ماه: اکتبر 2006

فیلم «چه کسی امیر را کشت؟» ساخته مهدی کرم‌پور را دیروز دیدم. قبل از هر چیز باید بگویم که این فیلم یک فیلم پرستاره است. فیلم «چه کسی امیر را کشت؟» فیلمی با ساختار خاص و متفاوت است که تمام بازیگرانش رو به سوی دوربین و به عبارت دیگر رو به شمای تماشاگر صحبت می‌کنند. داستان روایی افرادی که توهم این را دارند که فردی به نام امیر را به قتل رسانده‌اند. این فیلم هیچ دیالوگی ندارد و از ابتدا تا انتهایش بازیگران مونولوگ‌وار سعی دارند تا بخشی از داستان را روایت کنند. در این فیلم به روشنی سعی شده تماشاگر به میان فیلم آورده شود تا بتواند با کنار هم قرار دادن تکه‌های مختلف این مونولوگ‌ها، پازل نه چندان پیچیده فیلم را کامل کند. روند روایی فیلم به گونه‌ای است که آن را بیشتر به یک تئاتر یا نمایشنامه رادیویی شبیه می‌کند و دقیقاً به همین دلیل در میانه خسته‌کننده و ملال‌آور شده و ناگزیر عده‌ای را به خارج از سالن نمایش هدایت می‌کند!
اکثر لوکشن‌های این فیلم در فضای بسته بوده و به نظر می‌رسد که از لحاظ دکور و صحنه‌آرایی فیلم کم‌خرجی از آب درآمده. و اما از لحاظ داستان، به شخصه بیشتر خوش داشتم تا سکانس آخر وجود نداشت. جایی که امیر با نیم نگاهی رخصت‌طلبانه از پشت دوربین و سپس رو به شما می‌گوید که لازم نیست خودش را معرفی کند و بگوید که به قتل نرسیده و زنده است. و در کل به نظرم رسید که «چه کسی امیر را کشت؟» با این محتوا و سوژه خاص، اگر به صورت نمایش، نمایش‌نامه‌خوانی، نمایش‌تلویزیونی یا نمایش رادیویی اجرا می‌شد، می‌توانست بسیار موفق باشد!

ادامه

یکی از خواننده‌های محترم پرسیده بود که این پینگ که می‌گن یعنی چه؟ شاید نوشتن این مطلب آن هم درست در زمانی که سلطان پینگ وبلاگستان یعنی بلاگ‌رولینگ تازه از انفارکتوس ناقص رها شده است، آوازه‌خوانی خروس بی‌محل باشد و بس اما از آنجایی که ما اصولاً و قاعدتاً معتقدیم «زنده‌باد خروس»، قوقولی قوقوی خودمان را سر می‌دهیم و شما هم مجبورید تحملمان کنید. این جریان پینگ را خیلی‌ها می‌دانند. خب خیلی‌ها هم نمی‌دانند. تقصیر ندارند که! امیدوارم آنهایی که نمی‌دانند، به ارزشش پی ببرند و از این به بعد وبلاگشان پینگ کنند، اساسی.
جریان وبلاگ‌ها وقتی که تبدیل شد به یک جریان اساساً بزرگ و سیل‌وار اینترنت را اشغال کرد، مشکلات افزونگیش تازه نمودار شد (طرفداران نظره بی‌نظمی و آنتروپی و این جور چیزها هورا بکشند پلیز). وبلاگ‌ها زیاد شدند و خوانندگانش هم زیادتر. حالا مانده بودیم که کدام وبلاگ امروز به روز شده است. و چون نمی‌دانستم که کدام وبلاگ مطلب جدیدی نوشته است، می‌رفتیم سراغ تک‌تک آنها و کلی اینترنتمان مصرف می‌شد. اینجا بود که سلطان ماجرا از راه رسید و بلاگرولینگ سر و کله‌اش پیدا شد. بلاگرولینگ سایتی است که دو کار عمده انجام می‌دهد. یکی برای آنها که از کدنویسی و دستکاری در HTML سر در نمی‌آورند و ناچار هر بار که وارد قالب وبلاگشان می‌شدند تا لینک وبلاگ دوستی را به کنار وبلاگ خودشان اضافه کنند، قالبشان به هم می‌ریخت و سر و شکل وبلاگشان کج و معوج می‌شد. بلاگرولینگ به شما یک کد ساده می‌دهد تا در وبلاگتان تعبیه کنید و از آن پس هر بار که خواستید لینکی را اضافه یا کم کنید، می‌روید توی سایت بلاگرولینگ و لینک‌هایتان را مدیریت می‌کنید و نتیجه در وبلاگتان ظاهر می‌شود. دومین سروس مفید بلاگرولینگ هم این است که هر بار که مطلبی می‌نوسید و به زبان ساده‌تر وبلاگتان به روز می‌شود، باز هم می‌روید توی سایت بلاگرولینگ و فرم پینگ را پر می‌کنید که یعنی وبلاگ من به روز شد. آن وقت توی وبلاگ‌هایی که از بلاگرولینگ برای مدیریت لینک‌ها استفاده می‌کنند و لینک وبلاگ شما هم در لیستشان است، به نوعی مشخص می‌شد که شما به روز شده‌اید و خلاصه ملت از سر زدن هر روزه خلاص می‌شوند و به جان بلاگرولینگ دعا پرتاب می‌کنند. این از پینگ.

