ماه: جولای 2006

این داستان دومین‌های اشغالی هم برای خودش حکایتی است. داخل سایت ie7.com که بشوید، می‌بینید که هیچ ربطی به اینترنت اکسپلورر و اساساً نسخه هفتش ندارد. تا اینجای کار که تفاوتی با ie3.com و ie4.com و ie5.com و ie6.com نداشت. اما نکته این است که ie7.com که سال ۱۹۹۹ ثبت شده، مرورگر فایرفاکس موزیلا را به بیننده توصیه می‌کند. طفلکی این مایکروسافت باید با چه جریاناتی مبارزه کند. جریان جناب مایک روسافت را که یادتان می‌آید؟ همان پسری که دومینش به خاطر شباهت تلفظی با نام مایکروسافت کلی ارزش پیدا کرد و عاقبت هم با گرفتن کلی امتیاز به شرکت مایکروسافت واگذار شد [+] و [+]. بعضی وقت‌ها دلم برای بیل گیتس می‌سوزد. اصلاً چرا این قدر دشمن دارد خودش و شرکتش؟ خودم هم نمی‌دانم چرا از هر کسی و هر شرکتی که با مایکروسافت بد است، خوشم می‌آید!

شماره این هفته چلچراغ یک مصاحبه ویژه دارد با سخنگوی گروه استشهادیون ایرانی. مصاحبه‌ای که به خاطر اولین بودن در نوع خودش، باید برایتان جذاب باشد. اگر بخواهید متن کامل این مصاحبه را بخوانید، چلچراغ این هفته را تهیه کنید. منصور ضابطیان که این مصاحبه را انجام داده است، مقدمه‌ای بر آن نوشته که این جا می‌خوانید:
او دوست ندارد تصویرش در جایی به چاپ برسد و معتقد است که این یک اصل امنیتی است که تا وقتی مجبور نباشی، نباید مقابل دوربین بروی. این روزها او و دوستانش بیش از هر زمان دیگری با دغدغه‌هایشان دست به گریبانند. کیلومترها آن طرف‌تر، مسلمانان در لبنان مورد تهاجم اسرائیل قرار گرفته‌اند و این تهاجم عواطف دینی و انسانی شیعیان جهان را جریحه‌دار کرده است. شاید این بهترین فرصت برای گروه استشهادیون باشد تا نخستین عملیات جدی خود را آغاز کنند. در نخستین روزهای درگیری، اخباری درباره اعزام نیروهای استشهادی ایران به لبنان منعکس شد؛ اخباری که گاه از سوی منابع رسمی تکذیب شد. درست در روزی که این گفت‌وگو انجام شد نیز سردار حجازی -فرمانده بسیج- یک بار دیگر اعزام نیروها از سوی نهادهای رسمی نظام را تکذیب کرد و علامت سؤال دیگری را در جایگاه این گروه، مقابل پرسش‌های پیشین گذاشت.
گفت‌وگوی ما در یک ظهر گرم اوایل مرداد در زیرزمینی در خیابان […] انجام شد. جایی که هیچ تابلو و نشانه‌ای از فعالیت این گروه نداشت. سخنگوی استشهادیون می‌گوید این یک نکته امنیتی است که هیچ دفتر مشخصی وجود نداشته باشد و حتی ثبت‌نام‌هایشان به صورت پراکنده و در هیأت‌های مذهبی و مراسم یادبود صورت گیرد. شیوه‌ای که به نظر موفق می‌رسد، چون تا امروز آنها توانسته‌اند پنجاه و پنج هزار داوطلب را در سراسر ایران به سوی خود جلب کنند…
منصور ضابطیان

