داور رقابت‌های یوتیوب باشید

یک بار در همین وبلاگ به طور مفصل درباره این نوشتم که شرکت‌هایی مانند گوگل برای رتبه‌بندی بهتر و مدیریت لینک‌ها و سایت‌ها حاضرند هزینه‌های زیادی کنند. هر چه نتایج جست‌وجو بهتر و مرتبط‌تر باشد، کاربران بیشتری خواهند داشت و در نهایت می‌توانند درآمد بیشتری را از آگهی‌های خود کسب کنند.

یکی از روش‌هایی که در حال حاضر گوگل به آن روی آورده است، بهره بردن از شبکه اجتماعی خود گوگل پلاس است. با هر مثبتی که یه یک نوشته می‌دهید در واقع دارید به دوستان و در نهایت به گوگل می‌گویید که آن لینک برایتان مهم است و در نهایت هر چه این مثبت‌ها بیشتر باشد، رتیه بالاتری یه آن لینک تعلق خواهد گرفت. شما در کنار توصیه یک لیک به شبکه خود، به گوگل کمک می‌کنید تا صفحات وب را بهتر دسته‌بندی کند.

یکی دیگر از روش‌های قدیمی گوگل ایجاد بازی‌های سرگرم‌کننده با محتویات وب است. اما یک بازی چطور می‌تواند به گوگل کمک کند تا محتوای وب را بهتر رتبه‌بندی کند؟ شاید بهتر باشد نگاهی به پیشینه این گونه بازی‌ها بیاندازیم.

چهار پنج سال پیش بازی برچسب‌زنی گوگل راه‌اندازی شد تا کاربران با انجام یک بازی به نتیجه جست‌وجوی گوگل کمک کنند. به این صورت که هر بار گه یک تصویر نشان داده می‌شد، کاربران به سرعت برای آن برچسب می‌زدند و در نهایت کاربرانی که در زمان مشخص برچسب‌های مشترک بیشتری را برای یک تصویر در نظر می‌گرفتند، امتیاز بیشتری را کسب می‌کردند. گوگل هم با این بازی برای تصاویر خود برچسب‌ها یا بهتر است بگویم کلیدواژه‌های بهتری را به دست می‌آورد. اما این بازی دیگر از روی گوگل برداشته شده و حالا گوگل پلاس از راهی دیگر این مهم را به انجام می‌رساند.

ادامه

این هشتگ یعنی چه؟

خیلی وقت‌ها هشتگ یا برچسب‌هایی رو توی توییتر می‌بینیم که معناشون رو متوجه نمی‌شیم. یکی از وب‌سایت‌های خوبی که یک جورهایی واژه‌نامه هش‌تگه، سایت tagdef هست.

این سایت به طور خودکار برچسب‌های روز رو فهرست می‌کنه و ملت می‌تونن معنای این اصطلاحات رو برای باقی مردم بنویسند. اگه در بقیه با معانی نوشته‌شده موافق باشند، می‌تونن امتیاز مثبت بهش بدن و اگه مخالف باشند، امتیاز منفی.

هشتگ‌های مربوط به هشتگی که دنبال معناش هستید هم زیرش نوشته می‌شه تا بتونید معناش رو بیشتر درک کنید.

توضیح بیشتری هم نمیشه درباره این سایت داد. همینی که هست! واقعاً چرا باید به این مطلب آب ببندم؟

 

