ماه: آگوست 2009

حالا دیگه سربازمعلم جنوبی رو همه می‌شناسن. عبدالمحمد شعرانی، نویسنده وبلاگ دیر تش باد با همین وبلاگش تونست برای مدرسه‌ای که توی یه روستای دورافتاده هست، کلی امکانات جور کنه.
این نوشته آخرش واقعاً دردناکه. این بنده خدا یک هدف داره و اون خدمت به مردمشه. برای هدفش هم هر کاری می‌کنه اما مطمئنم خودفروشی نمی‌کنه. اگه خودفروخته بود، راه‌های بهتری برای این کار پیدا می‌کرد.
مشکل بعضی از معترضان به احمدی‌نژاد و حامیانش اینه که حساب اعتقاد به تقلب در نتایج انتخابات رو با کسایی که به احمدی‌نژاد اعتقاد دارن، جدا نمی‌کنن. به هر حال اگه چند هزار یا چند میلیون نفر به احمدی‌نژاد رأی دادن، نباید بهشون معترض شد چرا که به کسی که معتقدن، رأی دادن. اعتراض باید به آراء تقلبی باشه. آرایی که آدم حقیقی پشتش نایستاده. این می‌شه که رفتار این معلم، براشون عجیب و شایسته دشنامه. به نظر من عبدالمحمد شعرانی به یک چیزی معتقده که باید بهش احترام گذاشته بشه. اون دلایل خودش رو داره برای تشکر از کسی که بهش معتقده. حالا چرا یه عده باید بهش فحش بدن، من نمی‌فهمم. بذارین این آقا کارش رو بکنه.
ای کاش رسانه‌ها همه چیز رو سیاسی نکنن. این بنده خدا اگه می‌خواست می‌تونست کلی از موقعیتش سوءاستفاده بکنه. بذارین برای استانش خدمت کنه. حالا از هر کی و از هر راهی.
دکتر مجتهدی مدیر دبیرستان البرز و مؤسس دانشگاه صنعتی شریف که اتفاقاً الان کتاب سرگذشتش از مجموعه تاریخ شفاهی ایران، دیگه اجازه چاپ نداره، می‌گفت من برام فرقی نمی‌کرد که شاه بهم کمک کنه یا یزید یا امام حسین. من از هر کسی حاضر بودم پول بگیرم تا مدرسه بسازم. اینها از اون دسته معلم‌هایی هستن که عاشقن. بذارین به عشقشون برسن و این‌قدر مزاحمشون نشین.

چند روز پیش که بحث مسابقه خطای ۴۰۴ رو پیش کشیدم، فکر نمی‌کردم که از حد بازی وبلاگی موضوع یه مقداری بزرگ‌تر بشه. به هر حال این موضوع باعث خوشوقتیه. یکی دو نفر هم پیشنهاد اسپانسری دادن که به برنده‌ها یه جایزه‌ای داده بشه. به هر حال من از این موضوع استقبال می‌کنم. هر چند می‌دونم واسطه شدن برای این طور چیزها یه مقدار ممکنه دردسرساز بشه و آدم الکی گرفتار بشه. اما فکر می‌کنم همین بازی‌های وبلاگیه که باعث می‌شه فضای وبلاگستان عوض بشه و یه موجی راه بیفته.
به هر حال من تصمیم گرفتم پایان مسابقه رو تا ۱۰ شهریور تمدید کنم که بتونم با اسپانسرها به توافق برسم. اگه کسی از بچه‌های بلاگر دوست داره که توی این امر مشارکت کنه، شدیداً استقبال می‌کنم. به‌ویژه اگه دوست دارین که به نحوی اسپانسر بشین، بهم یه ایمیل بفرستین تا بلکه بتونیم به این غذا یه پیش‌غذا و دسر و آجیل و میوه هم اضافه کنیم.
طبیعتاً چون این مسابقه یه کوچولو جدی‌تر شده، من خودم از رقابت می‌کشم کنار که اوضاع به قول معروف کیشمیشی نشه! رفقای دیگه هم اگه با لینک دادن و خبررسانی به این رقابت وبلاگی شور و هیجان بدن که بهتر. اگه اوضاع مناسب پیش بره، یه فکرای خوشگل‌تری هم برای بعدها خواهم کرد که کلی ذوق‌مرگ بشیم.
یه نکته بگم و برم. چند تا از دوستان خوش‌سلیقه صفحاتی طراحی کردن و به صورت تصویر برام ایمیلش کردن. دوستان گلم این مسابقه گرافیک نیست. می‌دونم که شاید این موضوع یه کمی اجحاف باشه به بلاگرهایی که از سرویس‌های رایگان وبلاگی استفاده می‌کنن و یه جورایی مسابقه میم ب (مرفه بی‌درد) به نظر برسه. اما راستش هدف اینه که یه فرهنگی رو جا بندازیم هرچند این فرهنگ تزئین خطا یا همون ارور باشه. شاید از اینجا شروع کنیم و در حالت ایده‌آلش یاد بگیریم خطاهامون رو بپذیریم و به صورتی دلپذیرتر به مخاطبمون ارائه بدیم. شعاری شد یعنی؟ دیگه ادامه ندم؟ چشم! (سخنران از تریبون پایین می‌آید و هلوهای پرتاب‌شده را از روی زمین جمع می‌کند و توی کابینت زیر تریبون می‌گذارد :دی)
پ.ن: یک بخش جانبی برای بلاگرهایی که هوست ندارن به مسابقه اضافه شد.
فهرست جوایز نهایی‌شده (این فهرست به مرور تکمیل می‌شود):

