ماه: نوامبر 2004

۱- یکی این که من موندم چرا بعضی‌ها اینقدر پول دارن که نمی‌دونن باهاش چی‌کار کنن؟ طرف لخت شده دیدم یه طرفش رو همچین خالکوبی کرده مثه لباس. از روی بازوهاش تا روی شونه‌هاش و از اون جا تا نصف قفسه سینه‌ش خالکوبی یا به قول خودش تتو بود. یه چیزی شبیه یه نیم تنه زرهی بود طرحش. توی تایلند کوبیده بودش. به پول این جا نزدیک ۵ میلیون تومن بالاش داده بود.
۲- دومی‌ش هم این که یه دستگاهی دیدم دست یکی دیگه که اندازه موبایل بود. از این دستگاه‌ها که شبیه باتوم‌های برقی هستن. یه دکمه داشت روش که وقتی فشارش می دادی، بین دو تا میله یه برق با فشار بالا جرقه می‌زد. اگه به یه جایی‌ت می خورد، همچین شوک بهت می داد که چند دقیقه گیج و منگ بودی. وسیله جالبی بود برای دفاع. اما حیف که اگه دست نااهلش باشه به جای دفاع می‌شه وسیله حمله و بی‌جنبه‌بازی‌های دعوا و اینا. به نظرم باید غیرمجاز باشه حملش اما چرا دست بضی‌هاست نمی‌دونم!
۳- تعریف این فیلم اسکندر یا به قولی Alexander که درباره زندگی اسکندر مقدونی ساخته شده و در حال حاضر تبلیغاتش توی ماهواره داره پخش می‌شه و در بعضی از کشورها روی پرده‌ست رو اخیرا چند جایی شنیدم. از بازیگرهای معروفش آنتونی هاپکیز و آنجلیا جولی رو می‌شه نام برد. من که فیلم رو ندیدم اما یکی از دوستام که توی تورنتو دیده، کلی حرص خورده. از قرار معلوم توش بدجوری درباره ایرونی‌ها بد گفتن و از اون‌ها چهره بدی ساختن. حالا فیلم رو که دیدم بیشتر درباره‌ش می‌نویسم. البته چیز عجیبی نیست. وقتی تموم دنیا به‌جز بورکینافاسو و اوگاندا باهات بد باشن، نتیجه‌ش هم می‌شه این که فیلم‌های این مدلی درباره‌ت بسازن. حیف که صنعت فیلم این کشورهای دوست زیاد پیشرفته نیست، اگه نه چه فیلم‌های خوب خوبی ساخته می‌شد برامون.
۴- این بمب گوگلی‌مونم که ترکید به مبارکی میمنت. حالا ببینیم صدای انفجارش به جز رسانه‌های داخلی به خارجی‌هاشم می‌رسه یا نه؟ فعلا به افتخار خودمون هیبیب… هورا!

من هرگز نمی‌توانم
شاخه‌های قرمز را
در قوسی گاه به گاهش
از نگاهی نه چندان بعید
بیرون کنم…
آنگاه که گَردهای نورانی
چشمانش را چون اخگر
می‌رقصاندند…
و می‌پیچیدند
به جای دستانم
بر تکان‌هایی منظم!
هر چه باشد
من قاعده رقصیدن نمی‌دانم
آنقدر که
زبانه‌های نامنظم آتش می‌دانند
و آهنگ‌ها
نسیمی هستند
که رشته‌های تنیده
از سر تا به پایت را می‌نوازند
و بی‌اختیار
مرتعش می‌شوی
و ارتفاع می‌گیری
با هر تواتُرَش…
و هرگز به انتها نمی‌رسد
این بخش
از دنیای تو
حتی اگر اکنون
در این دنیا نباشی

اینم خودم. عکس از علی خلیق

مرورگر یا Browser برنامه‌ای‌ست که به شما امکان می‌دهد تا صفحات موجود بر روی گستره جهانی وب یا World Wide Web که قسمتی از خدمات موجود بر روی اینترنت است را راحت‌تر مشاهده نمایید. Browserها اسناد و فایل‌ها را از Web Server دریافت می‌کنند و کدهای HTML را تفسیر می‌کنند و در نتیجه تصاویر و دیگر داده‌های درون آن‌ها را به کاربر نمایش می‌دهند . به عبارت ساده‌تر مرورگرها دسترسی به داده‌های موجود در میلیون‌ها Web Serve در سراسر دنیا را برای کاربران اینترنت فراهم می‌کنند. رایج‌ترین مرورگرهای وب به ترتیب Internet Explorer محصول شرکت مایکروسافت و Netscape Communicator محصول شرکت Netscape هستند.
شاید اسم برنامه MyIE2 به گوشتان خورده باشد. اما نسخه جدید که در پنجم نوامبر سال ۲۰۰۴ منتشر شد، با نام Maxthon به طور رایگان در دسترس همه قرار گرفت، تقریبا تمامی امکانات مفید اپرا را داراست بدون آن که شما نیاز داشته باشید تا از مرورگر ویندوز خود دست بردارید. ماکستون این نرم افزار خوب و کاربردی یک مرورگر برای صفحات وب هست که به شما امکانات مفیدی می‌دهد و به خصوص برای افرادی مناسب است که در هنگام کار با اینترنت صفحات وب زیادی را هم‌زمان باز می‌کنند و به نظم و ترتیب زیادی در کارها نیاز دارند. البته این مرورگر به صورت مستقل عمل نمیکند (مانند فایر فاکس، اپرا یا…) و درون خود از کاوشگر اینترنت (Internet Explorer) ویندوز استفاده می‌نماید. به عبارت دیگر، ماکستون یک مرورگر قدرتمند است که در محیط کاوشگر اینترنت کار می‌کند و مانند یک پوسته بر روی آن قرار می‌گیرد و در نتیجه تمام مزایا و معایب آن را به ارث می‌برد. امکانات ماکستون شامل تمامی چیزهایی است که در مرورگر ویندوزتان موجود است البته به همراه ویژگی‌های جدیدی همچون: رابط مرور جدولی، حرکات بیانگر ماوس، گرفتن و انداختن ویژه، محافظت از استقلال شما، شکارچی تبلیغات، تجهیزات نوار گوگل، نوار برنامه‌های خارجی، تعویض پوسته و بسیاری الحاقات دیگر.

