برداشتن خاصیت شبکه اجتماعی از گوگلریدر نخستین ضربهای بود که گوگل به این سرویس زد و آن را به اصطلاح ناکداون کرد. خبری که این روزها همه جا میچرخد، یعنی خاموش کردن گوگلریدر ضربه نهایی بر پیکره آن خواهد بود و این بار ناکاوتی بود که کار یکی از محبوبترین سامانههای خبرمایهخوان (Feed Reader) را یکسره کرد. در ده پانزده سال اخیر شیوه مطالعه اخبار و پیگیری مداوم یک سایت بارها دستخوش تغییر شده است. پیشتر تنها از راه سر زدن مستقیم به یک سایت یا وبلاگ میشد متوجه شد یک وبلاگ یا سایت بهروز شده است. پس از آن بود که پینگ شدن لینکها و در واقع روشهای آگاهیدهنده (Notification) کار را کمی سادهتر کرد. بلاگچرخان (Blog rolling) را قدیمیترهای وبلاگستان خوب به خاطر دارند که شامل فهرستی از وبلاگها در ستونهای کناری هر سایت یا وبلاگ بود که با بهروزرسانی هر یک از اعضای آن فهرست، تازه میشد و کاربران را متوجه میساخت که مثلا وبلاگ عصیان با مطلب تازهای بهروز شده است. اما با همهگیر شدن استفاده از خبرمایه (Feed) و خبرمایهخوانهایی چون گوگلریدر که در بین کاربران ایرانی به گودر شهرت داشت، این روشها کمکم به فراموشی سپرده شدند. نمیخواهم از محبوبیت این سرویس گوگل بیشتر بگویم. تنها به این بسنده میکنم که امکان همخوانسازی (Sharing) آن باعث میشد که کاربرانش وبلاگها و نوشتههایی را که تا پیش از این در انبوه مطالب دیگر گم میشد، راحتتر بیابند و پیگیری کنند.
خبرمایه
لایکخور و بهترین وبلاگهای سال ۸۹
خب حالا که سال ۸۹ تموم شده بازار بهترینها داغه. چند تا هم مسابقه وبلاگی این اواخر برگزار شد که هر کدومشون هم نتایج متفاوتی داشتند و انتقادات هم که همیشه به نتایج وارد میشه. اما بهانه من برای نوشتن این مطلب، معرفی سایتی مفید و بسیار بسیار به درد بخوره.
لایکخور سایتی هست که بر اساس لایکهای گودر کار میکنه. اگه نمیدونین گوگل ریدر یا همون گودر چیه، اینجا کلیک کنید. لایکخور تعداد لایکهایی رو که خوانندگان خبرنامه هر وبلاگ به مطالبش میدن حساب و کتاب میکنه. با این روش همیشه آب و هوای روز و هفته و ماه وبلاگستان فارسی رو میشه بررسی کرد. یک دماسنج خوب که دمای تقریباً درستی رو نشون میده.
یکی از مشکلاتی که وبلاگهای فارسی دارند، تعدد خبرمایههای یک سایت یا وبلاگ هست که اون رو هم این سایت حل کرده و مجموعش رو حساب میکنه و در نهایت نتیجه رو به صورت شسته و رفته در اختیار بیننده قرار میده. دسترنج این روباتها در جدولهایی قرار میگیره که هر کدوم ویژگی خودشون رو دارن. سیمرغ، دلفین، قو، آهو و وبلاگهای جوان جدولهایی هستند که محتواشون بر اساس ویژگیها و تعریف هر جدول عوض میشه.
لایکخور ۶ تا روبات داره که جای بچههاش هستند. این روباتها در گوگلریدر میچرخند و همهشون هر دو ساعت یکبار (بهجز فخری) مطالبی رو که دوست دارند برای دنبالکنندگانشان شـِر میکنند.اسم این روبوتها به ترتیب غلامعلی، غلامحسین، غلامرضا، فخری، آرامدخت و رویینتن هست. هر کدوم هم وظیفه خودشون رو انجام میدن.