ادامه

خلاصه بعد از یک ماه سایت جدید روزنامه هدف و اقتصاد راه‌اندازی شد. البته هنوز به صورت نسخه بتا ارائه شده و در حال اشکال‌گیری و بهینه‌سازی اون هستم. در طراحی این سایت بیش‌تر از هر چیز دیگه، استاندارد بودن کار و راحت بودن کاربران مد نظرم بوده. ضمناً برای راه‌اندازی این سایت به هیچ وجه از برنامه‌های کنترل محتوای کد باز (Open Source CMS) استفاده نکردم و یک پکیج اختصاصی کنترل محتوای روزنامه مدیریت این سایت رو بر عهده داره.
تا قبل از این که راه‌اندازی سایت این روزنامه به من پیشنهاد بشه، خودم هم اسمش رو نشنیده بودم. شاید به این خاطر بوده که زیاد به روزنامه‌های اقتصادی توجهی ندارم. شاید خیلی از شما هم اسمش رو نشنیده باشید. به هر حال «هدف و اقتصاد» روزنامه‌ای هست که تا حالا نزدیک به ۸۵۰ شماره منتشر شده و سابقه‌ای نزدیک به دو سال داره. بخش‌های از سایت این روزنامه هنوز در حال طراحی هست و به تدریج کامل می‌شه و فکر می‌کنم هر روز ساعت ۲۰ به وقت تهران شماره روز بعد در سایت قرار بگیره.
این رو گفتم که بدونین کجا هستم ضمن این که بدین وسیله اعلام می‌شود که پکیج‌های مناسب برای راه‌اندازی انواع و اقسام سایت‌های خبرگزاری، انتشارات، روزنامه و سایر موارد مشابه موجود بوده و خلاصه هر کسی خواست در خدمتم!

می‌دانیم که هر کسی دانش طراحی سایت را ندارد. پس بهتر است برای داشتن یک سایت، کار را به کاردان بسپاریم و خود را درگیر این مسأله نکنیم. اما مشکل اینجاست که انسان‌های کاردان اغلب مبلغ قابل توجهی را برای ساخت آن چیزی که شما خواسته‌اید، طلب می‌کنند و اصولاً خرج کافی‌شاپ و کارت اینترنت و باقی قضایا، جیب آدم را به اندازه کافی خالی می‌کند که پولی برای طراحی سایت دلخواهمان باقی نگذارد. این جا است که فضولی (بخوانید کنجکاوی) و ور رفتن با کدهای مربوطه ممکن است نتیجه‌بخش نباشد و باز هم دقیقاً همین جا است که پای سایت‌سازها و مولّدها به میان می‌آید. مولدها ابزاری هستند که برنامه‌نویسان خیّر می‌سازند تا به مثابه «ما می‌کاریم تا دیگران بخورند» عمل شود و شما بتوانید در سه سوت (حالا چند سوت کمتر یا بیشتر) سایتتان را علم کنید. این مولدها (یا به طور کلی Generatorها) انواع و اقسام دارند. یک جورش برای طراحی گرافیک است و Graphic Generator نام دارد و نوع کاربردیش برای طراحی آگهی‌های تبلیغاتی است که به نام Banner Generator شناخته می‌شود و امثالش چون دکمه‌سازها یا Button Maker که درباره‌اش قبلاً نوشته‌ام. اگر یادتان باشد یک‌بار دیگر هم پای سایت‌سازها را به عنوان گونه‌ای دیگر از مولدها به میان کشیدم و یک دانه از آن درست و حسابی‌هایش به نام سایکو را که قالب‌سازی برای وبلاگ‌ها است را معرفی کردم که انصافاً خیلی‌ها را که به بیماری «تمپلیتوفوبیا» یا قالب‌ترسی مبتلا بودند معالجه کرد (روزگار غریبی است نازنین! من همین الان یک بیماری عجیب کشف کردم که به زودی ایجاد یک ان جی اوی حمایت از بیماری‌های خیلی خاص را در پی خواهد داشت). حالا نوبت یک سایت‌ساز ایرانی دیگر است که گونه جهش‌یافته این بیماری را معالجه کند. «وب‌ساز رایگان پارس‌گیگ» داروی جدیدی است برای درمان این بیماری که دوره درمانی سه مرحله‌ای را به شما توصیه می‌کند. نخست امکانات این سایت را مرور می‌کنیم:

