راز داوینچی

فعلاً مجبورم که روزمره بنویسم. با این وضع اینترنت چندان نمی‌شه به نوشتن چیزهای دیگه دل خوش کرد. امروز شنبه هست و امروز و فردا رو تعطیلم. فعلاً برنامه‌م اینه که برم بیرون برای عکاسی. هوا آفتابیه و با اوضاع آب و هوای اینجا این یعنی اگه نری بیرون معلوم نیست کی دوباره هوا دلش آفتاب بخواد.
ماشالله سر کلاس با چنان لهجه‌های انگلیسی روبه‌رو می‌شم که به عمرم نشنیدم. به طرفهالعینی مخ آدم می‌گوزه. شش ساعت در روز رو احساس می‌کنی که داری به یک نوار یا یک رادیوی انگلیسی گوش می‌کنی که گوینده بلد نیست ته جمله‌هاش نقطه بذاره. سرعت حرف زدن در حد بنز و سرعت سی‌پی‌یوی مغز درب و داغون من در بهترین حالت در حد زانتیاست. بعد از یک هفته دارم کد زبان اینها رو می‌شکنم. تازه متوجه شدم که کانت تنها یک فیلسوف نبوده بلکه همون Can’t خودمونه. یا اونی که من فکر می‌کردم after هست، چیزی نیست به جز often که ما بهش می‌گفتیم آفن اینا می‌گن آفتن.
خلاصه اگه کم‌کم جلد دوم راز داوینچی رو نوشتم تعجب نکنین.
اینجا سیگار گرونه و البته من سیگار چندانی نمی‌کشم اما یه جاهایی رو بهم معرفی کردن که گویا صاحبش ایرونیه و سیگار قاچاق با برچسب دخانیات ایران هم داره. وقتی به طرف می‌گی سیگار داری؟ می‌گه حلالش رو می‌خوای؟ حلال هم شده اسم رمز سیگار ایرونی!

هفته‌نامه چلچراغ– «لندن دروازه دنیاست»! این تنها یکی از جملاتی است که قبل از سفر دوستانم می‌گویند و البته یکی دیگر از همکاران از دلگیر بودنش هشدارم می‌دهد. تصور خودم هم چیزی شبیه عصرهای دلگیر و بارانی شمال و آسمان همیشه ابری آنجاست. اعتراف می‌کنم که نخستین روز ورودم با شهری دلگیر مواجه شدم و مردمی که از صورتشان می‌شد حدس زد چقدر عبوس و سرد هستند. عصر یکشنبه آن‌جا باید چیزی شبیه به عصرهای جمعه خودمان باشد اما تصورم در روزهای بعد به هم ریخت. انگلیسی‌ها (منظورم ساکنان انگلیس است، بریتیش یا غیر آن) سه جمله معروف دارند. صبح (عصر) به خیر، ببخشید، سپاسگزارم! و در استفاده از این سه جمله نه تنها خسیس نیستند بلکه بسیار دست و دلبازند و به هر بهانه‌ای به کارش می‌برند. برخلاف تصور اولیه‌ام خانواده چندان سست و بی‌بنیاد نیست. میزان امنیت در اجتماع در سال‌های اخیر بهبود چشمگیری پیدا کرده و تمام آنها مدیون بازنگری در عملکرد پلیس لندن است و کلید رمز چیزی نیست جز برنامه‌ریزی دقیق و اجرای مناسب برنامه‌ها مطالعاتی و پژوهشی. پلیس ترجیح می‌دهد تا بی‌خانمان‌ها و ولگردها را با غذا، لباس و حمام گرم اسکان دهد و زیر بار تمام هزینه‌هایش برود چرا که پژوهش‌ها نشان داده که این کار هزینه‌ای به مراتب کمتر از هزینه‌های کنترل جرایم و پس از آن دارد. همان شعار معروف «پیشگیری بهتر از درمان».

ادامه

گوگل در یک ابتکار جالب برای تبلیغات یک فیلم سینمایی، سرگرمی‌های ویژه‌ای طراحی کرد. فیلم راز داوینچی که بر اساس رمان جذاب و پرفروش راز داوینچی، نوشته دن براون ساخته شده است، تا چندی دیگر اکران خواهد شد. شرکت گوگل بازی‌هایی را برای این فیلم طراحی کرده است که هزاران جایزه دارد. پازل‌های گوگل هر روز روی صفحه شخصی گوگل یا Google Personalized Homepage و از روز دوشنبه ۱۷ آوریل یا ۲۸ فروردین به مدت ۲۴ روز منتشر خواهد شد.
خبر دیگر این که گوگل بریتانیا مسابقه‌ای طراحی لوگو را برای سنین ۴ تا ۱۸ سال برگزار می‌کند. این مسابقه تحت عنوان Google Doodle سال گذشته نیز برگزار شد و به برنده آن که یک دختر ۱۱ ساله به نام Lisa Wainaina بود که این لوگو را طراحی بود. این مسابقه در سه رده سنی ۴ تا ۸ سال، ۹ تا ۱۳ سال و ۱۴ تا ۱۸ سال برگزار می‌شود و برنده اول هر یک از این گروه‌های سنی جایزه بزرگ را خواهد برد که شامل گذاشتن ۲۴ ساعته لوگوی طراحی شده در صفحه اول سایت بریتانیای گوگل است. جایی که ۱۸ میلیون نفر آن را مشاهده خواهند کرد. شمناً برنده به همراه خانواده‌اش می‌تواند مادام‌العمر به همراه حداکثر ۴ نفر از خانواده‌اش هر سال یک هفته میهمان دفتر Googleplex در کالیفرنیا باشد.

مدت‌ها بود که مرتباً عبارات «نقطویه» و «حروفیه» را می‌شنیدم و برای من جای سؤالات بسیاری درباره چگونگی این جنبش و پیدایش آن پیش می‌آمد. اولین بار تابستان سال گذشته بود که به مناسبت طراحی سایت مرکز اسلامی لندن با آقای عبدالله گیویان آشنا شدم که برای مدتی از لندن به تهران آمده بود. یک روز در میان بحث‌های جسته و گریخته‌ای که با هم می‌کردیم که البته من بیشتر شنونده بودم و از صحبت‌ها استفاده فراوانی می کردم، حرف به سوی اسطوره‌شناسی و نمادشناسی و مسائل مشابه امتداد پیدا کرد. یادم می‌آید که بحث مربوط به کتاب راز داوینچی بود که کشیده شد به جنبش نقطویون و حروفیون. این موضوع برای من آن قدر جذاب بود که شروع کردم به خریدن کتاب‌های متعدد درباره اسطوره‌شناسی. دیروز در حال مطالعه کتاب دیگری بودم به نام «گیلان» از مجموعه «ولایات دارالمرز ایران» تألیف هـ.ل.رابینو کنسولیار بریتانیا در رشت که بر حسب اتفاق رسیدم به بحثی در همین زمینه. در پاورقی این کتاب در این مقوله آمده است:
«نقطویان یا پسیخانیان- در حدود سال ۸۰۰ هجری به هنگام سلطنت امیر تیمور گورکان در ایران، محمود از مردم پسیخان گیلان، مذهب نقطوی را بنیان گذاشت. پیروان این مذهب به نام او محمودیه و همچنین به نام سرزمینی که محمود از آن جا برخاست، پسیخانیان نیز ذکر می‌کنند. او ابتدا در سلک طرفداران فضل نعیمی استرآبادی پیشوای مذهب حروفیه در آمد».

ادامه