ضدویروس‌های کلاهبردار

کلاهبرداری‌های اینترنتی شیوه‌های متعددی داره. هکرها هم تمام سعی خودشون رو می‌کنن تا کاربران رو فریب بدن و سرکیسه‌شون کنن. شاید اسم اسکم Scam به گوشتون خورده باشه. ایمیل‌ها یا برنامه‌هایی که کامپیوترتون رو به روش‌های مختلف آلوده می‌کنن و در نهایت پسوردهاتون رو می‌دزدن و ازشون سوءاستفاده می‌کنن.

یکی از روش‌هایی که چند ساله باب شده اینه که شما دارید با اینترنت کار می‌کنید و وارد یک وب‌سایت می‌شید. یهو می‌بینید که یک صفحه ویندوز روی نمایشگرتون باز شده و در حال پاک کردن کامپیوترتون از ویروس‌ها و فایل‌های دیگه هست. بهتون هشدار داده می‌شه که کامپیوترتون آلوده هست و بهتره که اجازه بدید این برنامه به طور رایگان کامپیوترتون رو پاکسازی کنه. یا این که نسخه کاملش رو بخرید.

تمام این صفحه یک نمایش خطرناکه. در واقع یک صفحه فلاش هست که شبیه صفحات ویندوز طراحی شده. همه این پاک‌کردن‌ها هم یک نمایش بیخوده. اگه مشخصات کارت بانکیتون رو بدید مطمئن باشید که حسابتون خالی خواهد شد. اگه خیلی زرنگ باشید و نخواهید استفاده کنید و دکمه لغو رو بزنید باز هم کامپیوترتون آلوده‌تر خواهد شد. خلاصه چه کلیک کنید چه نکنید، باید فاتحه کامپیوترتون رو بخونید.

 

یک تجربه: با این که ممکنه شما همه این چیزها رو بدونید و باز هم کامپیوترتون آلوده بشه.

چند روز پیش داشتم در بخش جست‌وجوی تصویر گوگل دنبال چیزی می‌گشتم. به تصویری رسیدم که کلیک روی اون همانا و رفتن با سایت آلوده همانا. بلافاصله صفحه فلاش مربوطه نشون داده شد. سعی کردم با Alt+F4 صفحه رو ببندم اما فایده نداشت. آنتی‌ویروس هم چیزی پیدا نکرد.

نتیجه این شد که چند ساعت پیش شناسه فیس‌بوکم از جایی در برزیل هک شد و گذرواژه‌م رو عوض کردن. البته چون تلفنم در فیس‌بوک ثبت شده بود، تقاضای بازیابی کردم و فیس‌بوک هم با ارسال یک پیامک به من رمزی رو داد که با اون فیس‌بوکم رو پس گرفتم.

ادامه

کارت روی ابر، کارت ویزیت آنلاین

تا حالا چند بار شده که برید به یک جلسه، نمایشگاه، جشنواره یا یک تجمع و فرصت نشه که به حضار کارت ویزیتتون رو بدید؟ خیلی وقت‌ها یه تیکه کاغذ پاره می‌کنید و تلفن و ایمیل روش می‌نویسید یا فوقش از توی جیبتون یه کارت ویزیت در میارید و می‌دید به افراد دور و برتون.

قبلاً درباره کارت ویزیت‌های آنلاین براتون نوشته بودم. این بار می‌خوام یه سایت تازه رو معرفی کنم که سر و شکل و حتی اسم امروزی‌تری داره.

کارت‌کلاد Cardcloud روش ساده‌تری برای به اشتراک‌گذاری اطلاعات تماستون رو پیشنهاد می‌ده و البته تفاوتش با سایت‌هایی که قبلاً معرفی کردم اینه که برای شبکه‌های اجتماعی، به صورت بهتری آماده شده.

شما می‌تونید کارت‌های ویزیت متعددی برای خودتون طراحی کنید و هر کدوم رو که بخواهید با دیگران همخوان کنید.

نکته مهم‌تر اینه که هم برای آیفون و هم برای تلفن‌های مبتنی بر پلتفرم‌های دیگه، اپلیکیشن ارائه کرده. سایت‌های مشابه دیگه‌ای هم تا حالا اومدن که اونا هم همین کار رو می‌کنن و اتفاقا اپلیکیشن هم دارند. سرویس‌هایی مثل هشیبل Hashable اما انگار کارت‌کلاد بیشتر مورد استقبال واقع شده. یا شاید هم ملت بی‌خودی جوگیر شدن.

