تقویم

قبلاً گفته بودم که از تقویم گوگل حسابی استفاده می‌کنم. علاوه بر تقویم شخصی خودم هم، توی کلیک یک حساب جداگانه توی گوگل داریم که تقویم کاریمون از قبیل روزهای فیلمبرداری و روزهای پخش برنامه و تعطیلی‌های هر فردی توش وارد می‌شه. خواستم بگم که حسابی آلوده این ابزار گوگلی هستم.
علاوه بر این چند سالی هم هست که از تقویم موبایلم برای این که قرارهام رو فراموش نکنم، استفاده می‌کنم.
این یکی دو هفته که بحث تقویم گوگل یه کمی توی عصیان داغ بود و گاه‌شمار پارسی و جدول پخش برنامه‌های تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی رو معرفی کردم، سعی داشتم تا بتونم تقویم‌های گوگلیم رو با تقویم آیفونم، هماهنگ یا به قول معروف سینک کنم.
بنابراین رفتم سراغ راهنمای گوگل که کمی گیجم کرد. امروز پیام، یکی از دوستام، یه ویدئو برام فرستادکه خیلی خوب روال این کار رو تشرح کرده بود و با استفاده از اون تونستم این کار رو انجام بدم. و حالا نوبت زکات کسب دانشه یعنی ارائه اون به بقیه. نکته اینه که باید توی بخش ستینگ و در بخش اضافه کردن حساب کاربری ایمیل رفت به سراغ Microsoft Exchange نه Google Mail. بقیه مراحل رو هم مو به مو طبق این ویدئو انجام بدین تا رستگار بشین.

ادامه

تقویم گوگل یکی از امکاناتیه که من کمتر دیدم بین فارسی‌زبان‌ها استفاده بشه اما واقعاً یکی از به‌دردبخورترین امکانات آنلاینه. شما می‌تونین علاوه بر ساختن تقویم شخصی و تنظیم قرار و مدارهای کاری، با اضافه کردن تقویم‌های مفید روی اینترنت به تقویم گوگلتون، از اتفاقات دور و برتون خبردار بشین. برای مثال من تقویم اتفاقات لندن رو به تقویم خودم اضافه کردم و تقریباً از همه نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها و کنسرت‌ها باخبر می‌شم.
اما هدف از نوشتن این نوشته اینه که بهتون بگم شما می‌تونین تقویم تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی رو به تقویم گوگلتون اضافه کنین و جدول پخش برنامه‌ها را همراهتون داشته باشین. برای این کار کافیه که توی بخش other calendars این آدرس رو اضافه کنید: [email protected]

می‌شه این تقویم رو با استفاده از این راهنما به موبایلتون هم اضافه کنین. با این کار از ساعت پخش هر برنامه باخبر می‌شین. خودم سعی خواهم کرد تا برای برنامه کلیک توضیحات بیشتری رو درباره موضوع برنامه به این تقویم اضافه کنم.
پ.ن: تقویم به صورت فارسی و انگلیسی به‌روز شد و دوباره در دسترسه.

ادامه

این نوشته پیام را که می‌خواندم، یک جورهای رفتم تو مایه‌های همذات‌پنداری. این بخش مشکل سازگاری با تقویم میلادی خیلی قابل درکه: «هنوز ملاک ذهنی تقویم شمسی‌ست. تمام کارها هماهنگ با تقوم میلادی‌ست. در زندگی روزانه حتی با تقویم میلادی هماهنگ هستی. اما هنوز پاییز با اول مهر آغاز می‌شود. این چیزی‌ست که مهاجر ایرانی با آن دست و پنجه نرم می‌کند. پذیرش شروع پاییز در ۲۳ سپتامبر، در اوایل احمقانه‌ست؛ اما ناچار بایستی بپذیری… این مشکل وقتی شدت پیدا می‌کند که تو هنوز اول هفته‌ات با شنبه آغاز می‌شود. حال این که این جا شنبه فقط مقدمه‌ای‌ست برای معرفی آخر هفته. اگر ذهن بیست و چند ساله‌ای که به تو فهمانده که جمعه وقت استراحت و تفریح و به یک معنا، روز تعطیل هفته‌است؛ اینجا، در این نقطه از زندگیت، گاف می‌دهد».
حالا چرا من می‌گم قابل درکه؟ خب واسه اینه که روزنامه‌نگارها و اصولاً هر کسی که با روزنامه درگىر می‌شه هم به نوعی دچار این مشکله. توی روزنامه‌ها قانون اصلی ساعت کار انیه که هر روزی که تعطیل رسمی است، تو روز قبلش تعطیلی و آن روز تعطیل باید سر کار بیای!
خب طبیعیه چون روزی که فرداش تعطیله، نباید روزنامه‌ای آماده چاپ بشه و به ناچار روزی که تعطیل رسمیه، تو باید بیای چون برای فردا باید روزنامه روی پیشخوان دکه‌ها باشه. این جاست که به قول پیام ذهنت گاف می‌دهد. همه دوستات جمعه‌ها تعطیلن و می‌خوان برنامه تفریحی بذارن، اما تو نمی‌تونی باهاشون باشی. هر هفته هم مجبوری این داستان رو برای همه توضیح بدی. روزهایی که تعطیل و بین‌التعطیلین و از این ماجراهای مرسوم توی ایران هست هم که نور علی نوره. چون تو همیشه یک روز جلوتر از بقیه آماده سفری و مجبوری یک روز زودتر از سفر برگردی. هفته‌های معمولی هم که پنجشنبه‌هات رو تنهایی و جمعه‌هات رو تنهاتر. اینه دیگه. فکر کنم با این وضعت نسل روزنامه‌نگارها در طول تارخ یه جهش ژنتیکی اساسی پیدا کنه به خاطر این تفاوت. این جاست که اون ترانه کودکانه تلویزیون به طرز مضحکی عوض می‌شه به این حالت:
جمعه شروع هفته‌ست، روز تلاش و کاره، پنجشنبه توی خوابی، اما هر کسی کاری داره!