عکاسی از باربی‌های قاتل

عروسک‌های باربی، شاید یکی از محبوب‌ترین اسباب‌بازی‌های قرن باشه. هر چند هیچ وقت جای لگو و بازیچه‌های فکری دیگه مثل مکعب روبیک رو نگرفت. به هر حال مهم نیست که این عروسک باربی چندی پیش ۵۰ سالگی خودش رو جشن گرفت و در طول این سال‌ها چندین بار تغییر چهره داد، مهم اینه که نماد زندگی آمریکایی شد.

چند وقت پیش وقتی که در محله کمدن لندن و بین مغازه‌ها و غرفه‌های بیشمارش قدم می‌زدم، توجهم به غرفه‌ای جلب شد که با استفاده از «باربی» و دوست‌پسرش «کن» صحنه‌هایی اروتیکی خلق کرده بودند که در نوع خودش عجیب بود.

چندی پیش در وبگردی‌هام به عکاسی به نام ماریل کلایتون برخوردم که برای خلق صحنه‌هایی که می‌خواست عکاسی کنه از باربی و کن کمک می‌گرفت. هر کدوم از این عکس‌های روایت‌گر یک داستان هست. خانوم ماریل در سایتش نوشته، کارش رو با عکاسی در سفر شروع کرده اما وقتی به یک اسباب‌بازی فروشی در توکیو می‌رسه، از مینیاتور ژاپنی ایده می‌گیره و سعی می‌کنه با عروسک‌ها داستانی رو خلق کنه و ازش عکس بگیره.

این عکس‌ها من رو به یاد کارتون هپی‌تری فرندز انداخت که ماجراش رو اینجا نوشتم. چند تا از این کارها رو اینجا می‌ذارم و اعلام می‌کنم که ممکنه بعضی از این کارها خوشایند همه نباشه. بنابراین اگه با تصاویر اروتیک، خشونت‌بار یا غیرعادی مشکلی دارید، لینک‌های این نوشته رو دنبال نکنید.

خرگوش را بکُش، کارتونی دور از چشم بچه‌ها

Happy Tree Friendsزیگزاگ– فرض کنید خالق یک سری از کاراکترهای تیپیک کارتون‌های ژاپنی مانند «بنر» و دوستانش باشید که تا دلتان بخواهد ملوس و دوست‌داشتنی هستند، بعد هر بار تصمیم بگیرید که با روش‌هایی وحشیانه لت و پارشان کنید، در این صورت بینندگان آثارتان حق ندارند شما را یک دگرآزار یا سادیست بنامند؟ خالق «بنر» دست به چنان ریسکی نزد و از «بدنامی» نجات یافت، اما گروهی از کارتونیست‌های هموطنش، خطر نفرین و دشنام را به جان خریدند تا مخلوق های کارتونی خود را پیش چشم بینندگان تکه تکه کنند.
کن ناوارو، آبرِی آنکروم و رود مونتیجو، خالقان مجموعه «دوستان شاد درختی» یا Happy Tree Friends بارها به چنین الفاظی خوانده شده اند؛ دگرآزار، مروج خشونت و بیمار. این مجموعه انیمیشن که از دسته «کمدی سیاه» است، شهرتش را مدیون پخش اینترنتی است؛ مجموعه فایل‌هایی از نوع Flash که به سادگی تکثیر یا بازبینی شده‌اند، اما بنا بر گفته سایت رسمیش، دیدنشان برای کودکان به هیچ وجه توصیه نمی‌شود.
ایده این مجموعه که هر اپیزود آن داستانی جداگانه دارد اولین بار توسط «رود مونتیجو» شکل گرفت. او روی یک کاغذ خرگوش زردرنگی را کشید که بی‌شباهت به «کودلِس» (یکی از شخصیت‌های معروف این انیمیشن) نبود و سپس در زیر آن نوشت: «مقاومت بی‌فایده است». این نقطه‌ای بود برای آغاز به کار ماشین کشتاری که تجسم آرزوهای شرورانه افراد زیادی بود.

ادامه