ادامه

صفحه خطای ۴۰۴ یکی از معروف‌ترین صفحاتیه که بیشتر وقت‌ها باهاش مواجه می‌شیم. قبلاً در این مورد مطالبی نوشتم که ته همین نوشته دوباره می‌تونین بخونینشون. خیلی‌ها نمی‌دونن که می‌شه صفحه خطای ۴۰۴ دلخواه خودشون رو طراحی کنن. خب حالا اونایی هم که نمی‌دونن قاعدتاً باید با خوندن این نوشته، بدونن!
درباره لزوم داشتن یک صفحه خطای ۴۰۴ مناسب و درست و درمون هم باز ارجاعتون می دم به همون نوشته‌های قبلی اما هدفم از نوشتن این پست اینه که یه چیزی شبیه به مسابقه خطای ۴۰۴ راه بندازم.
شروط شرکت در این مسابقه پیچیده نیست. در واقع کسایی که وبلاگشون روی هوست شخصی میزبانی می‌شه و از سرویس‌های وبلاگ‌نویسی رایگان که به صورت زیردامنه یا ساب‌دومین استفاده نمی‌کنن، می‌تونن در این مسابقه شرکت کنن. محدودیت‌های فنی اجازه نمی‌ده که مثلاً بلاگفایی‌ها بتونن صفحه خطای ۴۰۴ خودشون رو بسازن. بنابراین همین امروز برین و صفحه ۴۰۴ خودتون رو بسازین و لینکش رو زیر همین پست بذارین. امروز پنجشنبه هست و تا پنجشنبه دیگه ۴ شهریور وقت ارسال لینک هست. و البته اگه لینکتون رو ارسال کردین، یک نسخه هم از اسکرین‌شاتش رو برام ایمیل کنین که بعدش دیگه تغییرش ندین تا بقیه اعتراض کنن (niimaa ات جی‌میل دات کام). خودم هم یکی برای خودم درست کردم که البته هنوز کامل نشده و وقتی تمومش کردم خودم هم لینکم رو توی نظرسنجی می‌ذارم. اینجا ببینینش.
بعد از اون همین‌جا یک نظرسنجی انجام می‌دیم و ملت رأی می‌دن تا ببینیم کدوم صفحه خطای ۴۰۴ بهتره. مسلماً انواع ژانگولر و ابتکار می‌تونه باعث بشه تا صفحه ۴۰۴ شما بانمک‌تر و کاربردی‌تر از آب دربیاد. برای گرفتن ایده هم می‌تونین از این سایت‌ها کمک بگیرین که مجموعه‌ای از صفحات ۴۰۴ بامزه رو جمع‌آوری کردن.

ادامه

خوشحالم از این که وبلاگ‌های تخصصی حالا فقط به وبلاگ‌های فناوری محدود نمی‌شن. وبلاگ یک پزشک که دیگه این روزها از کفر ابلیس هم مشهورتره. هرچند علیرضا از دنیای آی‌تی و فرهنگ و هنر هم می‌نویسه و خواهرش فرانک درباره فیلم.
خوشحالم که الان هم وبلاگ کفترباز رو می‌شه خوند و از توش کلی چیزها یاد گرفت.
خوشحالم که آقای اولد فشن یه وبلاگ خوب درباره آگهی، تبلیغات و هنر داره و من می‌تونم زودتر چیزهای رو ببینم.
امروز هم خوشحالم که وبلاگ یک معمار رو می‌خونم که من رو با معماری و نکته‌های پنهان و مطالب خوندنی مربوط به اون آشنا می‌کنه.
به نظر می‌رسه امروز من خیلی آدم خوشحال یا حتی خجسته‌ای می‌باشم!