در داستان‌ها و فیلم‌های تخیلی می‌بینیم که اینترنت در برابر تمام وقایع ناگوار و اتفاقاتی چون انفجارهای اتمی مقاومت می‌کند. این در حالی است که هنوز یک روز به افتخار وب در نظر نگرفته‌ایم. اما امسال یک بلاگر به نام سوزان کراوفورد تصمیم جدیدی گرفته است. از دید او وب ارزش جشن گرفتن را دارد. «یک روز وبی» روزی از سال است که هر فرد در دنیای فیزیکی می‌تواند به بهانه وب و مسائلی از قبیل افراد، سازمان‌ها و اجتماعات مرتبط، آن را جشن بگیرد.
او می‌گوید به مانند روز جهانی زمین تصمیم گرفتیم که این روز را هم جشن بگیریم. ما طرفدار جشنم. جشنی با شعار همیاری، ارتباطات، خلاقیت و آزادی. با این کار شاید در انتهای آن روز، وب کمی بهتر از قبل باشد و ما بتوانیم ارتباط شفاف‌تری با هم برقرار کنیم. سوزان درد بشر را بیگانگی می‌داند و کلید حل این مشکل را ایجاد ارتباط.
روز جهانی وب ۲۲ سپتامبر هر سال است و از امسال یعنی سال ۲۰۰۶ آغاز می‌شود. شما هم اگر راجع به این روز در وبلاگ یا سایتتان بنویسید یا لوگوی آن را در سایتتان تعبیه کنید، در سایت اختصاصی روز وب معرفی می‌شود.
مادر سوزان می‌گوید: ما در روز جهانی زمین می‌توانیم یک درخت بکاریم. اما برای روز جهانی وب چه می‌توان کرد.

ادامه

اگر شما فایرفاکس دارید و از آن به عنوان مرورگر پیش‌فرض سیستم خود استفاده می‌کنید، امکانش هست که اسم خود را روی دیوار یادگاری دوستان فایرفاکس بنویسید و آن را در فایرفاکس ۲ نماش دهید.
این موضوع به خاطر روز جهانی فایرفاکس است. اگر شما تا قبل از ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶ یکی از دوستانتان را به دانلود و نصب فایرفاکس تشوق کنید، نام هر دوی شما روی دیوار دیجیتالی مذکور در موزیلا ثبت خواهد شد. برای این کار لازم است تا به سایت روز فایرفاکس، فرم سمت راست صفحه را پر کنید. برای دوستتان یک دعوتنامه دانلود ارسال خواهد شد. بعد از این که او دانلودش را انجام داد می‌توانید دوباره وارد سایت شوید، نامتان را پاک کنید و برای دوستان دیگرتان دعوتنامه ارسال کنید.

روز دوم نمایشگاه اله‌کامپ دوازدهم هم گذشت. یکی از بدتیرن اتفاقاتی که توی نمایشگاه می‌تونه برای آدم بیفته، اینه که مجبور بشه از صبح تا عصر سر پا بمونه. توی تمام نمایشگاه‌های که به عنوان شرکت‌کننده بودم، یه نکته‌ای همیشه روی اعصابم اسکی می‌رفت. یک عده از بازدیدکننده‌ها تنها انگیزه‌شون برای حضور در نمایشگاه جمع کردن هدایای تبیلغاتیه. رسما‍ً و علناً میان سراغت. در نظر بگیرید یه خانوم رو که اومده غرفه و می‌گه:
– سلام. خسته نباشد. مبارکه!
(من در حالی که نمی‌دونم چی مبارکه)
– سلام. ممنونم. بفرمایید.
– شما نایلکس دارد؟
– خیر. شرمنده.
– هدیه تبلیغاتی چی؟ دارین؟
– نه هدیه‌ای ندارم. ببخشد.
– شکلاتی، شرینی‌ای. چیزی؟
یه ظرف شکلات می‌گیرم جلوش. چند تا برمی‌داره و می‌ره. سرم رو که برمی‌گردونم، می‌بینم که اومده توی غرفه و رفته سراغ ظرف شیرینی.

