دستنوشتههای نیما اکبرپور
چند وقت پیش بخش اول آگهی‌های تبلیغاتی خلاقانه رو که به صورت دو صفحه‌ای منتشر شده رو توی وبلاگ گذاشتم. خیلی از این آگهی‌ها از یک ایده جالب شکل گرفتن. خیلی‌هاشون البته اغراق‌آمیز هستند. البته تبلیغات در کل یک هنر اغراق‌آمیزه.
بخش اول رو از اینجا ببینید. الان می‌ریم سراغ بخش دوم این نوع تبلیغات:
شما می‌تونید روی شونه این خانوم و روی لباس‌هاش دانه های سفیدی رو ببینید که مثلاً شوره‌های سر این خانوم هستند. کافیه گوشه صفحه رو بکشید و جدا کنید و شوره‌ها از زیر پوشش پلاستیکی روی شونه این خانوم خارج بشه.
خیلی وقته که از تبلیغات به عنوان یک هنر یاد می‌کنن. خلاقیت در آگهی‌های تبلیغاتی باعث می‌شه که بین میلیون‌ها حجم تبلیغات، بهترینشون در ذهنمون ماندگار بشن. چه بسا بعضی از آگهی‌های موفق، خود محصول رو تحت تأثیر قرار دادن. آگهی‌های تعاملی آگهی‌هایی هستند که بیننده اونها می‌تونن روش تأثیر بذارند. اما وقتی قرار باشه تعامل روی یک صفحه کاغذ در مجله انجام بشه، ابتکار طراح آگهی هم باید بیشتر باشه. اینجا بخش اول این آگهی‌ها رو براتون منتشر می‌کنم.
دیروز به نمایشگاه DeCode: Digital Design Sensation رفتم که توی موزه ویکتوریا و آلبرت لندن برگزار می‌شد. آثار به نمایش در آمده در این نمایشگاه در سه شاخه عرضه می‌شدن: برنامه‌نویسی، شبکه و تعاملی (اینتر اکتیو). در واقع تمام آثار هنری موجود، به نوعی با کامپیوتر و طراحی دیجیتال مرتبط بودن. برای من بیشتر از همه، آثار تعاملی جذاب به نظر رسیدن. در واقع تابلوها یا آثاری رو در نظر بگیرین که با کنش شمای بیننده، واکنشی متناسب نشون می‌دن. بذارین یه مثال بزنم. یک سطح رو در نظر بگیرین که از تکه‌های چوبی پوشیده شده به طوری که می‌شه هر تکه رو یک پیکسل بزرگ در نظر گرفت. وقتی شما جلوی این سطح مستطیلی بایستین، از طریق دوربینی که بالای این سطح کار گذاشته شده، دیده می‌شین، تکه‌های چوب حرکت می‌کنن و سایه‌ای به شکل شما روی این سطح تشکیل می‌شه. یا یک چشم رو در نظر بگیرین. منظورم یک چشم مصنوعی هست که دقیقاً به شکل چشم انسان توی چشمخانه قرار داده شده و پلک هم می‌زنه. وقتی جلوی این اثر بایستید، چشم شما رو نگاه می‌کنه و به هر طرفش که حرکت کنین، شما رو تعقیب می‌کنه. شاید نشه با نوشتن، کیفیت این نمایشگاه رو توضیح داد اما از این نمایشگاه گزارشی تهیه کردم، که احتمالاً چند هفته دیگه توی کلیک نشونش می‌دیم. احتمالاً هم بیفته توی ژانویه و سال جدید میلادی.
جدای اینها به نظرم این نوع آثار هنری نقطه عطف هنر مدرن شمرده می‌شن و دنیای امروز داره شاهد هنر-دانشمندانی می‌شه که هم به اندازه کافی هنرمندن و هم دانشمندان موفقی شمرده می‌شن.
