لنگدان گفت: «نسبت فی در همه جای طبیعت به چشم می‌خوره».
چراغ‌ها را خاموش کرد و ادامه داد: «به وضوح پا رو از دایره تصاادف فراتر می‌گذاره و به همین دیلیل قُدما گمان می‌کردند فی رو باید خالق هستی مقدر کرده باشه. دانشمندان اولیه ۱.۶۱۸ رو نسبت الهی عنوان می‌کردند».
این یک قسمت از کتاب راز داوینچی نوشته دن براون هست. در بیشتر کتاب‌های دن براون ریاضیات و رمز و رمزگشایی و دین به هم آمیخته شدن. این در واقع بهانه‌ای شد برای این که «وی هارت» رو بهتون معرفی کنم.
وی هارت Vi Hart ریاقیدان است! در واقع خودش می‌گه mathemusician. موسیقی رو دوست داره و البته به ریاضی هم علاقمنده. ترکیب این دو تا با نقاشی باعث شده تا «وی» کارهای خلاقانه جالبی انجام بده. اگه ویدئوهاش رو نگاه کنید، می‌بینید که درگیری‌ها و دغدغه‌های شخصی خودش رو نه تنها بلند بلند فکر می‌کنه، بلکه نقاشی‌شون رو می‌کشه، ویدئوشون رو می‌گیره و با بقیه همخوان می‌کنه. یه مقدار کارهاش عجیب و غریب به نظر میاد اما نتیجه جالبی داره.
حالا ربط این بشر با اون مقدمه‌ای که نوشتم چیه؟
«وی» یه بار به عدد پی گیر می‌ده و سعی می‌کنه اون رو تبدیل کنه به آهنگ. صدای بدی هم نداره، اون نت‌هایی رو که از روی عدد پی و با کمک ریاضی می‌نویسه، می‌خونه.
گاهی هم مثل این ویدئوی آخر، برای هر کدوم از انگشت‌های دستش، یک عدد باینتری یا دودویی در نظر می‌گیره. اون وقت شروع می‌کنه به خوندن و با هر عدد انگشتش رو به رقص در میاره. رقص انگشت‌ها بر اساس اعداد باینری چیز جالبیه که فکر می‌کنم اگه مثلاً یکی اون رو ببره توی رقص‌های کل بدن و باله و چیزهایی از این قبیل، نتیجه چیز عجیب و غریبی از آب در بیاد.