ادامه

ما عادت کرده‌ایم زیر برگه‌هایی را امضا کنیم که محتوایش را نخوانده‌ایم و نمی‌دانیم که هر یک از مفاد آن می‌تواند برایمان دردسرساز شود. به محض این که سروش روحبخش این سوژه را به من پیشنهاد داد،‌ دیدم که این عادت چقدر توی اینترنت شایع است. واقعاً کدام یک از شماها آن یک صفحه متن انگلیسی را می‌خوانید که ذیل عنوان Terms of use یا توافقنامه مصرف نوشته شده است؟ یک صفحه انگلیسی که شما با تیک زدن یک مربع کوچک در زیرش، موافقت خود را با محتوای مندرج در آن اعلام می‌کنید.
صفحه توافقنامه مصرف جدی‌ترین و رسمی‌ترین صفحه‌ای است که در سایت‌ها می‌توانید بیابید. صفحه‌ای که محتوای حقوقی دارد. چیزی شبیه به قرارداد.
ما ندانسته زیر این قراردادها را امضا می‌کنیم. گرچه ظاهر امر به گونه‌ای است که این مسأله حس نمی‌شود. غافل از آن که بسیاری از مفادش به ضرر ما هستند. بخش عظیمی از این مفاد با این جمله شروع می‌شود: کاربر توافق می‌کند که…
پس از این جمله حجم جالبی از مطالب درج شده و ما با یک کلیک با همه‌شان موافقت می‌کنیم. بد نیست چند نمونه کوچک از این موارد را ببینیم:

ادامه

خب بعضی وقت‌ها نباید از حق گذشت. برای امتحان هم که شده زنگ زدم ۱۳۷٫ این شماره تلفن ۱۳۷ که نام رسمیش می‌شه سامانه مدیریت ارتباطات شهرداری تهران، از اون چیز‌هایی هست که قالیباف شهردار فعلی تهران راه‌اندازی کرده. چیزی شبیه پلیس ۱۱۰ که در زمان خودش راه انداخته بود و چون تجربه تقریباً موفقی بود، ۱۳۷ رو هم توی شهرداری تهران به راه انداخت.
اگه دقت کرده باشید، اخیراً یک سری سطل زباله دردار و بزرگ رو در تمام سطح شهر و سر هر کوچه نصب کردن که ملت زباله‌هاشون رو نریزن سر کوچه و خلاصه بوی گندش همه جا رو بر نداره. طرح خوبیه این سیستم جمع‌آوری مکانیزه زباله. سر تنها موجوداتی که کلاه می‌ره از این طرح، گربه‌های اشرافی طفلکی هستن که گشنه می‌مونن. گرچه اخیراً مشاهده شده که گربه‌ها هم دارن راه‌کارهایی در جهت مبارزه با این طرح، طراحی و بعضاً اجرا می‌کنن. به هر صورت این زباله‌دونی‌ها توی مناطق بالا و پایین خونه ما نصب شده بود. گفتم یه زنگی بزنم و بگم برای ما هم نصب کنن. خب توی خیابون ما به خاطر نصب نشدن این سطل‌ها داشت اتفاقات بدی می‌افتاد. گربه‌های مناطق اطراف به علت کمبود منابع تغذیه در حال مهاجرت به منطقه ما و جلای وطن بودند و احساس می‌شد که گربه‌های محدوده ما دارن یک جور باج‌گیری و انواع سوءاستفاده رو راه می‌اندازن و خلاصه عن‌قریب بود که برنامه‌ای مشابه «نفت در برابر غذا» با عنوان «کارهای بی‌ناموسی در برابر غذا» در محله راه‌اندازی بشه و خلاصه خوش‌نامی منطقه زیر سؤال بره و لابد بعدش هم صدور ویزا و قاچاق گربه و انواع و اقسام پناهندگی و قس علی هذا. به همین دلیل محکمه‌پسند زنگ زدم ۱۳۷ و مسأله رو از دید یک شهروند محترم شرح دادم. خیلی محترمانه جواب دادن و یه کد پیگیری هم صادر کردن و تمام. دیدم حالا که تنور داغه بهتره باز هم بچسبونم. گفتم والله خیابون ما شده مسیر تمام اتوموبیل‌هایی که از شریعتی می‌رن به سمت پل سید خندان. یعنی از وقتی که خیابون شریعتی رو از ضرابخونه به پایین یه طرفه کردن، ماشین‌ها از جلوی خونه ما رد می‌شن و ظهر و شب و نصفه شب بوق بوق بازی می‌کنن. از ماشین عروس و کاروان همراهش تا تریلی‌های حمل بار هوس بوق بوق کردن به سرشون می‌زنه. بگذریم از تعقیب و گریز پلیس و آژیر دلکشش که نصفه شبی گوش‌نوازه. الغرض گفتیم چهار تا تابلوی بوق زدن ممنوع هم نصب کنین. گرچه عملاً کسی این تابلوها رو تلاونگ خودش هم محسوب نمی‌کنه و اسم این تابلوها بیشتر بوق زدن ممنونه تا ممنوع! این رو هم گفتن چشم و ثبت کردن.
آقا جان چرا من این مسأله رو این قدر کشش می‌دم؟ خلاصه یه هفته نشده اومدن هم سطل زباله گذاشتن هم تابلوی بوق! گفتم بنویسم اینجا بلکه شما هم مشکلی داشته باشین زنگ بزنین حل بشه. بهتر از غرغر زدنه. از طرفی این همه گفتیم این چه مملکتیه که زرتش همش قمصوره؟ یه بار هم بگیم دستش درد نکنه. بلکه تشویقی چیزی بشن بازم از این کارا بکنن.

