نوروز

الحمد لله رب العاملین که نزدیک به دو ساله که توی سایت‌ها که می‌چرخم، به در بسته نمی‌خورم. تا حالا نشده که سایتی رو ببینم که جلوش رو گرفته باشن. این موضوع علاوه بر لذت شخصی که از اینترنت می‌برم، یه جور عذاب وجدان هم برام به همراه داره. آدمی رو تصور کنین که داره غذا می‌خوره و یکی دیگه رو می‌بینه که داره نگاهش می‌کنه. این جور وقت‌ها لقمه به سختی از گلوم پایین می‌ره.
خلاصه به نظر میاد که کمیته فیلترینگ تصمیم گرفته تا تغییری رو در صفحه مشهور «مشترک گرامی بلاه بلاه بلاه» به وجود بیاره (ببینم معادل بلاه بلاه در فارسی باید یه چیزی باشه در مایه‌های فیلان و پیسار نه؟)
در طراحی جدید صفحه مشترک گرامی، از قرار یک سری سایت پیشنهادی هم گذاشته شده. اما خب این که چطوری این سایت‌ها رو انتخاب کردن، واسه خودش یه سؤال بزرگه. اما نکته بعدی اینه که این وب‌سایت‌ها رو از سایتی به نام مفید لینکز میارن توی صفحه مشترک گرامی. حالا سایت مورد نظر مال مخابراته؟ نه مالکیت این سایت به نام یک شخص ثبت شده. در واقع طبق اطلاعاتی که در سایت نیک دات آی آر موجوده، آقای مجید صاقیان مالک سایت مفید لینکز هستن. سؤال دوم برای من اینه که شرکت مخابرات ایران، بر اساس چه قانونی حق داره ترافیک سایت‌های فیلترشده رو به سمت یک سایت شخصی هدایت کنه؟ دیگه کم مونده که مخابرات عزیز برای این صفحه دلچسب و پربازدیدکننده، یه سری آگهی تبلیغاتی هم بگیره. خداییش نامردیه اگه به این ایده عمل کنین و به من پورسانت ندید. این هم پروپوزال. البته اجازه بدین که اعتراف کنم این پیشنهاد، ابتکار خودم نیست. دقیقاً سه سال و نیم پیش شرکت سپنتا، همچین ابتکاری رو برای صفحات مشترک گرامی، به کار گرفته بود که حکایتش رو همون موقع اینجا نوشتم.
اما نکته دردناک برای من خوندن مطلب «سال نو و صفحه فیلترینگ نو» از سایت خوب آی‌کلاب بود که بد نیست شما هم بخونین.

ادامه

چیزه. پیام نوروزی من که بسیار هم مهم به نظر می‌رسد (فقط به نظر می‌رسد):
حالا که زندگی دکمه Undo نداره، سالی بی‌نیاز از آندو برایتان آرزومندم.
سوای این حرف‌ها، من خیلی حالم خوبه گرچه نرفتم در کنار خانواده سال رو تحویل کنم و موندم همین تهرون. حالا همین روزهاست که یک سر برم. امسال برخلاف سال‌های گذشته مسافرت اون‌ور آبی نمی‌رم چرا که تازه هفته قبل از یه همچین جایی برگشتم. یه جور رفتم که آب تو دلتون تکون نخوره.
اما بازی مشاعره که آرش خان کمانگیر دعوت کرده. این هم پاسخ ما:
رفتیم پریروز به افکار و درون‌مایه اندیشه
گفتیم که اندک شده ارشاد مگر می‌شه
دیدیم که سردار شده هنگ‌به‌سر کم‌کم
بر چکمه شده مات و تبرج سفرش کیشه
ما هم دعوت می‌کنیم به مشاعره طبق این قانون از یک فتحی، معصومه ناصری و رضا مقدری عزیز به ادامه مشاعره. یه کم زور بزنید شعرتون بیاد بابا.

از وقتی که اومدم توی آدرس جدید، کمتر شد که روزنوشت هم داشته باشم. حالا که عیده و اتفاقات روزمره هم بیشتر می‌افته، از این جور نوشته‌ها بیشتر می‌شه این جا پیدا کرد. مخصوصاً که سرعت این کافی‌نتی که توش هستم خوبه. خب جریان از این قراره که من بیست و هفتم اسفند اومدم لاهیجان. هوا متغیر، گاهی آفتابی، گاهی ابری و گاهی هم نیمه‌ابری و کلاً غیرقابل پیش‌بینی. عرض کنم که گزارش سفر فعلاً در حد لاهیجان‌گردی بوده و البته یه مقدار چرخیدن توی رشت و این‌ها. دیشب هم توی هوای مه‌آلود گشت و گذار در بازار ماسوله به همراه هومن سیدی، آزاده صمدی و حمید پورسیف. این تا این جا. خوشبختانه گوشی جدیدم یه Sony Ercsson W800i محترمی هست و دوربین ۲ مگاپیکسلی باحالی داره که وادارم می‌کنه زرت و زورت عکس بندازم از در و دیوار. اصلاً به خاطر همین دوربین هم بوده که فتوبلاگم رو راه انداختم. حالا پنجم که برگردم تهران عکس‌هاش رو دونه به دونه می‌ذارم اون جا. ششم هم یه سفر یه هفته‌ای دارم به استانبول. اگه بشه که از اون جا هم عکس‌های خوبی بگیرم باز هم منتقل می‌شن به فتوبلاگ. خلاصه این که آسوده بخوابید که ما هم خوابیم.
از همه این‌ها که بگذریم، جشنواره زیر گنبد کبود و مراسم نوروزی ایرانیان در تورنتو رو که از اخبار دنبال می‌کردم، به نظرم حرکت جالب توجهی اومد. خیلی بهتر از این کنسرت‌های هر ساله که در جاهای مختلف برای ایرونی‌ها برگزار می‌شه. جداً دوست داشتم که اون جا بودم.