ماه: آوریل 2008

می‌خواستم چیزی درباره این اتفاق بنویسم که دیدم خبرنامه امیرکبیر دقیق‌تر موضوع را توضیح داده. متن کامل این توضیح رو می‌ذارم این‌جا. متأسفم که برای یکی از مدنی‌ترین تشکل‌های صنفی کشور دارن مشکل به وجود میارن. اون هم به بهانه‌های مختلف. نمی‌تونن وجود تشکلی رو که نزدیک به دو سوم روزنامه‌نگاران رو شامل می‌شه تحمل کنن. توی سال‌های اخیر به هر طریقی سعی کردن تا وجودش رو کمرنگ کنن و تشکل‌های موازی دیگری ایجاد کنن. تعریف NGO (None Government Organization) یعنی تشکل غیردولتی اما از قرار معلوم دوستان علاقه وافری دارند که ان‌جی‌او های دولتی تشکیل بدن که هر چیزی تحت کنترل خودشون باشه. در حال حاضر دیوان عدالت اداری هم رأی رو به نفع وزارت کار و به ضرر انجمن صادر کرده. جریان رو بخونید:
خبرنامه امیرکبیر– با تأیید نظر وزارت کار و امور اجتماعی از سوی دیوان عدالت اداری، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران در آستانه انحلال قرار گرفت.
بالاخره شکایت انجمن صنفی روزنامه نگاران از اداره کل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی به دیوان عدالت اداری نیز راه به جایی نبرد و میزان عدالت این دیوان، به نفع وزارت کار دولت احمدی‌نژاد و غیرقانونی بودن انتخابات انجمن صنفی روزنامه‌نگاران رأی داد.
اکنون به توجه به آنکه از نظر قانونی هیأت مدیره انجمن فاقد اعتبار است، به موجب اساسنامه وضعیت حقوقی و قانونی انجمن در پرده ابهام قرار دارد.
به موجب ماده ۳۸ اساسنامه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران «در صورت گذشت ۶ ماه از پایان مدت اعتبار هیأت مدیره و عدم تجدید انتخابات»، انجمن منحل می‌شود.
زمانی که وزارت کار و امور اجتماعی دولت احمدی‌نژاد نسبت به عدم رعایت اساسنامه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران به هیأت مدیره این انجمن هشدار داد و انتخاب اعضای هیأت مدیره را در این صورت غیرقانونی خواند، حدود دو سال می‌گذرد.
در آن زمان عزیز بهزادی، مدیر کل سازمان‌های کارگری و کارفرمایی کشور مستقر در وزارت کار، در نامه‌ای به دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، توجه نکردن به هشدارهای وزارت کار را مساوی با عدم تأیید اجلاس مجمع عمومی و انتخابات آنها از سوی این وزارتخانه دانسته بود.
با توجه به حکم دیوان، مشخص نیست که آیا انجمن شش ماه زمان دارد تا نسبت به انتخاب هیأت مدیره جدید تصمیم‌گیری کند یا مهلت شش ماهه از انتخابات باطل شده دو سال قبل محاسبه شده و بنابراین انجمن به صورت خودکار منحل شده تلقی می‌شود.

ادامه

چندی پیش یک فایل صوتی به دستم رسید که گویا از یک مراسم بود با اجرای امیرحسین مدرس. در این مراسم از شاعری به نام «خلیل جوادی» دعوت می‌شه تا بیاد شعرش رو بخونه. این شعر به نظرم اینقدر جالب بود که تصمیم گرفتم متنش رو این‌جا پیاده کنم و البته فایل صوتی مزبور رو هم برای دانلود بذارم همین‌جا. اما یه خورده که گشتم دیدم آقای جوادی هم وبلاگ داره و هم فایل صوتی شعر مربوط رو گذاشته واسه دانلود. شعر «محکمه الهی» رو از اینجا بخونید و از این‌جا دانلود کنید.
این هم بخش‌هایی از شعر:
خیام اومد یه بطری‌ام تو دستش / رفت و یه گوشه‌یی گرف نشستش
حاجی بُـلن شد با صـدای محکم / گف: این آقا باید بره جهنم
خدا بهش گف تو دخالت نکن / به اهل معرفت جسارت نکن
بگو چرا به خون این هلاکی / این که نه مدعی داره نه شاکی
نه گرد و خاک کرده و نـه هیاهو / نه عربده کشیده و نه چاقو
نه مال این نه مال اونو برده / فقط عرق خریده رفته خورده
آدم خوبیه هواشو داشتم / اینجا خودم براش شراب گذاشتم

