ماه: ژوئن 2008

شاید شما تعریف این سایت پولیور را شنیده باشید. به هر حال این پولیور سایتی هست برای نشان دادن سلیقه پوشاکی کاربرانش. شما با عضویت در این سایت با مجموعه‌ای از پوشیدنی‌ها روبه‌رو هستید که می‌تونید ست‌های متفاوتی رو انتخاب کنید.
برای مثال من این ست رو درست کردم و اسمش رو گذاشتم کافی‌کاپ. به نظر شما سلیقه من چطوره؟

ادامه

فصل امتحانات هست و گرمای هوا. تلاقی نامیمون این دو اتفاق بدترین ترکیبی هست که یک بشر از نوع دانشجو یا دانش‌آموز می‌تونه داشته باشه. خداییش من احساس خفگی می‌کنم هر وقت خودم رو جای یکی از این بچه‌های درگیر امتحان قرار می‌دم. اصلاً این امتحان بی‌خودی اسمش «امتحان» نیست که. هر چی هست یک ربط‌هایی داره به محنت و رنج. حالا هر چی بیاین جاش بگین «آزمون»، جا نمی‌افته این اسم. علتش هم اینه که همچین عمق مطلب رو ادا نمی‌کنه.
حالا من نمی‌دونم تکلیف من با گرمای هوا چیه. هوا گرم که چه عرض کنم، داغه. کفترهای معلوم‌الحال که یک بار ذکر خیرشون توی این بلاگ بود، هنوز از توی کانال کولر من طفلکی بیرون نیومدن. هی تخم می‌ذارن، هی جوجه می‌شه، هی من میام بندازمشون بیرون، هی تخم می‌ذارن، هی جوجه می‌شه و این توالی ممتد ادامه داره تا مثبت بی‌نهایت. رسماً دهانمان آسفالت شده.

ادامه

من هیچ‌وقت اهل نواختن ساز نبودم هر چند خیلی دوست داشتم این کار رو بکنم. ساز مورد علاقه‌ام هم گیتار بود و کلاً از «پیک» گیتار هم خیلی خوشم میاد. شکلش طوریه که دوست دارم توی دستم بگیرمش. امروز توی وبگردی‌هام به جایی رسیدم که توضیح می‌داد چطور می‌شه پیک‌های جالب و خوشگلی درست کرد. دو تا عکس زیر به اندازه کافی گویا هستند. خودتون ببینید که چطور می‌شه از کارت‌های پلاستیکی مثل کردیت کارت و کلیدهای کارتی هتل و هر چیز شبیه اون پیک گیتار درست کرد.

ادامه

شاید بی‌اغراق نباشد اگر سایت کلوب را بزرگ‌ترین اجتماع مجازی ایرانیان بدانیم. محمدجواد شکوری مقدم و تیمش نشان داده‌اند که بیشتر از سایت‌های ایرانی دیگر دوست دارند خودشان را به سایت‌های بین‌المللی نزدیک‌تر کنند و رفتاری مشابه آنها نشان دهند. این مسأله در ارائه سرویس‌هایی مشابه سرویس‌های خارجی نمود یافته است. کمتر سایت یا سرویس موفق خارجی در حوزه شبکه‌های اجتماعی وجود دارد که بعد از مدتی به کلوب اضافه نشود. در عین حال استفاده از لوگوهای مناسبتی در کلوب، میل به مشابه‌سازی سایت‌های بزرگ دنیا را نشان می‌دهد.
سایت کلوب برای بعضی از سرویس‌هایش مبالغی را دریافت می‌کند. در عین حال هر کسی که از سرویس اینترنت هوشمند کلوب استفاده کند، بدون دریافت این هزینه‌ها به سرویس‌های ویژه دسترسی دارد.
این روزها سایت کلوب لوگوی خود را به خاطر حمایت از فایرفاکس ۳ تغییر داده است و مدیران کلوب در وبلاگشان نوشته‌اند:

ادامه

سال ۱۶۱۰ میلادی گالیله در دادگاه تفتیش عقاید مجبور به امضای توبه‌نامه‌ای با این مضمون شد: «من گالیلیو گالیله، فرزند وین چفسو گالیله، اهل فلورانس، در این دادگاه زانو می‌زنم و در پیشگاه شما کاردینال‌های مقدس عظیم‌الشأن و رؤسای جامعه جهانی مسیحیت، علیه هر گونه کفر و الحاد، در برابر این انجیل مقدس سوگند یاد می‌کنم که همواره به کلیسای کاتولیک معتقد بوده‌ام و به یاری پروردگار بزرگ اعتقاد و ایمان دارم. دادگاه محترم به من فرمان داد که از عقاید کذب خود مبنی بر این که خورشید مرکز جهان است و زمین و سیارات دیگر به دور آن می‌چرخند دست بردارم و هیچ‌گاه و تحت هیچ عنوانی این عقیده را بیان نکنم و در انتشار آن نکوشم.» او در آن دادگاه پایش را به زمین کوبید و زیر لب این جمله را گفت: «تو هنوز می‌چرخی.»
گالیله شش سال بعد رسماً از تدریس نظریه کوپرنیک در دانشگاه منع شد و تا سال‌ها بعد مرتب مورد بازخواست کلیسا قرار می‌گرفت و البته هیچ‌گاه روحش آمرزیده نشد.
سال ۱۹۷۹ پاپ ژان پل دوم دستور داد تا مجمعی از ریاضیدانان و منجمان بنشینند و موضوع را بررسی کنند. آنها ۱۳ سال بعد به این نتیجه رسیدند که گالیله راست می‌گفت و البته برای آن‌که گناه بر گردن کلیسا نیفتد، بلافاصله اعلام کردند که کلیسا آن زمان حکم درستی داده است.
با خود فکر می‌کنم این چه حکم خنده‌داری است که باعث می‌شود ۳۶۰ سال بعد روحی را بیامرزند. با خود فکر می‌کنم یعنی پاپ اعظم هیچ‌گاه با خود فکر نکرده که ۱۳ سال تحقیق و مطالعه برای گرد بودن زمین آن هم در قرن بیستم کمی زیاده از حد طولانی است؟ گرچه به نظر می‌رسد روح گالیله این همه سال در برزخ معلق نبوده تا اذن ورودش به بهشت یا جهنم را هیأت کارشناسان پاپ بدهند. برایش هم احتمالاً فرقی نمی‌کرده که ۱۳ سال دیرتر آمرزیده شود.
تحجر یا تعصب یا هر چیز دیگری که باعث شد هزاران دانشمند و کشیش و متفکر در قرن هفدهم به دست چنین دادگاه مخوفی محاکمه و در آتش سوزانده شوند، هرگز نمی‌تواند از دست مردان واقعی خدا بربیاید، مگر آن‌که بحرانی عقیدتی در جامعه پدیدار شده باشد. حالا هم مشاور علمی پاپ اعلام کرده که احتمال وجود حیات در کرات دیگر ممکن است، گرچه کشیش برونو به خاطر همین عقیده در سال ۱۶۰۰ میلادی زنده در میدان شهر سوزانده شده.
این همان تحجری است که باعث می‌شود یک باور علمی یا یک عقیده اثبات‌نشده تنها به این دلیل رد شود که ممکن نیست موجودی هوشمند مبرا از گناه اول وجود داشته باشد. گناه اول همان است که باعث شد تا آدم از بهشت به زمین رانده شود.

اگه قرار باشه گوگل توی دنیا حکمرانی کنه چی می‌شه؟ اگه قرار باشه به هر طرف که نگاه می‌کنی گوگل رو ببینی، دنیا چه شکلیه؟ شاید شبیه این عکس‌هایی که می‌بینید:

ادامه

ترکیه برد. آن هم در دقایق آخر و من چون بسیار جوزده هستم تمام طول بازی دیشب را دوست داشتم که ترکیه ببرد و طبیعتاً این آرزو با بدجنسی تمام به خاطر عکس‌هایی بود که می‌توانستم بعد از بازی بگیرم. از آنجایی که من خیلی برنامه‌ریزی دقیقی دارم، طبیعی است که دوربین عکاسی‌ام را توی هتل جا بگذارم و هیچ عکسی جز چند تا کم‌کیفیت از نوع موبایلی نصیبم نشود.
حالا هم که دارم این پست وبلاگی‌ام را می‌نویسم حواسم پیش بازی کرواسی و آلمان هست که باز هم طبیعی است دلم بخواهد کرواسی ببرد. این هم ذاتاً به خاطر این است که ما ایرانی‌ها همیشه طرفدار مظلوم هستیم (حالا مگر این کرواسی مظلوم است؟). وانگهی کرواسی الان یکی جلو است و همین چند ثانیه پیش (دقیقه ۴۱) نزدیک بود دروازه این آلمان را که از روی نامردی ذاتی‌اش برای ورود به کشورش هم سخت‌گیری می کند، باز کند (چه ربطی داشت؟). بگذریم از فوتبال.
برای آن‌که عذاب وجدانم کاهش بیاید و هادی نیلی هم فکر نکند من برای هر دری‌وری وقت دارم چیزی بنویسم به‌جز دعوت به بازی، تصمیم گرقتم که بدون زیرلفظی بگویم خودم را شبیه کدام‌یک از شخصیت‌های سریال «گم» یا همان Lost می‌بینم. من یک جورهایی خودم را شبیه سعید می‌بینم به سه دلیل. دلیل یک، دلیل دو و طبیعتاً دلیل سه (چه دلایل لوسی). راستش من بیشتر از سیزده قسمت لاست را ندیده‌ام اما کلاً با این سعید خان که نقش یک سرباز گارد ریاست جمهوری عراق را دارد بسیار حال می‌کنم. بیشترش هم به خاطر تسلطی است که به وسایل الکترونیک دارد (من ادعایی نکردم‌ها). خلاصه خواستم این را بگویم که خدای ناکرده لال از دنیا نروم.
تلویزیون دارد بین دو نیمه تبلیغات برای تیم ترکیه می‌کند. توی این تبلیغ از تخم‌مرغ تا گلابی روی درخت طرفدار تیم ترکیه هست. از بین همه این تبلیغات رنگارنگ من عاشق این تبلیغ ترک‌سل هستم که یک اولدسانگ را برداشته و یک تبلیغ قشنگ ساخته. اگر نبینید خیلی چیزین! یک مقایسه‌ای هم بین آهنگ این تبلیغ با آهنگ «ورزشکاران، دلاوران…» داشته باشید بد نیست!

گاهی یک ایده جالب می‌تواند خود را جزو مؤثرترین تبلیغات قرار دهد. این ایده تبلیغاتی هم که می‌بینید یکی از جالب‌ترین کارهایی است که دیده‌ام. تصاویر به اندازه کافی گویا هستند. این ایده توسط شرکت معروف ساعتچی و ساعتچی سنگاپور که متعلق به دو برادر یهودی عراقی‌الاصل است، پیاده‌سازی شده. تبلیغی برای یک پیتزا.