اگه دوست دارید بدونید که اوضاع هر وبلاگ ثبتشده، از نظر آماری چطوریه کافیه وبلاگتون رو از توی جدول پیدا کنید و روی شکلک رنگی نمودار کنارش کلیک کنید. یا این که در جعبه جستوجو آدرس وبلاگ رو بزنید تا به صفحه اختصاصی وبلاگتون برسید. برای مثال این صفحه وبلاگ عصیان در لایکخور هست و آمار مربوط به اون که خ
یلی برای یک بلاگر میتونه مهم باشه. اگه وبلاگتون توی لایکخور فهرست نشده، میتونید از راه این فرم اون رو اضافه کنید.
سلام عمو فیلترچی جوان
عصیان رو از قرار معلوم فیلتر کردن. خب وقتی وبلاگهای حامی احمدینژاد فیلتر میشه، جای تعجبی نیست که وبلاگ من هم فیلتر بشه. هر چند من سالهاست در حوزه سیاست چیزی ننوشتم. اما وبلاگهای دیگهای رو میشناسم که صرفاً به خاطر اسم نویسندهشون فیلتر شدن یا شغلی که دارن. بنابراین هیچ جای تعجبی نیست که اینجا رو هم فیلتر کنن. به لطف فیلترینگ فلهای دیگه هر کسی هم که راههای عبور از این سد رو بلد نبود، دیگه بلده. هر کسی که بخواد هر سایتی رو ببینه، دیگه میبینه. حالا کند یا تند خلاصه یک راهی براش پیدا میکنه. حقیقتاً برام مهم نیست که فیلتر شده باشم یا نه. من همچنان به روال گذشته خواهم نوشت. از زندگی روزمره و از هر چی که میبینم یا فکر میکنم باید نوشت. پیگیری هم فایدهای نداره. این روزها مگه کسی هم هست که به تصمیمی که دشمنان آزادی بیان بگیرن، اعتراضی کنه؟ اونها که دارن کار خودشون رو میکنن، ما هم کار خودمون رو میکنیم. دیگه کسی نمیتونه بگه که حکومت ایران دشمن اینترنت نیست یا این موضوع که ایران یکی از سیاهچالههای اینترنته، غلطه. ما میدونیم که اوضاع اونجا چطوره، شما هم بهتر از ما میدونین. پس به کار خودتون ادامه بدین ما هم کار خودمون رو میکنیم.
دوستانی که همچنان علاقمند به خوندن عصیان هستن، در صورتی که نمیخوان از فیلترشکن استفاده کنن، میتونن نوشتههای اینجا رو از خبرمایه یا فید اینجا در گوگل ریدر یا هر خبرمایهخوان دیگه دنبال کنن. به اشتراکگذاری مطالب اینجا واجب عینی، کفایی یا هر نوع دیگهای از وجوب هست که حال میکنید.
چند نکته درباره آگهیهای گوگل
چند وقتی هست که از سیستم آگهی گوگل استفاده میکنم. احتمالاً میدونین که شیوه کار به صورت «محل نمایش از شما، آگهی از ما» کار میکنه.
چون چند تایی ایمیل داشتم که سؤالاتی در این زمینه پرسیده بودن، بد ندیدم که به بعضیهاشون اینجا جواب بدم. چکیدهشون میشه این:
در حال حاضر گوگل به وبسایتهایی که محتواشون فارسیه، آگهی نمیده. اما اگه شما یک وبسایت انگلیسی داشته باشین، میتونین توی سیستم گوگل ادسنس عضو بشین و براش آگهی بگیرین. بعد از اون منع قانونی برای استفاده از همون حساب کاربری برای استفاده در وبسایتهای دیگه از جمله سایت یا وبلاگ فارسیتون وجود نداره. کاری که من کردم دقیقاً همین بود. بعد از گذاشت کد آگهی گوگل توی وبلاگ فارسیتون، خواهید دید که فقط آگهیهای عمومی گوگل به نمایش میان. برای اینکه آگهیهای دیگه گوگل از جمله فارسی نمایش داده بشه، کافیه این کد رو بین کدهای گوگلیتون اضافه کنین:
google_language = "en";
باقی کار رو خود گوگل انجام میده. میتونین آگهیها رو طوری تنظیم کنین، که با توجه به محتوای صفحه شما یا آیپی مراجعهکننده، آگهیهاش رو نشون بده. با این کار احتمال کلیک مخاطب هم روی آگهیها بیشتر خواهد شد.