بله گوگل می‌تواند برای ما شعر بگوید. برای من که یک شعر گفته به چه ماهی. در واقع با عبارت‌هایی که جست‌وجوکنندگان گوگل با آنها وارد وبلاگ عصیان شده‌اند، می‌توان شعر نویی ساخت در مایه‌های پول آب باید بدهیم، پول برق جدا… نکته این‌که ای کسانی که به دنبال کلمات وب را می‌کاوید، ممکن است گوگل برایتان گل‌واژه گفته باشد. پس هر کسی که باد بکارد، ناگزیر توفان درو خواهد کرد. بخوانید بد نیست:
مرد هزارچهره
عکس سکسی
فیلتر… فیلتر…
آلت تناسلی
بچه‌گربه را حامله
آبشار ویکتوریا
ایران
ریپکس
مطالب علمی…
یاهو بپپیچانیم
تی‌شرت مجانی
مطالب طنز
حک شبکه شتاب
خودکشی… خودآزاری
داستان‌نویسی
روزنامه جام‌جم

گاهی وقت‌ها بد نیست که آدم از دلخوشی‌های کوچیک روزمره‌ش بنویسه. همیشه که نباید از کلمات قلنبه سلنبه توی وبلاگ‌ها استفاده کرد. با خودم فکر کردم شاید جالب باشه اگه هر کی از این بنویسه که چه «ته‌بندی»ای رو دوست داره. منظور همون Snack به زبون فرنگی‌ها هست و هله هوله به زبون کف بازار.
این جور خوراکی‌ها کاملاً دوره‌ای هستند. یعنی هر کسی بنابراین که در چه دوره‌ای قرار داره، ممکنه کلید کنه روی یه جور خوراکی و یه مدتی هی ازش بخوره. مثلاً یه مدتی بود من هی پفک «کرانچی» می‌خوردم. حالا این روزها کلید کردم روی دو تا خوردنی. یکیش چیپس «کرانچیپس» هست و اون یکی آبجو (همون ماءالشعیر) «ایستک» البته این دو تا محصول با طعم‌های مختلف تولید می‌شه. من کرانچیپس نمک و فلفل سیاه رو دوست دارم. یه گشتی زدمو دیدم این کرانچیپسی که من دوست دارم حتی توی سایت اصلی کارخونه آلمانیش هم نیست. فکر کنم از اون طعم‌هاست که فقط توی ایران تولید می‌شه. توی آبجوی ایستک هم به ترتیب طعم سیب، گلابی برام جالبه. تعریف انارش رو هم شنیدم باید این‌بار امتحان کنم. فعلاً که اینا رو جعبه‌ای می‌خرم.
به نظر شما بده که جای بازی‌های جدی وبلاگی یه بازی راه بندازیم که هر کی هله هوله دلخواهش رو معرفی کنه؟ به نظر خودم که بد نیست. از طرفی حالا که من جسارت بحث‌ها و پست‌های وبلاگی «زیرشکمی» رو ندارم، بحث «شکمی» راه می‌اندازم. پس دعوت می‌کنم از یک فتحی، یک آرش کمانگیر و یک نازلی برای این بازی.