ادامه

انگار برای واژگان پیوسته با وب‌نویسی، واژگانی برابر شناسایی شد. تارنگار «با خاطراتم در سرزمین لاله‌ها» پس از نوشتن این خبر، برابرهای درست را نوشته است. برای من شنیدن واژه‌هایی چون «وب‌گاه» به جای «سایت» یا «وب‌نوشت» به جای «تارنگار» بسیار هم سخت نیست گرچه برای واژه نخست «تارنما» یا «پایگاه» و برای دومی «تارنگار» را پسندیده‌تر می‌دانم. ولی به گمان من به کارگیری واژه‌هایی چون «وبزیون» به جای web TV خنده‌دار است. پرسش من به گونه مشخص این است: وبزیون که از آمیزش دو واژه انگلیسی «وب» و واژه فرانسوی «تلویزیون» به دست آمده، چه برتری‌ای بر «وب تی‌وی» دارد؟ هر دو واژه بیگانه هستند و آمیزش هر دو هم ناگزیر واژه‌ای بیگانه خواهد بود. همین دشواری درباره واژه Web page هم درست است که واژه «صفحه وب» برایش نگریسته شده که بخش نخست واژه جایگزین، عربی و بخش دوم آن هم انگلیسی است. شاید واژگانی چون «تاربرگ» درخور آن باشد. از همه اینها گذشته، نوشته یادشده بهانه‌ای شد تا گشت و گذاری کنم در اینترنت و پایگاه‌های وابسته به این جستار و ابزار سودمند آن را بیابم. افزون آن که نوشته‌ای که خواندید، سراسر پارسی بوده بدون آن که واژگان عربی در آن به کار رود و این کار به یاری برنامه ویراشگر خودکار و واژه‌نامه پارسی سره انجام شد.
– پارسی‌مان
– آموزه‌های فارسی سره از پایگاه خورشیدوش
– برنامه پیوست به ویرایشگر ورد برای بازنویسی شماره‌ها به پارسی

ادامه

یک موقعی بود که تنها راه مالکیت یک مشت از خاک اینترنت پرداخت پول و هزینه‌های هنگفت بود. رقابت از زمانی شروع شد که محتوا روی اینترنت شروع به ازدیاد کرد. محتوا در دنیای امروز یعنی دیتا، یعنی یک مشت خاکی که می‌توان از آن طلا استخراج کرد. یعنی اطلاعاتی که با استفاده از فرآیندها از دیتا استخراج می‌شوند. حالا رقابت بر سر داشتن این محتوا است. هر کسی که مالک یا میزبان این محتوا باشد، می‌تواند از آنها به نفع خود بهره‌برداری کند. سؤال اصلی این است که چگونه می‌توان کاری کرد که تولیدکنندگان محتوا با میل و رغبت محتوایشان را به ما تقدیم کنند؟ بگذارید قبل از پاسخ به این سؤال، یک پرسش دیگر را مطرح کنم. تولیدکننده محتوا کیست؟ تولیدکننده محتوا هر کاربر اینترنتی را شامل می‌شود. هر کسی که وبلاگ می‌نویسد، عکس را روی اینترنت می‌گذارد، عضو سایت‌های دوست‌یابی است، در فوروم‌ها به بحث و گفت‌وگو می‌پردازد، ایمیل می‌فرستد و چه و چه. همه اینها تولیدکننده محتوا هستند. همه اینها محتوای ارزشمندی را تولید می‌کنند بدون آن که خود بدانند. حالا بر می‌گردم سر سؤال اولمان. چگونه می‌توان کاری کرد که تولیدکنندگان محتوا با میل و رغبت محتوایشان را به ما تقدیم کنند؟ راهش این است که خدمات رایگان عرضه کنیم. این که آن یک مشت خاک را تبدیل کنم به چند هکتار زمین و بگذاریم هر که هر آن چه که می‌خواهد در آن بکارد. دقیقاً به همین دلیل است که در سال‌های اخیر شرکت‌ها فضای رایگان زیادی را در اختیارتان قرار می‌دهند و با ارائه انواع و اقسام خدمات رایگان، شما را به سمت خود جذب می‌کنند. یکی از این رقابت‌ها سرویس‌های رایگان ایمیل است. یاهو، مایکروسافت و گوگل سردمداران این رقابتند.

ادامه

گوگل نسخه جدید گرو‌ه‌های گوگل ا Google Group را عرضه کرد. نسخه بتای گروه‌های گوگل که از چهارم اکتبر در دسترس عموم قرار گرفته، با چهار ویژگی جدید و بارز به روز شده است. در این نسخه قابلیت ایجاد صفحات با ابزار صفحه‌سازی ا Page Creation، دلخواه‌سازی ا Customization، اشتراک فایل ا File sharing و شناسنامه اعضا ا Member profiles عرضه شده است.
شما می‌توانید در صورت علاقمندی از این تور برای آشنایی بیش‌تر با امکانات جدید گروه‌های گوگل استفاده کنید.
منبع: وبلاگ گوگل