حالا دیگه همه می‌دونند که فیلم «جدایی نادر از سیمین» برنده جایزه گلدن گلوب شد. من این فیلم رو بیشتر از «درباره الی» دوست داشتم. کارهای اصغر فرهادی در مجموع طوریه که آدم رو وسط فیلم شوکه می‌کنه. اتفاق‌ها وسط داستان طوری می‌افتن که جایگاه آدم‌ها توی ذهن آدم بهم می‌ریزه و آدم مجبور می‌شه با خودش بجنگه که حالا کی قهرمانه و کی ضدقهرمان. حالا حق رو باید به کی داد؟ کی مقصره.
اما جدا از خوشحالی‌ها و سوا از زخم زبون‌ها و بداخلاقی‌هایی که واسه این فیلم شد، به نظرم علت اصلی موفقیتش علاوه بر داستان و فیلم‌نامه، کارگردانی و بازی یا بهتره بگم زندگی کردن عوامل این فیلم با داستانه. پشت صحنه این فیلم بازگوکننده همه اینهاست. ببینید: