بارکُد یا رمزینه یا خط‌نماد رو احتمالاً دیگه همه تون می‌شناسید. ویکی‌پدیا بارکد رو این طور تعریف می‌کنه:
یک دسته نقطه، یک دسته دایره هم مرکز و یا به صورت مخفی شده در تصاویر نیز ظاهر شوند. بارکدها توسط یک پویشگر نوری که دستگاه بارکدخوان نامیده می‌شود بازخوانی می‌شوند و اگر در تصاویر مخفی شده باشند توسط نرم‌افزار خاصی از آن بیرون کشیده می‌شوند. بارکدها به صورت گسترده‌ای در پیاده‌سازی سیستم‌های جمع‌آوری خودکار اطلاعات شناسه‌ها که سرعت و دقت ورود اطلاعات را بالا می‌برند کاربرد دارند.
اما این روزها در روزنامه‌های این‌ور آب کم و بیش نمادهای مربعی‌شکل دیگه‌ای دیده می‌شن که نقاط پیکسلی سیاه و سفید دارن. این مربع‌ها چی هستن و به چه دردی می‌خورن؟
فرض کنید یک آگهی به اندازه کافی فضا برای توضیح خود نداشته باشه. فضای روزنامه‌های معروف برای نمایش آگهی خیلی گرون هستن. از طرفی خواننده ممکنه اطلاعات تماس مثل آدرس وب‌سایت و شماره تلفن رو یادش نمونه. این مربع‌ها دقیقاً همین جا هست که به کار میان.
به این مربع‌ها رمز کیو آر یا QR Code گفته می‌شه. با اپلیکیشن‌هایی که ویژه پیمایش کیو آر هست، می‌شه اونها رو اسکن کرد. اپلیکیشن اون رو می‌خونه و بلافاصله رمزش رو باز می‌کنه و مثلاً اگه حاوی نشانی وب‌سایت باشه، بلافاصله اون رو براتون باز می‌کنه. من اپلیکیشن QR Reader رو که رایگان هست روی موبایلم ریختم. می‌تونید از گوگل گاگل هم استفاده کنید. این رمز می‌شه که حاوی نشانی یک وب‌سایت باشه. یا این که حاوی شماره تلفن باشه. یا حتی اس‌ام‌اس و یک متن ساده.
اما چطور می‌شه یک رمز کیو آر ساخت؟ اصلاً سخت نیست. سایت‌هایی هستند که به طور آنلاین این کار رو براتون انجام می‌دن. برای مثال می‌تونید اینجا کلیک کنید. بر حسب نیازتون گزینه‌ها رو انتخاب و پر کنید. حالا تصویر کیو آر مورد نظر رو تحویل بگیرید. من کد سایتم رو همین طوری ساختم و گذاشتم این کنار.