آواتار

اگر فردی باشید که بخش زیادی از زندگیش رو توی دنیای مجازی می‌گذرونه، حتماً با کسانی برخورد کردید که برای خودشون یک شخصیت مجازی درست می‌کنن. شاید خودتون هم از همین دسته از افراد باشید. من هم نمی‌خوام درباره اخلاقیات در این حوزه صحبت کنم. به هر حال نظر من اینه که هر کسی می‌تونه برای خودش شخصیت مستعار داشته باشه. تا وقتی که به کسی آسیب نزنه، مشکلی نداره. این نظرم البته شخصیه و هیچ اصراری هم ندارم که بگم درسته.

اما خب جریان بازی یه کم فرق داره. برای بازی‌های ویدئویی به ویژه بازی‌های رزمی یا نبرد تن‌به‌تن یا مواردی از این قبیل، میزان رویاپردازی کمی پیشرفت می‌کنه. این که آدم چه تصوری از خودش داره و چه خصوصیاتی رو برای آواتارش انتخاب می‌کنه، این روزها سوژه پژوهش‌های روانشناسی زیادی هست. کافیه یه جست‌وجو بکنید تا ببینید در این زمینه چقدر مقاله و کتاب و پایان‌نامه نوشته شده. بگذریم…

پروژه عکاسی «همزاد» یا Alter Ego رو «رابی کوپر» اجرا کرده. جریانش هم اینه که شما می‌تونید عکس واقعی افراد رو با آواتارهایی که توی بازی‌های ویدئویی انتخاب می‌کنند، مقایسه کنید. چند نمونه از عکس‌ها رو این پایین می‌تونید ببینید. برای مشاهده عکس‌های بیشتر اینجا کلیک کنید.

با کلیک روی عکس‌ها متوجه می‌شید که بعضی‌ها ظاهری کاملاً متفاوت از اون چیزی که هستن در نظر گرفتند. حتی تعدادی جنسیتی خلاف خود واقعیشون انتخاب کردند. از طرفی یک دسته دیگه هم هستند که همه تلاش خودشون رو کردند تا شبیه‌ترین آواتار به قیافه‌شون رو درست کنن. دیگه تفسیر و تحلیلش با روانشناس‌ها.