برچسب‌های لپ‌تاپ یا بیلیوردهای امروزی

یادمه وقتی اولین بار یه آگهی تبلیغاتی روی اتوبوس دیدم، با خودم فکر کردم چه ایده جالبی. یه تابلوی تبلیغاتی که در سطح شهر حرکت کنه، خیلی کاربردی‌تر از تابلوییه که یک جا ثابتش کرده باشن. حالا همون ایده چند وقته که یه جای دیگه کاربرد پیدا کرده: پشت لپ‌تاپ!
لپ‌تاپ چیزیه که صاحبش اون رو همه جا با خودش می‌بره. پشت درش صافه و فرد موقع کار، اون رو مثل یک استند یا بنر تبلیغاتی باز می‌ذاره. این روزها دیگه بیشتر کاربران کامپیوتر لپ‌تاپ دارن و خیلی‌هاشون هم توی کافی‌شاپ و کتابخونه و دانشگاه و جاهای دیگه ازش استفاده می‌کنن. بنابراین پشت لپ‌تاپ محل مناسبی برای تبلیغ و آگهی و برچسبه به خصوص اگه شما یه خوره باشید و توی همایش‌های فناوری و جاهای این چنینی شرکت کنید. اون وقته که برچسب‌های پشت لپ‌تاپ به چشم خیلی از شرکت‌کنندگان و البته دوربین‌های خبری خواهد افتاد.
البته وقتی صحبت از تبلیغ می‌شه، آدم ناخودآگاه به درآمدزایی هم فکر می‌کنه. گرچه من هنوز کسی رو ندیدم که از راه چسبوندن برچسب پشت لپ‌تاپش پول در آورده باشه. اما خب مگه کسی تا حالا از چسبوندن آگهی روی تی‌شرتش پول در آورده؟
پشت لپ‌تاپ آدم هم مثل روی تی‌شرت یا کوله‌پشتی آدمه. جای خوبیه برای نشر عقاید، دیدگاه و آگهی‌های شخصی. مثلاً این که شما طرفدار نرم‌افزارهای متن باز هستید یا لینوکس یا انگری بردز یا هر چیز دیگه، می‌تونید یه چیزی که نماد اینها باشه بچسبونید پشت لپ‌تاپتون.

به برچسب‌هایی که پشت لپ‌تاپ می‌چسبونن، می‌گن استیکر Sticker. کافیه یه جست‌وجویی با این کلمه بکنید تا به نمونه‌های جالبی برخورد کنید. خلاقیت توی این مورد بیش از هر چیزی مهمه و جلب توجه می‌کنه. سایت‌هایی هستند که می‌تونید از اونجا برچسب یا پوسته لپ‌تاپ بسازید یا سفارش بدید. این یک نمونه‌ش. تعدادی از این برچسب‌های جالب رو ببینید:

ترندز مپ؛ توییت‌های تازه روی نقشه

به نظر میاد که خبرنگار شهروندی همه جای دنیا رو برداشته و خیلی از ما اخبار رو از روی شبکه‌های اجتماعی دنبال می‌کنیم. کافیه یه گوشه دنیا یه اتفاقی بیفته و ما به دنبال ساکنان اون بخش از دنیا بگردیم و توییت‌هاشون رو دنیال کنیم تا بتونیم از نزدیک جریان رو پیگیری کنیم.

من معمولاً برای برنامه نوبت شما، دنبال اخبار تازه‌ای می‌گردم که توسط شهروندان توییت شده. یک راهش اینه که هش‌تگ‌ها رو دنبال کنم. اما با این کار ممکنه خیلی از تصاویر و توییت‌ها رو از دست بدم چون گاهی چنان سرعت به‌روز شدن یک تگ زیاده که خیلی‌هاش از نظر دور می‌مونه. گاهی یکی از یک جای دیگه دنیا با همون هش‌تگ توییت می‌کنه و طبیعتاً درجه اهمیت توییتی که در محل باشه بسیار بیشتر از توییتی هست که از یه جای دیگه با همون تگ میاد.

حتماً خبر دارید که این روزها لندن و تعدادی دیگه از شهرهای انگلستان گرفتار درگیری‌های خیابانی جوانان معترض و شورش‌های خیابانیه. حداقل یک موردش رو از نزدیک شاهد بودم و این دو ویدئو رو گرفتم: ویدئوی یک، ویدئوی دو

اما چطور می‌شه توییت‌ها، ویدئوها و عکس‌هایی از محل رو دید؟ برای این که سرعت کار بالا بره، ابزارهای زیادی هست. سایت‌ها و اپلیکیشن‌های متعددی با کارایی‌های مختلف عرضه شده اما ترندز مپ Trends Map یه چیز دیگه‌ست. شما کافیه محل مورد نظر رو در جعبه جست‌وجو وارد کنید تا روی نقشه اون محل برید و برچسب‌ها رو ببینید. با کلیک روی هر برچسب می‌تونید جزئیات بیشتری رو ببینید.

