ماه: جولای 2002

بابای من سیگاری نیست.
اما…
وقتی که چیزی ناراحتش می‌کنه، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که چیزی خوشحالش می‌کنه، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که در گیر کارشه، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که غذاشو خورده، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که پشت کامپیوتره، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که مشروب خورده، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که با مامان دعوا می‌کنه، یکیشو روشن می‌کنه.
وقتی که فوتبال نگاه می‌کنه، یکیشو روشن می‌کنه.
اما…
بابای من سیگاری نیست.

آخرین اجرای گوگوش رو که در IRTV اجرا شده رو می‌تونید در این صفحه ببینید. البته باید دستگاهتون مجهز به نرم‌افزار Real Player باشه.

امروز یک خبر ویژه دارم.
خلاصه پس از مدت‌ها این پا و اون پا کردن، سایت گردون رو راه انداختم. قسمت‌های زیادی توی این سایت پیش‌بینی شده. از اخبار در مضامین مختلف بگیرید تا معرفی سایت‌ها و قسمت‌هایی برای مقالات و گزارش و مصاحبه. قبلاً هم برای بعضی از وبلاگ‌نویس‌ها ایمیل زدم که برای پربار کردن این سایت با من همکاری کنن. همشون هم خوشبختانه از این موضوع استقبال کردن. به هر حال گردون مکانی خواهد بود برای انتقال و معرفی نظریات حرفه‌ای شما به مخاطبین. گرچه این سایت هنوز کامل نشده، اما من سعی میکنم که هر روز یه بخشش رو راه اندازی کنم. از دوستان عزیزی که مایل به همکاری با سایت گردون هستن دعوت میشه که مطالب، اخبار، گزارش‌ها، مطالب ترجمه شده سایت‌ها و مطبوعات خارجی و عکس‌های خودشون رو به آدرس [email protected] ارسال کنن تا با اسم خودشون در این سایت منتشر بشه. فقط نکته بسیار مهم اینه که این مطالب باید دارای محتوای قوی باشه تا مخاطبین رو جذب کنه. برای درج آگهی‌های تبلیغاتی هم با همین آدرس تماس بگیرید.
حالا هم به شیوه روزنامه‌های خیلی مهم: گردون در رد یا قبول هر یک از مطالب آزاد است.
امیدوارم که مشکلات و موانع باعث توقف کار این سایت که هدفی به جز اطلاع رسانی نداره نشه.

دیروز گنجشکی رو دیدم که پروانه‌ای رو شکار کرده بود و بی‌رحمانه اون رو به زمین می‌زد تا حرکت نکنه. همون گنجشکی که وقتی تو چنگ یه قرقی اسیره، مظلوم و بیچاره‌ست، وقتی که مقام یه شکارچی رو می‌گیره کاملاً ظالم و بی‌رحمه.

سه تیر به سویم شلیک کرد:
فروتنی و فداکاری و مهر.

مدت‌هاست که چشمان من میهمانی ندارد
مدت‌هاست که خوابم را می‌نگرم
مدت‌هاست…
شاید زمانی به وسعت یک غروب کودکانه

دیروز روز خوبی بود واسه من. اونم از این نظر که تونستم بعد از دو ماه باهاش حرف بزنم. حرف زدن براش خیلی سخت بود. یکی از دنده هاش رو عمل کرده. بین هر جمله یه نفس عمیق می‌کشید و دوباره ادامه می‌داد. هر چی هم بهش می‌گفتم که بابا حرف زدن زیاد برات ضرر داره، گوش نمی‌کرد و می‌گفت که یه عالمه منتظر بوده تا حرف بزنه. کلی هم گریه کرد. نوشته‌های اون روزایی رو که بیهوش بود و من براش نوشته بودم رو می‌خوند. بعدش هم صفحه نظرخواهی رو می‌خوند و گریه می‌کرد. هنوز اجازه پرواز بهش ندادن. اما به محض این که بتونه، از اتریش میره آلمان و از اون جا هم یه سر میاد ایران. فعلاً که منتظرم ببینم چی پیش میاد.

تنها چیزی که فروشنده‌هاش داد می‌زنن که اول بشکن بعد ببر گردو هستش.

عجب دوره زمونه‌ای شده…
پریشب می‌خواستم برم پیش گیس گلاب. خانومش نبود و تنها بود. شام هم قرار شد برام میرزاقاسمی درست کنه. کارام رو کردم و گفتم قبل از رفتنم یه سر برم چت. ماه‌ها می‌شد که سری به اون جا نزده بودم. خلاصه رفتیم توی یکی از این روم‌های شلوغ به قصد گوش کردن مکالمات ملت که یهو یکی PM داد. دیدیم که یه دختره. سلام و احوال‌پرسی و از این حرفا… که پرسید چند سالته؟ گفتم بیست و هفت و اندی. تو چند سالته؟ فرمودند پونزده سال! می‌رم دبیرستان. گفتم خب… یهو گفت وب کمت رو روشن کن ما هم گفتیم بفرما. یهو دیدیم نوشت واااااااااااااای تو چقدر خوشگلی!!! (اونایی که منو دیدن می‌دونن طرف چه اشتباه بزرگی کرد) خلاصه باز یهو گفت شماره‌تو بده من. ما رو می‌بینی گفتیم آخه جغله تو اصلاً می‌دونی فرق بین پسر و دختر چیه؟ گفت بعله هم که می‌دونم. من دوست پسر هم دارم تازه. اما از تو خوشم اومده! خلاصه ما همین طور ‌هاج و واج به نوشته ‌ها نگاه می‌کردیم و می‌گفتیم طرف لابد یه سیبیل کلفته که داره ما رو اُسکُل می‌کنه. گفتیم خب شماره می‌دم فوقش به جای این که ما به اون بخندیم اون به ما می‌خنده. شماره دادم. زنگ زد!!! واقعاً یه دختر بچه بود. نیم ساعت هم یه ریز حرف زد. از دوست پسرش گفت از نوارایی که گوش می‌ده از خونوادش و از آسمون و ریسمون. جاتون خالی با گیس گلاب مردیم از خنده. به قول گیس گلاب انگاری سوار ماشین زمان شدی و رفتی به گذشته و بچگی و علایق و سلایق اون موقع. چنانی می‌گفت دوست پسرش رو دوست داره که من فکر کردم لابد یه جریاناتی هم بعله. بهش گفتم آخه کوچولو هنوز خیلی مونده تجربه کنی تا بگی یکیو دوست داری. می‌خندید و می‌گفت نه من چند تا دوست پسر همین جوری هم دارم اما این یکی فرق می‌کنه.
دو تا نکته بامزه بود تو حرفاش. یکی این که می‌گفت من کوچولو نیستم آخه مردای سی ساله هم دنبالم می‌فتن!!! یکی هم این که منو به اسم کوچیک صدا می‌کرد بدون این که یه آقا حداقل اولش بچسبونه. والله داداش کوچیکمون که همسن اینه هنوز که هنوزه به من می‌گه داداشی.
اینم از نسل جدید.