بزرگراه فناوری– گری مک‌کینون، هکر انگلیسی که در حال زیر و رو کردن سایت ناسا برای فرو نشاندن عطش خود در مورد ماهیت بشقاب‌پرنده‌ها بود، ناخواسته موفق به کشف و مشاهده بخشی از سری‌ترین اسناد فعالیت برنامه‌ریزی شده نظامی آمریکا برای سال‌های آتی شد.
وی که در سال ۱۹۶۶ در شهر گلاسکوی اسکاتلند به دنیا آمده، اطلاعات بسیار حساس را در مورد پروژه‌های عظیم فضایی مشترک ناسا و ارتش آمریکا به دست آورده و با این کار خود آمریکایی‌ها را به شدت عصبانی کرده، تا بدان حد که آنان خواستار دستگیری و انتقال فوری او به ایالات متحده شده‌اند. چندی قبل دادگاهی در انگلستان وی را به جرم نفوذ به سیستم‌های دفاعی آمریکا و وارد آوردن ۷۰۰ هزار دلار خسارت به آن، مجرم شناخت. مک‌کینون در صورت محکومیت قطعی باید دو میلیون دلار جریمه بپردازد و ۷۰ سال را پشت میله‌های زندان سپری کند. این در حالی است که خود وی معتقد است هیچ خسارتی به اسناد ناسا وارد نکرده است. وی در مصاحبه با «وایرد» گفته: در مرکز فضایی جانسون آمریکا تصاویر ماهواره‌ای تهیه شده از بشقاب‌پرنده‌ها به طور مرتب مورد بررسی قرار می‌گیرد. من موفق شدم برخی از این تصاویر را دریافت و مشاهده کنم، البته کارشناسان ناسا متوجه این امر شده و مانع دسترسی من شدند. وی می‌افزاید: من سندی با فرمت اکسل پیدا کردم که حاوی اسامی و درجه نظامی تعدادی افسر «غیرزمینی» بود که ظاهراً محل استقرار آن‌ها در خارج از زمین بود. بر طبق سند مذکور آن‌ها پرسنل نیروی هوایی آمریکا بودند که مشخصاتشان در هیچ جای دیگری به ثبت نرسیده است. سند یاد شده همچنین حاوی اطلاعاتی در مورد تبادل این نظامیان در بین کشتی‌های نظامی بود.