ادامه

پانورامای ویمبلی و فیس‌بوکی‌ها

جفری مارتین، عکاسی هست که این عکس پانورامای ده گیگاپیکسلی ۳۶۰ درجه از استادیوم ومبلی لندن رو می‌شه در سایت استادیوم ویکبلی ازش دید. البته عکس اصلی بیست گیگاپیکسل بوده که شاید بشه گفت بزرگ‌ترین عکس ورزشی پانوراما در دنیاست. هر چند عکس‌های مشابهی هم با همین کیفیت داشتیم که از اینجا می‌تونید ببینید.این عکس در جریان فینال جام حذفی انگلستان بین دو تیم منچسترسیتی و استوک سیتی در ۱۴ ماه مه گرفته شده. این عکس یکی از هزار عکس اختصاصی کیفیت‌بالا شمرده می‌شه که در حوزه عکس‌های ۳۶۰ درجه ورزشی پانوراما گرفته شده.

اگه یه سری به سایت این پروژه بزنید، می‌تونید با شناسه فیس‌بوکتون وارد بشید (البته امکان ورود بدون فیس‌بوک هم هست) خواهید دید که امکان حرکت در این تصویر و درشت‌نمایی اون وجود داره. اما نکته اینجاست که شما خواهید دید روی برخی از تماشاگران این بازی یک نشانگر قرار گرفته.

سایت از شما درخواست می‌گه که خودتون و دوستانتون رو توی این عکس بزرگ پیدا کرده و برچسب بزنید. در واقع خودتون رو تگ کنید. الان که دارم این پست رو می‌نویسم، نزدیک به بیست هزار نفر از تماشاگران این بازی، روی این عکس تگ شدن.

تکنیک این نوع عکاسی رو قبلاً در برنامه کلیک توضیح دادیم. سوای لنز و دو دوربین، چیزی که مهمه، یک نوع سه‌پایه هست که سری با یه روبات داره. این روبات میلی‌متر به میلی‌متر حرکت می‌کنه و یک عکس می‌گیره که بعداً این عکس‌ها در کنار هم قرار می‌گیرن و یک تصویر کامل رو تشکیل می‌دن.

جفری مارتین همون کسیه که عکس چهل گیگاپیکسلی پانورامای لندن رو گرفته و همون کسیه که عکس پانورامای کتابخانه استراهوف موناستری در انگلستان رو گرفته و البته پروژه‌های مشابه دبگه.

کارگران مشغول بازی هستند!

Google Image Labeler

توجه: این بخش از گوگل در حال حاضر موجود نیست و آفلاین شده است.

زیگزاگ– قدیم‌ها، که کت و شلوار به عنوان یک لباس تازه وارد ایران شده بود و اتوها هم از مدل ذغالی پیشرفت بیشتری نکرده بودند، مردان شلوارشان را نمناک می‌کردند و زیر تشکشان می‌گذاشتند تا خط اتویش به اصطلاح هندوانه قاچ کند. این یعنی یک تیر و دو نشان. خواب و اتوی توأمان! این، شاید مثال خوبی برای تیری باشد که این روزها به دو نشان اینترنتی رها می‌شود؛ گوگلی که ما را بازی می‌دهد.
بیایید برچسب‌بازی کنیم
اخیراً گوگل یک بازی جالب و اعتیادآور به نام «برچسب‌زنی گوگل» یا Google Image Labeler در سایت خود قرار داده است.
در این بازی دو نفره شما و یک کاربر دیگر دو دقیقه وقت دارید تا کلماتی را در وصف یک تصویر بنویسید. برای مثال گوگل به شما تصویری از یک «پرنده دریایی» را نشان می‌دهد. شما و آن کاربر کلماتی چون «دریا»، «پرنده»، «پرواز» و… را به آن نسبت می‌دهید. اگر این دو بازیکن، کلماتی یکسان را به تصویری یکسان اختصاص دهند، امتیاز می‌گیرند. اما در پشت پرده چیزی فراتر از یک بازی سرگرم‌کننده پنهان شده است. شما در واقع دارید به بهینه‌سازی جست‌وجوی گوگل کمک می‌کنید. شما بازی می‌کنید اما گوگل در حین بازی از قوه تشخیص شما به نفع جست‌وجویی بهتر بهره‌برداری می‌کند و کلیدواژه‌هایش برای تصاویر مختلف را گسترش می‌دهد.

ادامه