ادراری که هدر نمی‌رود!

نویسنده میهمان: پویا آفاقی

شاید براتون جالب باشه اگه بتونید کاری کنید تا دیگه ادرار یا مدفوعتون از راه چاه فاضلاب به هدر نره!

ژاپن به خاطر شرایط متفاوتی که  از نظر جمعیت و مساحت، نسبت به سایر کشورهای صنعتی داره، شاید بیشتر از بقیه دنبال راهکارهای «سبز» باشه. ظاهراً ژاپنی‌ها تونستند با موفقیت فاضلاب رو به چیزی شبیه گوشت قابل خوردن تبدیل کنند. درسته، حتماً به نظرتون خیلی منزجرکننده میاد. حتی فکر اینکه مثلاً یه همبرگر رو که از این راه تهیه شده باشه بخوای بخوری، حال آدم رو به هم می‌زنه. اما اگه روزی جهان با بحران غذا مواجه بشه، یکی از راه‌حل‌ها قطعاً همین خواهد بود، هر چند راهکار کثیفی به نظر بیاد.

البته الان نمی‌خوام راجع به تبدیل مدفوع به همبرگر صحبت کنم، بلکه قضیه از این قراره که یه آقایی اومده یه توالت عمومی طراحی کرده که ادرارتون رو مستقیماً فیلتر و تبدیل به آبی انرژی‌زا همراه با مقادیر زیاد مواد مغذی برای رشد گیاهان می‌کنه. اگه وفت دستشویی دوست دارید حس کنید که دیگه ادرارتون هدر نمی‌ره، می‌تونید از این توالت‌ها استفاده کنید. گرچه این طرح هنوز عملی نشده اما احتمالاً در آینده شاهد توالت‌های عمومی این شکلی یا مشابهش خواهیم بود. شاید اینطوری دستشویی رفتن لذت‌بخش‌تر هم بشه!

منبع

وقتی انسان تنگش بگیرد

یعنی معتقدم واقعاً هر کسی بخواهد بگوید که از ایران آمده بیرون و با توالت‌های خارجه مشکل نداشته، یا خیلی خواسته کلاس آلامدی و فرنگی‌بازی بگذارد یا آن‌که سریعاً خودش را به من معرفی کند تا یک جورهایی از خجالتش در بیایم.
اما حالا که بحث شیرین توالت به میان آمد و من هم سر دلم باز شد، باید به حضورتان بگویم که اساساً این توالت، دستشویی، مستراح، خلاب یا هر اسم دیگر، چیز بسیار مهمی در زندگانی بشریت است به حدی که نگو و حتی نپرس. همین بس که برایش هر ساله یک جشنواره هم برگزار می‌شود که خدا وکیلی از جشنواره‌های معتبر فیلم وطنی و غیروطنی دیدنی‌تر است. بعضی کشورها هم به این مکان ٱن‌چنان اهمیتی می‌دهند که آدم حسودیش می‌شود. اصلاً خودتان بروید و این صفحه ویکی‌پدیا درباره توالت‌های ژاپن را بخوانید و محظوظ شوید. خلاصه آنکه اگر انسان تنگش بگیرد، حتی توالت همراه هم می‌سازد که آورده‌اند اختراع زاییده احتیاج است.
بگذریم… این لندن، سر تا پایش را بگردی یک توالت ایرانی پیدا نمی‌کنی. حتی توی رستوران‌های ایرانیش، با ترشی لیته و گوشتکوب و کباب و دوغ، وقتی به اسم مکان با ریشه «ر و ح» در باب استفعال می‌رسی، همه چیز ژیغانس می‌شود (خودم هم نفهمیدم چی گفتم). به هر حال این توالت فرنگی، من را که نه، ما را کشتانده است. باز خدا پدر کشور همسایه یعنی ترکیه را بیامرزد که ته هر کدام از توالت‌های فرنگی‌اش یه چیزی چسبانده که گویا از نزدیکان بیده است و آب می‌پاچد به ماتحت انسان. نمی‌دانم چرا این غربی‌ها یک کمی تهاجم فرهنگی از جانب ما نمی‌شوند تا مستراح‌هایشان را آپ تو دیت کنند! خلاصه آن‌که ایرانی جماعت، همیشه یک عدد شیلنگ را همراه توالتشان می‌کنند. هر وقت هم دیدید که در توالت‌های دیگر چند تا لیوان یک‌بار مصرف جا مانده، بدانید که یکی مثل خودتان از آنجا استفاده کرده است.
از اطلاعات مفید دیگر در باب توالت همین بس که کلاً لندن با معضل کمبود دستشویی مواجه است. برای همین هم خیلی‌ها توی خیابان از توالت‌های مک‌دونالد و برگر کینگ برای راحت کردن خودشان استفاده می‌کنند. خیلی‌ها هم می‌روند سراغ باجه‌های تلفن قرمز معروف لندن. برای همین هم این باجه‌ها اغلب بوی ادرار می‌دهند. البته شهرداری لندن چند وقتی است که توی اماکن پرتردد شهر و از قرار معلوم شب‌های تعطیل که مصرف نوشیدنی‌ها افزایش می‌یابد، تعدادی توالت صحرایی بی‌در و پیکر می‌گذارد تا مردم (به جز زن‌ها) خودشان را راحت کنند! و صد البته در راستای برابری جنسیتی، خانم‌های محترم می‌توانند با استفاده از چنین وسیله مفیدی، ایستاده کارشان را انجام دهند.

ادامه