در عین حال اگه از فیدبرنر برای مدیریت فید یا خبرمایه سایتتون استفاده میکنین، میتونین این کدهای رو توی فیدتون هم نمایش بدین تا کسایی که وبلاگتون رو از طریق خبرمایهخوانهایی مثل گوگلریدر میخونن، آگهیها رو ببینن.
علاوه بر این عضویت در سامانه آگهی گوگل، نیاز به معرفی یک نشانی محل سکونت معتبر در خارج از ایران داره. این موضوع رو از روشهای مختلفی از جمله ارسال پیامک به موبایلتون و گرفتن تأیید از خود شماره، ثابت میکنن.
از نظر درآمدزایی باید بگم که درآمد بسیار مختصره مگه این که بازدیدکنندههاتون سر به فلک بزنن. با توجه به مهم بودن سایت شما از نظر بازدیدکننده و احتمالاً پیجرنک، آگهیهای بهتری در سایتتون نمایش داده میشه و کلیکها ارزش بیشتری خواهند داشت.
رنکینگ فیدتان چند است؟
حالا که خیلیهایتان میدانید که امتیاز گوگلی سایت یا وبلاگتان (Page Rank) چیست، بد نیست بدانید که چنین امتیازی برای خبرمایه یا Feed سایتها هم راهاندازی شده که باز هم عددی بین ۱ تا ۱۰ است.
برای این کار میتوانید از سایت RSS Micro کمک بگیرید. به بخش اندازهگیری امتیاز خبرمایه وارد شوید. خبرمایه خود را وارد کنید و نتیجه را ببینید. مثلاً امتیاز خبرمایه عصیان در حال حاضر ۲ از ۱۰ است که میتوانید آنرا اینجا ببینید.
پادکست بانک ملی ایران
تقریباً ماهی یک بار به سایت بانک ملی ایران سر میزنم تا حسابم را به صورت آنلاین چک کنم. اینبار که وارد سایت شدم، دیدم که طراحی سایت را عوض کردهاند و سایت جدید بسیار معقول طراحی شده است و شکل و شمایل دلچسبی دارد.
نکتهای که برایم جالبتر از هر چیز دیگری بود، اضافه شدن خبرمایه به سایت بود و از آن جالبتر پادکست بانک ملی. در این پادکستهای متنوع که خبرمایه اختصاصی خودش را دارد، برای مثال شما میتوانید با روشهای پرداخت غیرحضوری قبوض خدماتی آشنا شوید یا به مصاحبه تلفنی رادیو ایران با یکی از مسؤولان این بانک درباره اهداف جشنواره وبلاگنویسی گوش کنید.
تصور من این است که روابط عمومی بانک ملی راه درستی را برای ارتباط با مشتریان آنلاینش پیش گرفته است. استفاده از ویژگیهای واقعی وب میتواند مردم را بیش از پیش به سمت بانکداری الکترونیک سوق دهد.
این سایت بخشی هم با عنوان کلیپ دارد. بسیار خوب خواهد بود اگر این کلیپها علاوه بر قابلیتی کنونی برای دریافت، قابلیت نمایش در سایت را به واسطه یک پلیر داشته باشند. جالبترین کار شاید افتتاح یک کانال در یوتیوب باشد.
توییترانه
از آنجایی که (کدام جا واقعاً؟) این روزها هی توییترمان میآید و هی به فرندفیدمان سر (همان هد) میزنیم و تویش دری وری مینگاریم، بد ندیدیم که دپارتمان مینیمالمان در عصیان را که مدتها تعطیل شده بود در آن بخش بگشاییم. به همین مناسبت مجلس شعری در این مکان بر پا (شاید هم بر دست) است. پس گزیدهای از تکنگاریهای عارفانه و عاشقانه توئیتری خودمان را همینجا ریپابلیش مینماییم. باشد که مقبول نظرتان اوفتد:
ای که از فالوی توییترمان میگذری / فیوُریت پیجمان بنبست است
توئیتم با فرندفید کرده برخورد / نمیدانم چرا لایکم به هم خورد
آن توییتکرده که صد فالوی دل همره اوست / هر کجا هست خدایا به فرندفید آرش
توییت میکنم جواب نمیدی / بگو ای فید برام چه خوابی دیدی
ای بیتویی بکوش که صاحب توییت شوی / با پیپلان نباشی کی فالوِر شوی
ای تو که فالو میکنی مرا / میهمان لوبیاپلو میکنی مرا / ریجکت نکردهام تقاضای اد شدن / با این که مَردم از جلو …
توییت توییتم کن / با توییتر توییتم کن
کجای این وب خسته بیاویزم توییت زنده خود را
داغمو به لینکت میذارم بالاترین
در کمپوت میبازیم نرد عشق بازی. گاهی چقدر پیچیدهام من!
