طراحی جواهر، لباس، معماری داخلی هم علاوه بر تبلیغات از آن چیزهاییه که توجه من رو به خودش جلب می‌کنه. پنج شش سال پیش وقتی که طراحی‌های نیما بهنود با برند نیمانی عرضه شد، با خودم فکر کردم، چرا زودتر از اینها کسی به فکر استفاده از خطاطی و حروف فارسی و المان‌های مشابه در طراحی لباس و پوشاک جانبی نیفتاده.
تقریباً دو سال پیش توی وبگردی‌هام به سایت الف دال برخوردم. اشعار فارسی و طراحی‌هایی که همیشه یک رنگ و بوی ایرانی داره یا از خط نستعلیق استفاده کرده، این بار در طراحی جواهر استفاده شده. طراح و مجری این جواهرات هم کسی نیست جز امیرحسین دلبری.
این سایت رو یادم رفته بود. این روزها دوباره توی لینک‌هایی که بچه‌ها این طرف و اون طرف همخوان کرده بودند، دوباره بر خوردم به این سایت. باز هم مثل دفعه پیش دوست داشتم که یک انگشتری حداقل از این مجموعه برای خودم داشته باشم. حیف که امکان خرید آنلاین برای خارج از ایران رو اونجا ندیدم. البته قیمت این جواهرها با توجه به جیب من گرونه. اما نمی‌تونم بگم ارزشش رو نداره. برعکس فکر می‌کنم که این طور چیزها بیشتر از این که یک جواهر باشند، یک اثر هنری هستند. یک جور طراحی حجم و مجسمه که نمی‌شه روش قیمت گذاشت.
امیرحسین هم سایت داره، هم وبلاگ داره و هم اکانت فرندفید. می‌تونید از این لینک‌هایی که گذاشتم، دنبالش کنید. و البته ازتون دعوت می‌کنم این گزارش زیبای چندرسانه‌ای رو ببینید که در جدید آنلاین منتشر شده و ساخته آزاده حسینی عزیزه.