شاید شما هم این خبر رو خوانده باشین که «حجم آگهی‌های اینترنتی از تلویزیون جلو زد». اگه نخوندین خلاصه‌ش رو اول بخونین:
در نیمه اول سال ۲۰۰۹ در بریتانیا، پولی که صرف تبلیغ کالا در [محیط] آنلاین شد، بیشتر از پولی بوده که برای تبلیغات تلویزیونی هزینه شده است. گفته می‌شود این اولین بار است که در یکی از اقتصادهای مهم جهان پخش آگهی کالا در اینترنت از تلویزیون، به عنوان قدرتمندترین ابزار فروش کالا، پیشی گرفته است. بنا به اظهار «دفتر تبلیغات اینترنتی بریتانیا»، در شش ماهه اول سال جاری میلادی نزدیک به یک چهارم پولی که در بریتانیا صرف تبلیغات فروش کالا شده در حوزه آنلاین بوده است.
نکته‌ای که باید بهش توجه کرد، تفاوت آگهی‌های آنلاین با آگهی‌های تلویزیونیه. آگهی‌های آنلاین چند ویژگی دارن که به اونها برتری می‌ده. در درجه اول کلیک کردن روی آگهی آنلاین هدفمنده. یعنی این بیننده هست که به سمت دیدن آگهی می‌ره و این کار رو با اراده انجام می‌ده. نکته مهم‌تر تعاملی بودن آگهی‌های آنلاینه. توی آگهی تلویزیونی تو فقط بیننده هستی و نمی‌تونی تأثیری روی آگهی داشته باشی. اما در آگهی آنلاین تو می‌تونی با کلیک کردن و نوشتن و حرکت در محیط آگهی، با اون آگهی تعامل داشته باشی، روش تأثیر بذاری و مفهوم تبلیغات اینتراکتیو رو به روایت جدید کاملاً پیاده کنی.
در این راستا (یعنی در همین راستایی که بحثش رفت)، داریم می‌بینیم که تبلیغات آنلاین، روش‌ها و راه‌های جدیدی و تازه‌ای رو برای جلب توجه مخاطبان پیدا می‌کنن. نمونه‌ش پروژه جی‌تی‌آی هست. یک بازی آنلاین اتوموبیل‌رانی که در واقع تبلیغی هست برای خودروی فولکس‌واگن.
زیگزاگ– اگر شما هم جزو کسانی هستید که اخیراً با اصطلاحی به نام «وب ۲٫۰» مواجه می‌شوید و چیز زیادی از آن سر در نمی‌آورید، باید به شما هشدار بدهم که کم‌کم دارد دیر می‌شود!
برخلاف تصور اولیه، «وب ۲٫۰» یک شبکه جدید نیست. این اصطلاحی است که برای سایت‌هایی به کار می‌رود که «تعاملی» یا Interactive باشند. به بیانی ساده‌تر کاربران سایت در محتوای آن تأثیری مستقیم داشته باشند.
اجازه بدهید این موضوع را با مثالی روشن کنم. کاربران سایت «بالاترین» با قرار دادن لینک‌ها و امتیاز دادن به لینک‌های دیگر، در مجموع در شکل‌گیری سایت و تغییر محتوای آن نقشی مستقیم و مؤثر دارند بنابراین بالاترین یک سایت «وب دو» محسوب می‌شود.
در سال‌های اخیر تعداد چنین سایت‌هایی رو به افزایش است. علاوه بر این، سایت‌های وب دو بر نمایش قدرت و متفاوت بودن خود تأکید دارند به نحوی که این تفاوت را حتی در طراحی لوگوهای خود دخالت می‌دهند تا این تشخیص بارزتر شود.
رادیوهای تعاملی انواعی جدیدتر از سایت‌های وب دویی هستند. رادیوهایی اینترنتی که برای پخش برنامه‌های خود از کاربرانشان کمک می‌گیرند.
همان‌طور که در سایت بالاترین این کاربران هستند که با امتیازهای مثبت و منفی، مشخص می‌کنند چه لینکی باید به صفحه داغ برود، در رادیوهای تعاملی هم این کاربرانند که موسیقی مورد علاقه خود را روی خط می‌فرستند تا سایر کاربران هم به آن گوش دهند.