سوشی – عصیان

من یکی از طرفداران غذاهای ژاپنی هستم. آن هم از هر نوعش که تصور کنید. از سوشی گرفته تا انواع بنتو و اقسام دیگه. اما یکی از سایت‌های فارسی که چندان بهش توجه نمی‌شه، بخش فارسی شبکه رادیویی و تلویزیونی ژاپن یا NHK هست.

بر خلاف تصور این سایت اصلاً خبری نیست و بیشتر به یک مجله آنلاین شبیه که موضوعاتش سبک زندگیه. این طور که در سایت نوشته شده، رادیو ژاپن در زمان جنگ جهانی دوم برای مدت کوتاهی برنامه‌ای به زبان فارسی پخش می‌کرد. اما دوره جدید برنامه‌های فارسی این رادیو دوباره از سال ۱۹۹۱ میلادی یا سال ۱۳۷۰ شروع شده.

توی این سایت دو بخش بیش از همه توجهم رو جلب کرد. یکیش بخش غذاهای خانگی ژاپنیهست که دستورهای آشپزی رو با جزئیات کامل بیان کرده. این دستورهای آشپزی بسیار ساده هستند. نویسنده این دستورها خانم واتانابه هست که به عنوان کارشناس آشپزی بیش از ۲۵ سال تجربه داره. این خانم به خاطر هنرش در تهیه غذاهای خانگی ژاپنی ، مخصوصاً غذاهای به سبک سنتی معروفه و در تهیه غذاهای محلی مناطق مختلف ژاپن هم استاده و کلاً دستور غذاهایی رو ارائه می‌ده که تهیه‌شون راحت و ساده باشه.

بخش‌های مفید دیگه این سایت آموزش مکالمه ساده زبان ژاپنی و بخش ژاپن شگفت‌انگیزه که به درد جهانگردانی می‌خوره که می‌خوان یه سر به این کشور بزنن. خلاصه سایت جالبی در نوع خودش محسوب می‌شه.

ایت رو هم بگم که برنامه‌های فارسی رادیو ژاپن روزی دو بار و هر بار سی دقیقه پخش می‌شه.

من نمی‌دونم چرا هر وقت درباره Sushi (سوشی) توییت می‌کنم، یه عده از دوستام عوق و هوق و انواع و اقسام سر و صداهای ناجور درمیارن. بابا به خدا این غذای ژاپنی چیز شریفیه.
به نظرم همون طور که نباید کله‌پاچه رو هر جایی خورد و برای اولین بار باید ترجیحاً با کسی خورد که کلپچ‌خور حرفه‌ای باشه، درباره سوشی هم باید همین طور عمل کرد.
خارج از ایران معمولاً رستوران‌های ژاپنی به راحتی پیدا می‌شن. این جور جاها می‌شه انواع غذاهای دیگه ژاپنی غیر از سوشی رو هم پیدا کرد که به نظرم بسیار لذیذ هستن. هر چند دفعات اول با چوب مخصوص غذاخوری شرق آسیایی‌ها یعنی چاپستیک مشکل خواهید داشت، اما در مجموع به زحمتش می‌ارزه!
اما من می‌خوام درباره سوشی صحبت کنم. اون چیزی که بیشتر مردم درباره سوشی شنیدن اینه که، چیزی مترادف با ماهی خامه. باید گفت که این فقط یک نوع سوشی هست که توش ماهی خام داره. البته نه به اون معنایی که تصور می‌کنین. در واقعه برش‌های ورقه‌ای شکل از ماهی‌های خاصی که به نظرم خامشون خوشمزه‌تر از انواع دیگه‌شه. در کنار اینها انواع سوشی‌های گیاهی یا انواعی که توش ماهی یا میگوی سرخ‌شده گذاشتن هم موجوده.

جالبه که رستوران‌های فست‌فود هم برای سوشی توی سال‌های اخیر زیاد شده. یکی از اونها یو! سوشی هست. من هر وقت هوس سوشی می‌کنم، به یکی از شعباتش که بهم نزدیک‌تر باشه می‌رم و دلی از عزا در میارم. این فست‌فود سیستم جالبی داره. معمولا مشتری روی یک صندلی پایه‌بلند می‌شینه و پشت یک میزی شبیه به بار. جلوی هر کسی یک سری سوراخ هست که توشون مزه‌های مورد نیاز رو گذاشتن و یه شیر آب که می‌تونین آب معمولی یا گازدار ازش بردارین. جلوی میز یه نوار نقاله هست که غذاها توی ظرف‌های رنگی روی این نوار حرکت می‌کنن و هر کسی هر کدومش رو که بخواد برمی‌داره. قیمت غذاها متفاوته و با توجه به قیمت، رنگ ظرف‌ها فرق می‌کنه. وقتی غذا رو نوش جان کردین، یه پیش‌خدمت میاد و ظرف‌هاتون رو می‌شمره و بهتون فاکتور می‌ده که موقع خروج با صندوق حساب می‌کنین.
یوسوشی توی امارات متحده عربی هم شعبه داره و اگه دوبی رفتین، می‌تونین امتحانش کنین.

ادامه

رادیو فارسی ژاپن و دستورات آشپزی

سوشی و دیگر هیچ