نوید مجاهد یه وبلاگی داشت به نام «مژده». بچه باسوادی بود. درباره سیستم‌های کنترل محتوا به خصوص مووبل‌تایپ اون‌قدر می‌دونست که وبلاگش پر بود از راهنمایی‌ها و آموزش‌های گام به گام به زبان ساده. بچه یزد بود و متواضع. به بیماری ژنتیکی دوشن مبتلا بود که باعث ضعف عضلات می‌شه. من بعد از مدت‌ها که خواننده وبلاگش بودم، توی جشنواره وبلاگ‌نویس‌های یزد دیدمش. روی ویلچر بود و حرکت براش سخت اما طوری رفتار می‌کرد که تو هر گونه دلسوزی رو به خودت حرام می‌دونستی. بچه امیدوار و پرتلاشی بود. یکی از کارهای ارزنده‌ش ساخت مجموعه یا حلقه وبلاگی اسپیشیال بود که کلی از بر و بچه‌هایی رو که دچار معلولیت‌های مختلف یا بیماری‌های خاص بودند، دور هم جمع کرده بود و وبلاگ می‌نوشتند و می‌نویسند. نوید می‌خواست که باورش کنن و کردن. اسپیشیال هم سایتی بود برای افرادی که می‌خواهند باور شوند. حالا خوندم که نوید سه‌شنبه فوت کرد. نوید هر کی بود، یه کار موندگار انجام داد. به خیلی‌ها ثابت کرد که می‌شه با وجود معلولیت‌های سنگین، کارهای سنگین انجام داد. روحش شاد.
– مصاحبه رادیو زمانه با نوید مجاهد رو اینجا بخونید و اینجا گوش کنید.

جریان دامنه اینترنتی facebook.ir تو روزهای اخیر، خبرساز شده بود. یکی دو سال پیش یه مطلبی توی همین وبلاگ نوشتم و به وضعیت دامنه‌های دات آی آر برندهای معروف جهان اشاره کردم [+]. بعد از چند سال خلاصه شرکت‌های معروف به خودشون اومدن و به فکر پس گرفتن دامنه‌هاشون افتادن. یه تعدادی از اونها به مالک قبلی پیشنهاد قیمت دادن تا بدون درگیری‌ها و طی مراحل حقوقی و در زمان کوتاه‌تری دامنه رو به دست بیارن. در مورد فیس‌بوک اما جریان با یک پیشنهاد قیمت ۱۰۰ یورویی شروع شد که گویا مورد توافق قرار نگرفت [تصویر].
اما نکته اینجاست که با وجود این که توی اخبار آمده که فیس بوک دامنه دات آی آر رو پس گرفته، اما هنوز نام مجید کریمیان قناد به عنوان مالک این دامنه به چشم می‌خوره [تصویر].
آقای کریمیان گفته که می‌خواسته توی این دامنه یه فروشگاه اینترنتی کتاب راه بندازه. توی کش گوگل اگه بگردین، به همچین چیزی می‌رسین [تصویر].
گشتی در اینترنت بهمون نشون می‌ده که این دامنه قبلاً برای فروش عرضه شده. برای مثال در ۱۴ آوریل ۲۰۰۷ در یکی از فوروم‌های خارجی یک آگهی برای فروش دامنه دات آی آر گذاشته شده که نتیجه‌ای نداشت.
این کشمکش‌ها باعث شده تا عده‌ای به دخالت نهادهای بین‌المللی برای بازپس‌گیری این دامنه اعتراض کنن و بگن وقتی که فیس‌بوک توی ایران فیلتره و خودش هم فعالیتی نداره، حق نداره این دامنه رو از آن خودش بدونه. من فکر می‌کنم صرف این که قانون کپی‌رایت در ایران رعایت نمی‌شه، نباید گفت که فیس‌بوک محق نیست. قانون مالکیت معنوی یه قانون جدی در دنیاست و به شدت رعایت می‌شه و برای کسایی که رعایتش نمی‌کنن، جریمه‌های سنگین در نظر می‌گیرن. در غیر این صورت با این همه تولید فرهنگی و علمی اختراع، سنگ روی سنگ بند نمی‌شه. من نمی‌دونم این چه انتظاریه که بعضی‌ها دارن. چون فیس‌بوک در ایران فعالیت نداره باید از حق رایت خودش چشم‌پوشی کنه؟ نه تنها فیس‌بوک بلکه برندهای دیگه مثل یاهو و گوگل هم دلشون می‌خواد توی ایران فعالیت داشته باشن. به خاطر بازار بکری و جمعیت جوان، تجارت سودآوری در انتظارشونه. مسأله اینه که شرایط فعلی ایران و اوضاع تحریم‌ها این اجازه رو بهشون نمی‌ده. اونها منتظر هستن روزی این شرایط براشون فراهم بشه و به همین خاطر هم هست که با شدت از نامشون دفاع می‌کنن.
ماجرای اختلاف حقوقی Microsoft با دانش‌آموز کانادایی به نام Mike Rowe رو اینجا بخونین تا ببینین با این که اسم این پسر «مایک» و فامیلیش «رو» بوده، آخر کار با شرکت مایکروسافت توافق کرد. این نشون می‌ده شرکت‌ها برای جلوگیری از سوءاستفاده از اسمشون حتی با املاهای مختلف تا کجا می‌جنگن.
به هر حال اتفاقات اخیر باعث شده که رتبه دامنه دات آی آر فیس‌بوک تکون اساسی بخوره و در الکسا بالاتر بره.

ادامه