنار این مرداب چی کار می‌کنه… خودنویس رو برداشت، توی جیبش گذاشت و رفت.

وقتی که یه بچه گدا می‌دید، بهش پز می‌داد.
وقتی که شکلات می‌خواست، لج می‌کرد.
وفتی که دعواش می‌کردن، بغض می‌کرد.
وقتی که نازش می‌دادن، خودشو لوس می‌کرد.
وقتی که لباس نو می‌خرید، خودشو می‌گرفت.
وقتی که زمین می‌خورد، کلی گریه می‌کرد.
وقتی که محلش نمی‌ذاشتن، خودشو به مریضی می‌زد.
وقتی که باهاش شوخی می‌کردن، قهر می‌کرد.
وقتی که تنها می‌شد، جیغ می‌کشید.
وقتی که یه بچه می‌دید، براش زبون در می‌آورد.
وقتی که یه گربه می‌دید، دمبشو می‌کشید.
اما با تموم این کارها….
همه شب‌ها جاشو خیس می‌کرد.