این روزها همه فرندفید نگاه میکنن دیگه. شما چطور؟
روز جهانی خبرمایه یا RSS Day
فردا ۱۲ اردیبهشت و اول ماه می روز جهانی خبرمایه (خوراک) یا همان Feed هست. قبلاً به طور مفصل درباره اینکه خوراک چیست و چگونه میتوان از آن استفاده کرد، نوشتهام. الان هم به خوانندگان این وبلاگ میگویم که برای آنکه بدانند خوراک چیست وقت بگذارند و برای یک بار هم که شده از آن سر در بیاورند که خواندن و مطالعه روی اینترنت بدون آن مانند قایقرانی بدون پارو است (چه مثالی زدم).
به هر حال به بهانه اینکه فردا روز جهانی خبرمایه نامگذاری شده، لوگوی عصیان (همون که بالای این صفحه هست) رو تغییر دادم به اینی که میبینید. این لوگو رو محسن امامی عزیز برام طراحی کرده و امیدوارم لوگوهای دیگهای رو هم که ازش دیدم برای استفاده همگی منتشر کنه. شما هم برای فرهنگسازی از این امکان مفید دربارهش بنویسید و به سایت رسمی روز آر اس اس لینک بدید.
عصیان را هم از آدرس جدید خبرمایهاش دنبال کنید و اگر اینجا را از آدرس قدیمی خبرمایهاش میخوانید، لطفاً آنرا در خبرخوانتان به آدرس جدید تغییر دهید.
بهانهای برای معرفی خبرمایه عصیان!
آقا یکی بیاد این فکر منو جمع کنه. احساس میکنم دارم تبدیل میشم به فرهاد کنجکاو (یادتون که هست کلاس دوم ابتدایی). حالا نه این که فکر کنی دارم به چیزهای خیلی مهم فکر میکنمها. نه بابا از این چیزهای دمدستی. یه چیزی تو مایههای سؤال سپهر برره که میخواست بدونه پشهها روزها کجا میرن.
حالا مثلاً این سؤالات ما چیه؟ مثلاً یکیش اینه: اون کیه که روزی چند بار از گوگل مانتین سلیکون ولی میاد اینجا رو میخونه؟ یا اون یکی که از دفتر گوگل اروپا میاد کیه؟ خداییش روزی چند بار آیپی این دو جا میافته رو کانترم. منم که مستعد توهم و کمجنبهگی! حالا بالاغیرتاً حتی اگه روبوتی چیزی هستی بیا و خودت رو معرفی کن حالمون جا بیاد.
