جریان این است که مدت‌ها بود که با یکی دو تا از دوستان بازیگر می‌نشستیم و به اتفاق فیلم می‌دیدم. حسنش در این بود که بعد از فیلم ناخودآگاه بحث کمی تحلیلی می‌شد و چیزی شبیه جلسه نقد فیلم به دنبال داشت. همه اینها در کنار دیدن فیلم با سیستم سینمای خانگی و صدای دالبی (البته در خانه آنها)، لذت تماشا رو چند برابر می‌کرد. هر چند هنوز هم جلسات فیلم‌بینی ما حداقل هفته‌ای یک بار ادامه داره اما نقص سیستم در این بود که تعداد فیلم‌هایی که می‌دیدم کم بود. ولی اینترنت پرسرعت و امکانی مثل تورنت که اجازه می‌ده تا فیلم‌هایی رو که می‌خوام در طول یک نصفه روز دانلود کنم، به اندازه کافی وسوسه‌ام کرد تا بتونم فیلم‌های روز رو راحت‌تر ببینم.
بعد از فیلم «بادبادک‌باز» که توضیحش رو دادم، تونستم تا فیلم Atonement که به فارسی «کفاره» یا «تاوان» ترجمه شده رو دانلود کرده و امشب ببینم. همون فیلمی که چند روز پیش برنده جایزه بهترین فیلم سینمایی درام و بهترین موسیقی متن گلدن‌گلاب و بلافاصله نامزد ۱۴ جایزه بفتا شد. به نظر من موسیقی متن فیلم خاص و تأثیرگذار هست و لایق جایزه. از نظر کلی این فیلم جزو دسته‌ای از فیلم‌ها شمرده می‌شه که تدوین باعث می‌شه که خط روایی داستان در مقاطعی شکسته و از چند قدم قبل‌تر دوباره شروع بشه اما این‌بار از دید یک کاراکتر دیگر داستان. این روش به انحای مختلف در فیلم‌ها مرسوم شده. نمونه ایرانی اون رو می‌تونیم در فیلم کافه ستاره ببینیم هر چند این مشابه‌سازی ایرانی هیچ‌وقت به قوت نمونه‌های خارجی در نیومده. این روش به نوعی جدید در خط روایی این فیلم وجود داره.
اما برنامه روزهای آینده. فعلاً در حال دریافت فیلم‌های «دن در زندگی واقعی» (Dan in Real Life) هستم که صنم توی وبلاگش نوشته و «دور از او» (Away from Her)، «شجاع» (The Brave One) و «خون به پا می‌شود» (There Will Be Blood) هم توی صف دانلود هستند. فعلاً باید بگم که تا اطلاع ثانوی گلدن‌گلاب می‌بینیم!