همون‌طوری که دیروز توضیح دادم ستون «خواب» ابراهیم رها در روزنامه اعتماد تعطیل شد. این خوابی هم که الان می‌خونید در واقع قبل از اعلام تعطیلی نوشته شده و خب چون نوشته شده من اجازه‌ش رو گرفتم که اینجا منتشرش کنم. زین پس خوابی دیده نمی‌شود:
دیروز هم خواب دیده بودم مثل دسته گل اما صبح که از خواب بیدار شدم، دیدم دوستان روزنامه صلاح دانشته‌اند حتی یک کلمه از خوابم یادم نماند! آن‌را می‌دهم بگذارند توی فضای مجازی و می‌روم دوباره بخوابم.
خواب می‌بینم در داخل رختخواب در خوابی عمیق هستم که ناگهان حس می‌کنم یکی دارد لحاف تشکمان را زیر و رو و بررسی می‌کند! از جا می‌پرم اول فکر می‌کنم نکند دوستان طرح امنیت اجتماعی هستند و با پوشش بنده در این مکان معین مشکل دارند اما بعد که دقت می‌کنم می‌بینم آنها نیستند.
سؤال می‌کنم ببخشید چی صدا کنم تو رو؟ می‌گویند ما از طرف سازمان بازرسی کل کشور هستیم و داریم دنبال مافیای اقتصادی می‌گردیم. این آخرین مورد مشکوک بود. همه جا را گشته‌ایم و حالا می‌خواهیم جسارتاً به رئیس‌جمهور بگوییم شرمنده… مافیای مورد نظر یافت نشد. می‌گویم به آقای نیازی سلام برسانید. بگویید نیازی به گشتن مجدد این مکان که انشاءالله نیست؟ بعد از جایم بلند می‌شوم. می‌خواهم لباس مناسب به تن کنم. می‌بینم رئیس سازمان ثبت اسناد دارد زیر مبل‌ها را می‌گردد. می‌گویم عزیز برادر ماجرا چیست؟ می‌گوید این فساد اقتصادی که گفته‌اند در ثبت اسناد است ما پیدا نکردیم. اگر مستندات حرف‌هایشان را هم ارائه کنند، بد نیست. می‌گویم ای شیطون تو هم موندی چی صداشون کنی آره؟! او می‌رود. می‌بینم حداد عادل از در وارد می‌شود. می‌پرسم امروز چه خبر است؟ می‌گوید رئیس‌جمهور گفته من تخلف کردم. نامه نوشته رسماً گفته من متخلف هستم. می‌گویم خب آقای محترم این پیام‌های انیمیشن راهنمایی رانندگی را به دقت نگاه کن. حتماً دفعه دیگر تخلف نمی‌کنی. می‌روم آن‌طرف‌تر می‌بینم غلامحسین الهام ایستاده می‌گویم ناسلامتی تو سرقفلی حضور در تمام خواب‌های من را داری. خب نباید بگذاری اینجا بشود ترمینال، این همه آدم بیایند و بروند، باید یک واکنشی از خودت نشان بدهی. این‌جوری لااقل برای خودت هم اشتغال‌زایی کرده‌ای! می‌روم دست و صورتم را بشویم. یک دوست عدالت‌سرخودی را سر راه می‌بینم. می‌گوید هی برادر یارو امشب نروی خواب ببینی و منکر پیشرفت‌ها بشوی. تو تا همین‌جا هم به اندازه کافی مشاعرت مشکل دارد. دیگر بیشتر از این برای مشاعرت مشکل درست نکن. می‌گویم یادم باشد بعد از صبحانه از تو بپرسم نه دیگه جداً چی صدا کنم تو رو؟ بعد می‌گویم جسارتاً شما بفرمایید الان در این اوضاع و احوال اینجا چه‌کار می‌کنید؟ می‌گوید فعلاً ایستاده‌ام یک دونه زرد می‌زنم، روش یکی آبی می‌بافم!
پ.ن: این هم خداحافظی از زبان ابراهیم رها در اعتماد.

داشتم این موضوع رو که در سایت بی‌بی‌سی فارسی به بحث گذاشته شده می‌خوندم. شاید فیلتر باشه براتون و شما نتونید بخونیدش. گفتم چکیده‌ش رو بذارم اینجا و بعد بریم سر بحثی که خواننده‌ها راه انداختند:
عده ای از دانشمندان و روحانیان مسلمان درخواست کرده اند که از این پس به جای گرینویچ از زمان مکه به عنوان زمان واحد جهانی استفاده شود زیرا به گفته آنها شهر مکه مرکز حقیقی زمین است. این پیشنهاد در کنفرانسی با عنوان «مکه مرکز زمین» در قطر مطرح شده است. ایده آنچه «ساعت مکه» خوانده شده از سوی یک مسلمان فرانسوی مطرح شد.
من نه کارشناس دینم نه زمین‌شناس. اما این قسمت از این خبر رو نفهمیدم. یکی برام توضیح بده لطفاً:
گفته می‌شود که عقربه‌های ساعت مکه در جهت عکس حرکت عقربه‌های ساعت می‌گردد و به مسلمانان کمک می‌کند هر جا که باشند جهت مکه و قبله را بیابند.