بعدش عرض کنم حضورتون که چند وقتیه دارم فکر میکنم (به خدا من گاهی فکر میکنم) که چرا اخیراً وبلاگها دارن تبدیل میشن به مجلههای آنلاین. خداوکیلی وبلاگی که یه کمی روزنوشت توش نباشه وبلاگ نیست که یه مجله الکترونیکه. اتفاقاً داشتم فکر میکردم این دوست دکتر ما، علیرضا مجیدی که مطمئناً هر پست وبلاگش کلی معلومات به آدم اضافه میکنه، اشتباهی بلاگر شده. باید میرفت یه خبرنگاری، یه تهیهکننده تلویزیونی، یه سردبیری میشد که آدم با خوندن مطالب مجلهش ششهاش حال بیاد. بابا یه کمی روزنوشت هم بنویس. (این از اون صحبتهاست که بدم نمیاد بحثش رو راه بندازیم. مرز وبلاگ و مجله الکترونیک از نظر محتوایی کجاست؟)
از طرفی مژده میدهم شمایان را (باز اسم دختر اومد شما آب از لب و لوچهتون سرازیر شد بیجنبهها؟ اصلاً امید میدهم شمایان را. خوبه حالا؟) که یکی از برنامههای درازمدتم را شروع کردم. فکر کنم الان یک سال بیشتر باشه که به فکر تولید یک سری ویدئو هستم با محتوای فناوری اطلاعات و اینها. البته اصلاً تصور نکنید که میخوام توش آپولو هوا کنم. در نظر بگیرید یک کارهایی در حد هوا کردن موشک کاغذی. جداً انتظار نداشته باشید که یک برنامه با محتوای حرفهای فناوری ببینید. قصدم اینه که برای مخاطب عام این برنامهها رو تولید کنم. به هر حال این ویدئوها که با همکاری یک سایت و برای پخش روی وب تولید میشه، تو چند روز آینده هوا خواهد شد. خبرش رو به زودی همینجا مینویسم. فعلاً قراره این ویدئوها تکنفری تولید بشه. یعنی هزینهها جواب نخواهد داد که کار رو توسعهش بدم. اما همین هم غنیمته توی این شلوغی سر و وقت کم.
طرفه آنکه (دارین که اصطلاح رو؟) به شکل فاتحانهای قصد دارم برای Feed وبلاگم تبلیغ کنم. بعد از کلی سر در جیب مراقبت فرو بردن، فرهنگستان عصیان پیشنهاد میدهد که با توجه به عرق ملی (عِرق با اون چیزی که توی ذهن خرابت هست فرق داره جانم) که این روزها مد شده، به جای واژه مهجور و بیگانه فید که تاکنون معادل «خوراک» برایش در نظر گرفته شده بود، از واژه «خبرمایه» استفاده کنید. به نظر علما و دانشمندان فرهنگستان عصیان (متشکل از خودم و سایهم و سایر اعضاء و جوارحم) خوراک از نظر مفهومی به اندازه خبرمایه قوی نیست.
آگهی: این روزها همه خبرمایه عصیان تماشا میکنند. شما چطور؟ خبرمایه رو اد کن رفیق!
آسیبشناسی «خوراک» سایتهای خبری فارسی
این روزها که به شدت به پیگیری اخبار از طریق خوراکخوان (فیدخوان- فیدریدر) گوگل معتاد شدهام، هم با وبلاگها و منابع خبری جدیدی آشنا شدم هم توانستم به راحتی به سایتهایی که مسدود شدهاند دسترسی داشته باشم (اگر نمیدانید فید و فیدخوان چیست اینجا را بخوانید). اما نکتهای که به نظرم رسید، نامنظمی برخی از خروجیهای rss، xml یا صورتهای دیگر فید در برخی وبلاگها و وبسایتها بود. برخی از این خروجیها تنها به یک تیتر یا حداکثر چند خط اول (لید) محدود شدهاند و امکان خواندن تمام مطلب فراهم نمیشود. شاید یکی از این دلایل تشویق خوانندگان به مراجعه به سایت اصلی برای ادامه مطالعه و عدم افت تعداد بازدیدکنندگان از سایت باشد.
با وضعیتی که در دسترسی به برخی سایتها موجود است، این امر غیرممکن به نظر میرسد. در حقیقت خوراکهای ناقص، تعداد زیادی از علاقمندان را از خواندن متن کامل محروم میکند. با توجه به اینکه موضوع تنظیم خبر به شکل هرم وارونه (فوکوس محتوا در بالای متن) به دلیل عدم آگاهی یا ویژگی رسانه در وبلاگها رعایت نمیشود، عملاً خواننده مطلب از طریق خوراکخوان هم از موضوع سر در نخواهد آورد و بدیهی است که با کلیک روی لینک برای مطالعه متن کامل، با صفحه دسترسی ممنوع مواجه میشود. شاید لازم است که دوستانی که آشپزیشان خوب است و تنظیم فید و پخت خوراک را به خوبی میدانند، فداکاری کرده و یک راهنمای گام به گام برای بلاگرها و وبسایتهای خبری بنویسند.