کلاهبرداری تازه: کی به پروفایل فیس‌بوکم سر زده؟

این روزها در فیس‌بوک احتمالا شما به طور مرتب به لینکی دعوت می‌شوید با عنوان How to see who has viewed your profile که شما را تشویق می‌کند به این که رویش کلیک کنید تا بفهمید چه کسی پروفایل فیس‌بوکتان را می‌بیند:

See who viewed your profilee original version 2.0:
now you can see who viewed your facebook profile <LINK>

 

با کلیک روی این لینک، وارد صفحه‌ای می‌شید و در ادامه اجازه دسترسی بیشتری به پروفایلتون رو بهش می‌دید.

فقط در ساعات اولیه چیزی بیش از ۶۰ هزار نفر روی این لینک کلیک کردند و آلوده شدند. این یه پیام وسوسه‌برانگیز برای کسایی هست که دوست دارن بدونن چه کسانی بهشون توجه کردند. در حالی که در ماه جولای فیس‌بوک رسماً اعلام کرده بود که هیچ راهی نیست که کس دیگه ای بتونه بفهمه کی اومده سراغ پروفایلش. ضمن این که هر گونه دسترسی به این اطلاعات رو ممنوع کرده و کسی هم نمی‌تونه اپلیکیشنی بسازه که این کار رو انجام بده. پس فریب این طور اپلیکیشن‌های کلاهبردار یا اسکمر رو نخورید.

بیشتر نفوذهای امنیتی از راه مهندسی اجتماعی یا Social engineering رخ می‌دن. نفوذگرها دنبال چیزهایی می‌گردن که ممکنه براتون جذاب باشه. این که مثلاً بهتون می‌گن با کلیک روی این لینک می‌تونین یه عکس خصوصی جالب ببینید یا به پسورد دوست دختر یا دوست پسرتون دسترسی پیدا کنید. روی لینک کلیک کنید. تبریک می‌گم: شما یک قربانی هستید!

این طور اسکم‌ها معمولاً قربانیان رو تشویق به لایک یا همخوان کردن می‌کنند و به این طریق در سطح شبکه پخش می‌شن. بنابراین نیازی به این ندارند که از اشکالات امنیتی کدهای فیس‌بوک استفاده کنند. گول همچین وعده وعیدهایی رو نخورید و البته با تکثیرش به رفقاتون توصیه نکنید که گول بخورند.

ادامه

Hi, I’m Nima

Hi, I'mاین روزها هر کسی که کمی بیش از حد عادی قاطی اینترنت باشه، توی چند سایت شبکه اجتماعی عضوه و یه وبلاگ داره و غیره و ذلک. این جور شبکه‌ها هم بیش از پیش دارن به هم متصل می‌شن و سعی می‌کنن با تزریق کاربرانشون به هم، در کنار رقابت، همکاری هم داشته باشن و کاربرانشون رو به هم پاس بدن.
اما از اینها گذشته، تعدد این‌طور سایت‌ها باعث می‌شه تا کمی آدم گیج و سردرگم بشه. هر چند با ورود سایت‌هایی مثل فرندفید، تعقیب فعالیت‌های یه نفر در سایت‌های مختلف ‌ساده‌تر شده، اما همچنان نیازی برای یه صفحه که پروفایل یا شناسنامه افراد باشه، وجود داشت. صفحه‌ای که فهرستی از سایت‌ها رو که عضوش هستین بتونین بذارین توش و در عین حال خودش نشانی پیچیده‌ای نداشته باشه. کوتاه باشه و به سادگی قابل حفظ کردن.
سایت سلام من هستم یا Hi I’m همین کار رو انجام می‌ده. هر کسی با عضویت توی این سایت می‌تونه صاحب یه فولدر بشه به نام خودش و اون آدرس رو به عنوان شناسنامه به بقیه بده. شاید بشه گفت یه جور کارت ویزیت شامل وب‌سایت‌های اجتماعی و وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌ها که البته کاربردش با لینکد این متفاوته. ممکنه بگین که این کار رو پروفایل گوگل هم انجام می‌ده. درسته؛ اما آدرسش به اندازه این سرراست نیست.
به نظر می‌رسه سایت هنوز در مرحله اولیه طراحیش هست و هنوز به طور کامل کاربرپسند نشده. مثلاً وقتی می‌خواین در بخش نت‌ورک، شبکه‌های اجتماعیتون رو وارد کنین،‌ هنوز ساز و کاری برای درست بودن اکانت‌هایی که وارد می‌کنین، در نظر نگرفتن.
به هر حال من رفتم و اکانت خودم رو گرفتم. به نظرم آدرس بسیار کوتاهی هست و خوب هم به یاد می‌مونه. شما هم برین اسم خودتون رو ثبت کنین تا زودتر نگرفتنش.
پ.ن: از قرار معلوم سایت دیگه‌ای به نام Cardly هم دقیقاً چنین کاری رو انجام می‌ده و از قرار معلوم ترو تمیزتر از سایت Hi I’m هست. این هم اکانت من در کاردلی.