هایکو کتاب، شعرسازی به شیوه لگو

این بار نوبت یک ابتکار خوب ایرانی به نام هایکوکتاب است در حوزه کتاب و ادبیات و مینیمالیسم.

هایکو کوتاه‌ترین گونه‌ی شعری در جهان است که مبدع آن ژاپنی‌ها هستند. شاید معروف‌ترین هایکویی که شنیده باشیم این یکی باشد:

ای حلزون از کوه فوجی بالا برو… آرام، آرام…

اما از آنجا که هنر نزد ایرانیان است و بس، مبدع هایکوکتاب ایرانی است. هایکویی که با کتاب‌های کتابخانه شما ساخته می‌شود و البته روش جالبی است برای معرفی کتاب. کافی است نگاهی به عناوین کتابخانه خود بیاندازید و شعر مینیمالی به شیوه هایکو بسازید. گاهی این اشعار می‌توانند معانی حیرت‌انگیزی داشته باشند.

این هایکوکتاب محبوب من است:

haikubook

اما داستان شکل‌گیری هایکوکتاب هم جالب است و به فضای سیاسی پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر بر می‌گردد. سیداکبر موسوی مبدع این ایده می‌گوید: زمان ثبت نام کاندیداها بود و ایران در گیر و دار انتخابات ریاست جمهوری. این شاید نخستین هایکوکتابی باشد که او ساخت:

a3

ایده‌ای که جرقه‌اش در یک فضای سیاسی زده شد اما در نهایت به سمت و سوی هایکو و شعر کشیده شد.

شما هم می‌توانید از کتاب‌هایتان شعری بسازید. کافی است قوانین بازی را بخوانید و به کار بگیرید. اما اگر خیلی عجله دارید، طرز تهیه فوری اینجاست:
۱- هایکو سه بخش دارد. بنابراین سه کتاب لازم داریم.
۲- کتاب‌ها را روی هم گذاشته و عکس بگیرید.
۳- هایکوکتاب شما آماده است!
عکس هایکوکتاب خود را آپلود کرده و کتاب‌هایتان را معرفی کنید.

این روش ساخت هایکو تلفیقی است از ادبیات و لگو. ساخت سازه و بنا و هر چیزی با آجرک‌های پلاستیکی.

پ.ن: بعد از استقبالی که از این نوشته شد و نوشته‌های دیگری که در وبلاگ‌های دیگر در همین زمینه منتشر و حتی در برخی از شبکه‌های اجتماعی تبدیل به بازی شد، بد ندیدم چند توصیه به دوستانی کنم که این ایده را عملی کرده‌اند. بسیار نیکوست اگر امکان امتیاردهی به هایکوکتاب‌ها فراهم شود و هایکوکتاب منتخب هفته و ماه تعیین شود. در گام‌های بعدی بسیار وب است اگر اپلیکیشنی برای گوشی‌های موبایل تهیه شود تا هر کسی بتواند با همان اپلیکیشن عکسش را بگیرد و در سایت آپلود کند.

تأثیر استتوس‌ها در ادبیات معاصر!

چند وقت پیش داشتم با خودم فکر می‌کردم که پدیده‌ای به نام اعلام وضعیت یا همون استتوس چقدر توی ادبیات و گفتارمون تأثیر گذاشته. شاید شما هم بدونید که داستان توییتر از ایده استتوس‌های یاهومسنجر شروع شد. استتوس‌ها هم از یک اعلام مشغول بودن یا آزاد بودن شروع شدند اما کم‌کم عبارت‌های دیگه‌ای هم بهشون اضافه شد. وضعیت‌هایی مثل این که «دارم تلفنی حرف می‌زنم» یا «پشت میزم نیستم» یا «رفتم بیرون» و چیزهایی از این قبیل.

بعدتر هم که به جای انتخاب از بین چند گزینه، این امکان ایجاد شد تا هر کسی استتوس خودش رو بنوبسه. داستان همین طور ادامه پیدا کرد تا جایی که وقتی یه آهنگی گوش می‌کردی، می‌شد با اضافه کردن افزونه کاری کرد تا اسم آهنگ و خواننده‌ش به طور خودکار توی استتوست نمایش داده بشه.

برای نوشتن استتوس فضای چندانی در دسترس نبود. باید منظورت رو توی یک خط و با چند واژه بیان می‌کردی. این ایده‌ای بود که در نهایت منجر به ساخت سایتی مثل توییتر شد و پدیده‌ای به نام میکروبلاگ یا ریزبلاگ شکل گرفتند. این ایده چون چیز جالبی بود، توی سایت‌های دیگه هم از جمله فیس‌بوک پیاده شد. البته دیگه محدودیت ۱۴۰ نویسه‌ای توییتر رو نداشت.

ادامه