از میان خوراکهای تولیدی توسط رسانههای فارسیزبان برخی خوشمزهترند. اگر بخواهیم رسانههای خبری عمده فارسی خارج از ایران را بررسی کنیم، به این نتایج خواهیم رسید:
سایتی که «خوراک» خودمه!
هفتهنامه چلچراغ– این یک مطلب آموزشی است! به عبارت سادهتر قرار است بعد از خواندن این مطلب، کاربرد یکی از ابزارهای واقعاً به درد بخور گوگل را یاد بگیرید. اما قبل از هر چیز لازم است تا چند مفهوم را برایتان توضیح بدهم.
فید یا خوراک چیست؟
منظور من از چیزی به نام Feed یا خوراک، همان دکمههای اغلب نارنجیای است که با rss یا xml در سایتها یا وبلاگها میبینید. حالا سؤال این است که این خوراکی به چه دردی میخورد.
سایتها اعم از وبسایت یا وبلاگ، طراحیهای گرافیکی متنوعی دارند. طبیعی است که بنابر نیاز هر یک چیدمان متناسب با کاربردشان را دارند. یک فید یا خوراک در واقع یک خروجی استاندارد از سایت است که فقط از کانتنت یا محتوا تشکیل شده است. به عبارت سادهتر اینجا تنها محتوا (نوشتهها و عکسها یا صدا و تصویر) هستند که مهمند و در این فایل خروجی نگاه داشته میشوند. این فایل در واقع یک لینک است که با بهروزرسانی سایت، تازه میشود. باز برمیگردیم سر سؤال اصلی. این خروجی به چه درد میخورد.
فرض کنید سایتی یک خروجی فید تولید کند. حالا شما به جای آنکه هر بار مجبور باشید به سایت مورد نظر سر بزنید تا اخبار جدیدش را بخوانید، کافی است از یک فیدخوان (Feed Reader) استفاده کنید.
مواد لازم: یک عدد فیدخوان و تعداد زیادی آدرس فید سایتهای مختلف.
وب ۲، نسخهای جدید برای وب
هفتهنامه چلچراغ– چند هفته قبل که میهمان بچههای چلچراغی دانشگاه بینالمللی امام خمینی قزوین بودیم. کارگاهی برگزار کردم که در آن اشارههایی به موضوع وب ۲ شده بود. با این که مفهوم وب ۲ در میان کاربران حرفهای اینترنت جا افتاده است و روز به روز به تعداد سایتهایی که این مفهوم را پشتیبانی میکنند، افزوده میشود، هنوز بخش بزرگی از کاربران عمومی اینترنت با آن آشنا نیستند. بنابر این تصمیم گرفتم هر چند مختصر آن را به زبان کاربردی شرح دهم.
بر خلاف تصور نسخه دوم وب چیزی نیست که از آن مجزا باشد. یعنی قرار نیست شبکهای دیگر به عنوان وب ۲ طراحی شود. وب دو یک مفهوم است و شاید بتوان آن را به زبان ساده استانداردسازی و در نظر گرفتن ویژگیهایی دانست که در سایتها در نظر گرفته میشود.
بگذاردید مثالی بزنم. من بنا بر شغل و علاقمندیهایم هر روز به سایتهای زیادی سر میزنم. وبلاگها، سایتهای خبرگزاری و روزنامههای داخلی و خارجی زیادی را میخوانم و به اصطلاح یک وبگرد تمام عیار هستم. خیلی از کاربران دیگر هم شبیه به این عمل میکنند. تا چند سال پیش برای مطالعه این همه سایت و وبلاگ مجبور بودم که یک دستهبندی درست و حسابی در بخش علاقمندیهای مرورگرم (Favorites) داشته باشم و مرتباً به انها سر بزنم. پیش میآمد که بسیاری از این سایتها به روز نشده بودند و مراجعه من به آنها بیهوده بود و باز پیش میآمد که سایتی در عرض یک ساعت چند بار به روز میشد و من دیر از اخبار باخبر میشدم. اما در حال حاضر در عرض چند ثانیه میتوانم از خبرهای منتشر شده در تمامشان مطلع شوم.