ادامه

مدت‌ها بود که دومین ITClips.net رو ثبت کرده بودم. شاید بیشتر از دو سال بود که به فکر ساخت سایتی بودم که اخبار و نوشته‌ها رو از وبلاگ‌های تخصصی فناوری اطلاعات در یک نقطه گردآوری کنه. به هر حال این قدر به دنبال اجرای یک طرح ایده‌آل بودم که اجرا نکردمش. بعد از این که علیرضا با وردپرس خبرخوان وبلاگ‌های پزشکی رو راه‌اندازی کرد، بر آن شدم (بر کدام؟ خودم هم نمی‌دونم) که با همین وردپرس کار رو شروع کنم و به تدریج تکمیلش کنم. نتیجه این سایتی شد که می‌بینید. هنوز خیلی کار داره. هنوز دسته‌بندی‌های موضوعی مرتب نشده و هنوز هم اشکالاتی از قبیل نبود لینک‌های میان‌متنی مطالب اصلاح نشده که به تدریج و توی همین روزها درستشون می‌کنم. این اولین تجربه من توی سیستم مدیریت محتوای وردپرس بود و آی‌تی کلپس بهانه‌ای بود تا باهاش کار کنم.
چیزی که بهش اعتقاد دارم اینه که وبلاگ‌های فناوری اطلاعات و با موضوعات تکنولوژی و کامپیوتر و انفورماتیک از خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دیگه‌ای مثل تلویزیون و مطبوعات جلوتر هستن. چه از نظر محتوایی و چه از نظر به روز بودن و اخبار آنلاین. این سایت می‌تونه منبع خوبی باشه برای اون‌هایی که هر روز قصد ندارن به همه وبلاگ‌های آی تی سر بزنن و می‌خوان با یک نگاه همه مطالب رو بیبنن و همچنین برای روزنامه‌نگاران آی تی که به دنبال اخبار مربوط وبلاگ‌ها رو هم زیر و رو می‌کنن تا بیبنن چی به چیه و کی به کی. به هر حال آی تی کلیپس همه وبلاگ‌های آی تی رو پوشش نداده. شما می‌تونید در صورتی که وبلاگی رو می‌شناسید که از فهرست جا مونده، به من پیشنهاد بدید. ضمن این که خیلی از وبلاگ‌ها خروجی Feed ندارن یا لینکش رو در دسترس نذاشتن تا بشه ازشون استفاده کرد. تا یه حدی می‌شه حدس زد که یه خروجی فید در کدوم مسیره اما نه در همه موارد.

کافی است Yamanner را در گوگل وارد کنید تا مختان سوت بکشد. گوگل بیش از یک میلیون و دویست هزار مورد برای نام کرم کوچولوی پیدا می‌کند که تازه از نیمه خرداد امسال سر و کله‌اش پیدا شده و تا دو سه روز بعد از تولدش به جز پدرش و یکی دو نفر دیگر، کس دیگری او را نمی‌شناخت. در این مدت او بی‌سر و صدا توی ایمیل‌های یاهو شیطنت می‌کرد ولی جمعه ۱۹ خرداد (۱۲ ژوئن) سیمانتک شناسایی‌اش کرد و یک دفعه این کرم کوچولو به چهره مشهوری بدل شد و در صدر اخبار نشست.
مسؤولان یاهو اعلام می‌کردند که مشکلی نیست و این اشکال را به زودی بر طرف می‌کنند. البته شاخص سهام یاهو توی بورس حرف دیگری می‌زد از آن طرف خیلی‌ها توی کف مانده بودند که این کرم چرا این شکلی است. آخر بر خلاف همه کرم‌ها و ویروس‌های ای‌میلی، هچ فایل الحاقی‌ای همراه این کرم نبود تنها چیزی که در این ای‌میل ۶ کیلوبایتی به چشم می‌خورد، یک لوگوی قرمز رنگ یاهو بود و دیگر هیچ. ولی باز کردن ایمیل همانا و…
پدر این کرم کوچولو یک ایرانی ۲۸ ساله است. مصاحبه ویژه‌نامه کلیک با این کرم‌نویس و داستان نوشته شدنش را اینجا بخوانید (فرمت pdf).