ادامه

امروز توی خیابون دیدم که چند تا بیلبورد هست که در دید اول به نظر می‌رسه تبلیغاتیه. چون روش پر بود از آرم‌هایی از قبیل کوکاکولا، فانتا، اسپرایت، اینتل، آی‌.بی‌.ام، تامی، نستله و کلی مارک معروف دیگه. اما جریان این بیلبوردها، تحریم کالاهایی بود که از حامیان اسرائیل هستن. خب البته من تا حالا سند و مدرکی رو روی اینترنت پیدا نکردم که بگه این شرکت‌ها صهیونیستین، اما دوس دارم بدونم مارک CPU کامپیوترهای NGOی حامی این بیلبورد چیه؟ فرضا Intel نیست؟

چند وقته با پسرعمه‌م می‌ریم یه جا ورزش می‌کنیم که پاتوق از ما بهترانه. حالا بماند که چطور شده می‌ریم اونجا! همه چیز یه طرف، ماشینایی که اون‌جا می‌بینیم یه طرف. دیدن بنز مدل ۲۰۰۵ دیگه برامون عادی شده! چند روز پیش یه ماشین عجیب غریب دیدیم جلوی اون‌جا. گفتم ضایعه که از نزدیک برم مارکشو ببینم. از پسر عمه‌م پرسیدم، فلانی این چه مارکیه؟ گفتم به نظرم پورشه‌ست. گفتم تو از کجا می‌دونی؟ گفت سوارش شدم قبلا. خیلی ماشین توپیه. فقط تو سرعت‌های بالا، سر پیچ کنترلش مشکله. گفتم چرا خالی می‌بندی بابا تو هم که مثل من گواهینامه نداری! گفت بابا جان منظورم توی Need For Speed بود!

یکی از آهنگ‌هایی رو که خیلی دوست دارم، اسمش Doorsteps هست و از آلبوم Hi-Fi high lights down low یه گروه فنلاندیه به نام Lodger. انیمیشن این آهنگ رو که یکی از به‌ترین انیمیشن‌های فلاش در سال گذشته بوده، چند وقت پیش به طور اتفاقی توی اینترنت دیده بودم. یکی از دوستای خوبم که توی تورنتو هست، این آلبوم رو برام خرید که اتفاقا به جز توی سایتش هیچ کجای دیگه فروش نمی‌ره. امروز در حالی که بسته پستی‌م وا شده بود، به دستم رسید. باز جای شکرش باقیه که بلایی سر سی دی نیاورده بودن! متن این آهنگ رو اینجا می‌ذارم. حالشو ببرین یه کم.

فارنهایت ۱۱/۹، فجایع جنگ عراق و هزار و یک کار اشتباه بوش باعث نشد که مردم آمریکا اون رو نسبت به کری ترجیح ندن! در حالی‌که خیلی از نظرسنجی‌ها نشون می‌داد که قشر روشنفکر آمریکا تونستند با آرای خودشون بوش رو کنار بزنن، نتیجه چیز دیگه‌ای رو رقم زد. درصد زیادی از مردم آمریکا به بوش رای دادن و چهار سال دیگه اون رو در کاخ سفید باقی گذاشتن تا هر کاری که دلش می‌خواد بکنه. من فکر می‌کنم بیشترین عواقب متوجه ایران بشه. شاید واسه همین هم بود که ایرانی‌ها مرتبا نتایج انتخابات آمریکا رو پیگیری می‌کردن. تعداد زیادی از ایرانی‌ها اخبار انتخابات و شمارش آرای اون رو لحظه به لحظه دنبال می‌کردن و نسبت بهش حساس بودن. اصولا طرفدارهای ایرانی کری معتقد بودن که با روی کار اومدن اون باب مذاکره با اصلاح‌طلب‌های ایران باز می‌شه و طرفدارهای بوش هم دو دسته بودن، یه عده‌شون عقیده داشتن که با سر کار اومدن مجدد بوش، تکلیف ایران یکسره می‌شه و عده دیگه‌ای معتقد بودن که این چهار سال دوم برای به نتیجه رسیدن سیاست‌های بوش لازمه. در عین حال بوش تونست با اختلاف اندکی ببره. این مساله نشون می‌ده عموم مردم آمریکا چقدر ساده فکر می‌کنن و حرف‌های روشنفکری زیاد به مذاقشون آشنا نیست. کافیه فقط یکی مثل بوش داشته باشن تا فکر کنن قدرتمندن. مدت‌ها پیش با مقایسه فیلمای اروپایی و آمریکایی به این نتیجه رسیده بودم که آمریکایی‌ها اصولا خیلی از لحاظ دینی مقیدترن. و انتخاب مجدد بوش شدیدا مذهبی، کاملا این موضوع رو تایید می‌کنه. رئیس جمهوری که در بعضی از وزارت‌خونه‌های دولتش، مراسم دعای قبل از شروع کار انجام می‌شه.
حالا باید موند و دید که بوش و سنای جمهوریخواه، اگه تا چند وقت دیگه با رئیس‌جمهور و مجلس محافظه‌کار ایران مواجه بشن، چه اتفاقی میفته!