نقشه اخبار و نقاط خبرساز دنیا
ما هر روز اخبار میخوانیم. خیلی از ما هم به نوعی معتادیم به اخبار و تنها اگر چند ساعتی از اینترنت جدا باشیم، احساس میکنیم که در بیخبری عضما به سر میبریم و اوضاعمان خیط است. هچ وقت فکر کردهاید که آیا میتوان تحلیلی ارائه داد که کدام نقاط دنیا خبرسازترند یا این که همین الان در دنیا چه خبر است؟
دنبال کردن اخبار برای ما نوعی عادت شده. بسیاری از خبرخوانها و وبگردهای حرفهای همواره منابع خبری زیادی را مطالعه میکنند. با ورود خوراکخوانها یا RSS Readerها، کار ما بسیار راحت شده و ما با اضافه کردن منابع خبری مورد علاقه به خوراکخوان خودمان، با یک نگاه از اوضاع مطلع میشویم. قبلترها در گشت و گذارهای اینترنتی خودم به یک سری سایت برخورد کرده بودم که اخبار هر روز را به طور گرافیکی نمایش میداد. این سایتها خوراکخوانهای بودند که علاوه بر نمایش تیتر اخبار، روی نقشه دنیا محل اتفاق را هم مشخص میکردند. یا انواع دگری از آنها که بر حسب تعداد اخبار مرتبط با یک ناحیه جغرافیایی، نقاط خبرساز دنیا را با رنگ نشان میداد. بر طبق اطلاعاتی که این سایتها به ما میدهند، حوزه جغرافیای ایران یکی از خبرسازترین مناطق دنیاست. که البته این امر طبیعی به نظر میرسد.
به هر حال مطالعه این اخبار و استفاده از این سایتها برای هر معتاد به خبری جالب و جذاب است. پس چند تا از این سایتها را معرفی میکنم که شما هم در این لذت با من شریک شوید:
۱- نقشه اخبار سایت ماروموشی. این سایت ژاپنی که اسمش هم به آدمیزاد نرفته است و مار و موش تویش جولان میدهند، یکی از آن سایتهای درست و حسابی در این باره است. در این رنگ اخبار نشاندهنده دستهبندی خبر و پررنگی یا کمرنگی آن نشاندهنده تازگی خبر و منبع اخبار این نقشه، بخش اخبار گوگل است.
۲- سایت دو ونیچی که احتمالاً پسرعموی ناتنی لئوناردو داوینچی هست هم یک پروژه نقشه اخبار دارد با این تفاوت که رنگها در آن نشاندهنده خبرساز بودن مناطق جغرافیایی است. مناطق خبرساز دنیا بر حسب رنگ بر روی نقشه گوگل نشان داده میشوند. منبع خبری این سایت، روزنامه واشنگتنپست است.
۳- دووی اوسینگا، یک بابایی هست که بسیار هم خارجی است و علاقمند به پروژههای مرتبط با نقشه. یکی از پروژههای ایشون هم نقشه اخبار هست به نحوی که میبینید. در این نقشه که از منبع اخبار گوگل استفاده میکند، تیتر اخبار هم روی نقشه نشان داده میشود.
۴- این آقای مهندس میخاییل هم با این که در گرافیک کمی بیسلقه هست، اما نقشه اخبار جالبی درست کرده. اخبار روی نقشه به همراه یک آیکان که نشاندهنده نوع خبر هست، نمایش داده میشود. منبع خبری این سایت هم اخبار یاهو است.
۵- نقشه اخبار با نیروی نقشه گوگل و منبع خبری یاهو.
۶- اما گرافیکیترن نقشه اخبار مربوط است به سایت مپداپ. این سایت به صورت آنلاین اخبار را روی نقشه و در بالونهای کوچکی که هر لحظه روی صفحه باز میشوند، نماش میدهد. شما در عین حال میتوانید اخبار منتشر شده به صورت محافظ صفحهنماش یا اسکرین سیور، روی دسکتاپ یا برای نماش بالای وبلاگ یا وبسایت خود دانلود کنید. اخبار این سایت قابلیت شخصیسازی هم دارد.
