ماه: اکتبر 2002

دیشب تولد شیدا بود. ساعت نه و نیم رسیدم اون جا. خب دیگه چی باید بگم؟ خوش گذشت دیگه. مثه همیشه گفتیم و خوردیم و رقصیدیم. بماند که بعضی‌ها سر یه چیزایی تک خوری کردن. تازه کلی هم تو تریپ بودن. اما خب منم که مثه همیشه تحویل نگرفتم. راستی مهمونی، پارتی، عروسی، خلاصه سر همه چیز پایه هستیما. کادو هم اگه نخریدیم کمک می‌کنیم ظرفاتون شسته بشه.

دیگه حالم از ترانه «سلطان قلب‌ها» به هم می‌خوره. توی هر سوراخی که سر می‌کشی یه نفر یه آکاردئون گرفته دستش و صداش رو انداخته سرش و هوار می‌کشه که «سلطان قلبم تو هستی، تو هستی». خلاصه مخمون سالاد شد از بس این ترانه رو اونم غلط غلوط خوندن. تقریباً هر یک ربع یه بار یکی از زیر این کافی‌نت ما رد می‌شه و با تمبک و ویلون و آکاردئون و بوق برامون به زور کنسرت زنده اجرا می‌کنه.

امروز رفتم سعادت آباد پیش یه آشنا که توی کار مشاوره مهاجرت بود. یه ساعتی باهام صحبت کرد. نتیجه:
– چهار ماهه که شرایط فدرال تغییر کرده و هر کسی باید حداقل دو شرط از این شرایط رو برای مهاجرت به کانادا داشته باشه: آشنایی به زبان فرانسه در حد متوسط، تأهل با همسر دارای تحصیلات عالیه، داشتن خویشاوند در کانادا، مدرک فوق لیسانس
– راه دوم استفاده از سهمیه هست که فقط در بعضی از استان‌ها و برای بعضی از شغل‌ها منظور کردن. که خوشبختانه شامل تحصیل‌کرده‌های دارای مدرک کامپیوتر می‌شه. اما یه چیزی حدود ۶۰۰۰ دلار آمریکا خرج داره که در سه مرحله گرفته می‌شه و شامل تمامی هزینه‌ها از جمله مشاوره و وکیل و این چیزا می‌شه. (اما کو پولش؟!)
– راه سوم ویزای تحصیلیه که خب با برآورد حدود ۷ تا ۱۰ میلیون تومن خرج سالیانه شامل هزینه زندگی و دانشگاه و این حرفا میشه. (که باز کو پولش؟!)
– راه چهارم هم ازدواجه با یک شهروند کانادایی (اما کو شهروندش؟!)
سخن آخر: من اگه بخوام کانادا چی کار باید بکنم؟

بوی توطئه میاد… بوی کودتای خزنده. دیدین چی شد؟ این زن جماعت دارن نقشه‌هایی می‌کشن. هی ما گفتیم مردان وبلاگستان متحد شوید به یه ور اون جاتون هم نگرفتین (منظورم یه ور سیبیلتونه). به هر حال بفرمایین سیاحت کنین فراخوان اولین اجتماع زنان وبلاگ‌نویس ایرانی مقیم مرکز. حالا از ما گفتن بود . اگه این خانم شادی صدر، صاحاب سایت زنان ایران ماها رو به خاک سیاه ننشوند من یه شاخ سبیلم رو می‌دم. من می‌دونم اینا می‌خوان کاری کنن که توی مسابقه بهترین وبلاگ فارسی یه وبلاگنویس خانوم برنده بشه. اینا می‌خوان ما رو تحت الشعار (!) قرار بدن. می‌خوان بگن که دیدین مسابقه رو ما بردیم؟ از همین حالا اقدام کنین. من حوصله تشکیل کمیته بررسی شکست برای وبلاگنویسان مذکر رو ندارم. همین حالا یه سایت بزنیم به نام مردان ایران و با این کودتای خزنده مبارزه کنیم. بعدش هم اولین اجتماع مردان وبلاگ‌نویس مقیم مرکز رو توی ورزشگاه آزادی تشکیل بدیم. آخه هیچ جای دیگه جا نمی‌شیم.

می‌دونم یه روزی برق چشات منو کور می‌کنه. می‌دونم…
– نامه‌هایی به نورافکن- نویسنده: شمع

یک عدد آبروی نریخته و دست اول به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته می‌شود.
– کمیته جمع‌آوری اموال منقول و غیرمنقول

دیگه کم کم این دورخوانی تئاتر داره می‌شه پاتوق وبلاگ‌نویس‌ها. یه جور میتینگ هماهنگ نشده. دیروز هم که رفتم کلی از بچه‌ها اومده بودن. تئاتر شهر تسخیر می‌شود.

خیلی وقت بود خزعبلات نبافته بودم. گفتم چند چشمه بیام جیگرتون حال بیاد:
شیخ ما در بلاگ حوسین است
از بلاگرنویسان دیرین است
از کرامات شیخ ما این است
شیره را خورد و گفت شیرین است
یک، دو روزیست مهره هم خواب است
فکر موسیقی ساده و پاپ است
رنگ پیجش سیاه و هم مشکی‌ست
چون که امسال رنگ شب باب است
اسم صندوق آمد و سلطان
بانوی مسخ سوشی و عرفان
اسم نو آر بهر صندوق او
جایزه ش هم یک نی انبان
آن کسی که مراد است بر شیخان
بچه ای است از جنوب شهر تهران
مرد امروز و بل هر روز است
روغن از بهر خودروات بهران (آگهی تبلیغاتی)

یکی از بچه‌های وبلاگ‌نویس ایرانی برنامه‌ای نوشته که با دانلود اون و اضافه کردن لیست وبلاگ‌های مورد نظر از Blogger و یا Persianblog می‌تونین از آپدیت شدن وبلاگ‌های مورد نظرتون که به لیست اضافه کردین آگاه بشین. البته درباره وبلاگ من عمل نمی‌کنه. و اون رو وبلاگ نمی‌دونه (؟!) به هر حال کار خیلی جالبی کرده. پسری در پله اول اگه با این وضع پیش بره می‌تونه پله برقی درست کنه.
علی مشاطان در حال حاضر این جا می‌نویسه.