ادامه

این ستون «خواب» ابراهیم رها توی روزنامه اعتماد به نظر خودم که خیلی خوندنیه. حالا امروز چاپ نشده چون که نمی‌دونم چرا. ابی خان متن کاملش رو داده که بذارم اینجا. ما هم افتخار میزبانی یک روزه ابراهیم رها رو داریم. فردا هم یک خواب منتشرنشده خواهیم داشت. و دیگر خوابی دیده نمی‌شود. این ستون تعطیل شد:
خواب می‌بینم که در فضای مشکوکی به سرمی‌برم! (کلاً) راستش در خواب احساس می‌کنم خیلی چیزها مشکوک است. گمانم این خواب بعد از آن آمده سراغم که شنیدم رئیس‌جمهور گفته یازده سپتامبر ابهام‌آمیز و مشکوک و مورد تردید است. در خواب ناگهان می‌بینم که دارم برای جمعی از مردم موارد مشکوکی را که به ذهنم می‌رسد برمی‌شمارم، این‌جوری: عزیزان باور بفرمایید هیچ خلبان ابلهی حتی اگر عامل آمریکای جنایتکار باشد هم دوتا برج را برای فرود انتخاب نمی‌کند این‌که گفته‌اند می‌خواسته روی پشت‌بام آنها فرود بیاید هم غلط است چرا که در آن برج‌ها صدها واحد آپارتمان بوده و طبعاً پشت‌بام پر بوده از کولرهای آبی و جایی نبوده برای فرود! پس به واقع این موضوع مشکوک است. مورد دیگر که شک و تردید برانگیز است کلاً خود آمریکاست. اولاً که ما پانصد‌سال پیش اصلاً نبوده‌ایم ببینم و تأیید کنیم که کریستف کلمب واقعاً همین جا را به عنوان آمریکا کشف کرده یا یک جای دیگر را من شخصاً گمان می‌کنم کلمب یک کشور دوست و برادر را کشف کرده اما در طول تاریخ رسانه‌های دروغ‌پرداز نتایج کشفیات را عوض کرده‌اند و کشور استکباری کنونی را جا زده‌اند وگرنه از کجا معلوم کلمب ونزوئلا را کشف نکرده باشد رفته باشد سرزمین چهار تا گاوچران مثل بوش را کشف کرده باشد؟ مورد شک دیگر این است که همین خیابان شانزه‌لیزه در فرانسه. من تردید دارم یک چنین چیزی اصلاً وجود داشته باشد، گمانم اینها یک‌سری تصویر‌سازی است که اطرافیان سارکوزی با استفاده از مونتاژ سرهم کرده‌اند تا بگویند ما چنین خیابان‌هایی داریم و حواس مردم به آن پرت بشود و نفهمد که آن پشت‌ پرده مافیا سارکوزی دارد با نامزدش چه غلطی می‌کند. مورد مشکوک دیگر همین تورم و گرانی است که یک عده می‌گویند در ایران وجود دارد و نرخش فلان‌قدر شده. اساساً وجود همین «نرخ» به نظرم کذب محض است و هرکس پیشرفت‌های فرهنگی را نبیند علاوه بر مشاعرش گوش ‌و حلق‌ و‌ بینی‌اش هم مشکل دارد و ایضاً سایر تخصص‌های پزشکی از جمله کلیه و مجاری ادرار … در خواب لحظه‌ای از حرف زدن دست می‌کشم، بین جمعیت یک آشنا می‌بینم و ادامه می‌دهم که بله مثلاً بحث قابل تردید دیگر چند شغله‌ بودن همین آقای الهام خودمان است و امیدوارم روزی تمام این موارد مشکوک دقیق‌ بررسی شود و معلوم شود همه‌اش کذب است.

این پروژه ویکی‌نقشه (WikiMapia) هم کم الکی برای خودش بانمک نیست ها! نمی‌دونم چقدر با این پروژه آشنا هستید یا نه. صحبت از یک نقشه گوگل است در ابعاد جهانی که شما می‌توانید مکان‌ها را روی نقشه علامت‌گذاری کنید و مثلاً بگویید که این ساختمان فلان است و این میدان بهمان.
اما جریان وقتی خوشمزه می‌شود که کاربران جالب‌ناک ایرانی روی این نقشه هر جور که عشقشان بکشد علامت‌گذاری کنند و مثلاً «محل خواستگاری» خودشان را مشخص کنند. باور نمی‌کنید؟ یک عنایتی به این لینک بفرمایید و روی مربع وسط که با یک علامت + مشخص شده مختصر کلیکی کنید و خودتان ببینید آن وسط چی نوشته‌اند. حالا نمی‌خواهم وارد جزئیات بشوم. خودتان در مربع جست‌وجو کلمات کلیدی وارد کنید تا ببینید مثلاً «خونه مامان جون پروین» و «پنجره اتاق خواب پونه اینا» روی ویکی‌نقشه دارد چه اطلاعات مفیدی را به «جویندگان طلا» منتقل می‌کند!
باور نمی‌کنید؟ اشکالی ندارد جانم. یک راه ساده پیش پایتان می‌گذارم. با کلمه کلیدی «جون» شروع کنید به جست‌وجو.