از این دست سایتها روز به روز بیشتر و کاربردیتر میشوند. شما هم اگر چنن سایتی سراغ دارید، بیخبر نگذارید ما را.
Netvibes، صفحهای به دلخواه من
شما هر روز به سایتهای مختلفی سر میزنید و برای مثال اخبار میخوانید، ایمیلهاتان را چک میکنید و از این جور کارها. حالا چه میشد اگر میتوانستید برای خودتان یک صفحه طراحی کنید و عناوین سایتهای خبری، خلاصهای از میلباکس، آب و هوا، آخرین عکسهای آلبوم مورد علاقهتان، آخرین نوسانات در بورس و… را در آن بچنید؟ خب مسلماً خیلی خوب میشد.
گوگل چیزی شبیه به این کار را در Google Personalized قبلاً تدارک دیده و عده زیادی از آن استفاده میکنند یا ماژولهایی برایش مینوسند کما این که من قبلاً یک ماژول را که عناوین اخبار پارسیک را در صفحه شخصی گوگل نمایش میداد، نوشتم و دوستان دیگر هم ماژولهای دیگری برای اضافه کردن به صفحه شخصی گوگل تولید کردند.
امروز سایت دیگری پیدا کردم که از این خاصت به نحو بهتر و گستردهتری استفاده میکند. شما با ثبتنام در این سایت میتوانید همه چیز را به دلخواه خود تغییر دهید. همه چیز از عنوان صفحه تا اضافه کردن ماژولها، برچسبها و تبها.
این سایت که بر اساس وب ۲ بنا شده است، Netvibes نام دارد. قبل از این که در این سایت عضو شوید، با منوها و پنجرههایش بازی کنید، روی عناوین منوها و سایت کلیک کرده و آنها را ویرایش کنید تا برای عضویت در این سایت ترغیب شوید.
با نتویبز، شما به راحتی میتوانید صفحه خود را با فیدهای RSS/Atom، ایمیلهای جیمیلتان، آب و هوای شهر دلخواه خود، یادداشتها و جعبه جستوجو تحت وب که شامل گوگل، یاهو، ام اس ان و ویکیپدیا است پُر کنید. همچنین میتوانید در صفحه خود ماژولهایی برای مدیریت بوکمارکها، فلیکر و… قرار داده و حتی رنگ هر قسمت از سایت خود را به دلخواه تغییر دهید. همچنین امکان ورود از طریق فایلهای OPML به نتویبز وجود دارد.
اضافهکردن محتوا به نتویبز بسار ساده است. روی عبارت Add Content کلیک میکنید تا کادری در سمت چپ صفحه پدیدار شود. شما در این کادر بخشهایی میبینید با عناوین my feeds، featured feeds، feed directory و همچنین تعدادی ماژول از سایتهای معتبر وب ۲ که در پایین این ستون درج شدهاند. تنها کلیک کردن روی هر یک از آنها کافیست تا پنجره جدیدی باز شود و محتوای مورد علاقه شما را به صفحه اضافه کند. شما میتوانید پنجرههای موجود در صفحه را با خاصیت بگیر و ول کن (Drag and Drop) در صفحه جا به جا کرده و چیدمان صفحه را به دلخواه خود تغییر دهید، برچسب پنجرها، تعداد عناوین موجود در آن و مراتب دیگر را به دلخواه دستکاری کنید. ضمن این که میتوان تعداد نامحدودی صفحه به همین ترتیب در کنار هم و به صورت تبهای مختلف ایجاد کرد.
از همه اینها گذشته، نتویبز یک Feed Reader خیلی خوب دارد. در بخش My Feed شما میتوانید فایلهای xml خود را اضافه کرده تا پنجرهای را در صفحه خود تعبیه کنید که عناوین سایت دلخواه شما را نمایش میدهد. این دیگر واقعاً معرکه هست!
علاقمندان به پادکست هم میتوانند از پادکستپلیر سایت نتویبز استفاده کنند تا این بخش از کاربران هم همه چیز را در کنار خود داشته باشند.
برای کسب اطلاعات بیشتر به وبلاگ نتویبز و اکوسیستم نتویبز سر بزند.
سایت مشابه: Webwag