تلویزیون

بخش فارسی بی‌بی‌سی ۷۰ ساله که قدمت داره و تلویزیون فارسی نزدیک به یک سال. بهش فارسی پیش از این دو وبلاگ داشت. اولی وبلاگ فارسی بی‌بی‌سی بود و دومی وبلاگ روز هفتم که برنامه‌ای بود که از رادیو پخش می‌شد. هر دو وبلاگ بعد از مدتی خاموش شدن. و البته دومی بیشتر از این که وبلاگ یک برنامه باشه، وبلاگ بهزاد بلور، مجری برنامه روز هفتم بود که بعدتر برای خودش وبلاگی زد و در نهایت اونجا هم تعطیل شد.
حالا وبلاگی به نام وبلاگ سردبیران بی‌بی‌سی فارسی ایجاد شده. جمشید برزگر، رئیس رادیو و وب‌سایت فارسی بی‌بی‌سی، توی نوشته اولش توضیحی درباره هدف از ایجاد این وبلاگ داده. هر چند قضاوت درباره محتوای وبلاگی که هنوز نوشته نشده مثل بررسی غلط‌های دیکته نانوشته کار خطایی هست. اما به عنوان یه بلاگر و نه کارمند بخش فارسی بی‌بی‌سی امیدوارم که این وبلاگ خلاء ارتباط مستقیم بین تصمیم‌گیرندگان بخش فارسی و مخاطبان رو پر کنه.
از زمانی که در تلویزیون استخدام شدم، بارها توی شبکه‌های اجتماعی مثل توییتر و فرندفید درباره تلویزیون از من سؤالاتی شد. من نه در مقام پاسخگویی بودم و نه می‌تونستم اطلاعاتی بیشتر از اونی که به طور رسمی منتشر می‌شه رو ارائه بدم. بنابراین این وبلاگ تازه تأسیس باید بتونه به تمام این سؤالات جواب بده. در ضمن باید بتونه توضیحات اضافه‌تری رو هم داشته باشه. برای مثال وقتی نسخه موبایلی بی‌بی‌سی فعال می‌شه، حتماً باید در این وبلاگ منتشر بشه. همون‌طوری که وقتی گوگل یک سرویس جدید منتشر می‌کنه، در وبلاگش می‌شه توضیحاتی خوند. این وبلاگ اگه می‌خواد محبوب باشه باید با وبلاگ‌های دیگه هم تعامل داشته باشه. نباید از لینک دادن به وبلاگ‌های دیگه ابا داشته باشه. این یه ضرورت برای زنده موندن در بین وبلاگ‌هاست. شاید وبلاگ سردبیران بی‌بی‌سی به طور ذاتی خواننده داشته باشه اما اگه بخواد این تعداد افزایش پیدا کنه باید به صفحات اینترنتی لینک بده. بیننده بفرست تا بیننده بگیری. به قول معروف از هر دست بدی از همون دست هم می‌گیری. در نهایت وبلاگ‌های امروزی و پرخواننده، امکانات زیادی دارن. دیگه یک صفحه عمودی نیستن تنها با لینک‌های بایگانی وبلاگ. کنار وبلاگ‌های معتبر همیشه لینک‌های دیگه‌ای مثل پروفایل‌های نویسنده یا شرکت در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شه. سایت‌های مرتبط و ویدئوها و عکس‌ها و تولیدات رسمی و غیررسمی دیگه هم همین‌طور.
امیدوارم این اتفاقات و تغییرات زودتر در این وبلاگ بیفته و هر روز حداقل یه متن خوب توش ببینیم و به سؤالات پرشمار مردم هم جواب داده بشه.
و در انتها… برای من فونت تاهما فونت وبلاگیه. نمی‌تونم وب‌سایتی رو که با فونتی غیر از این نوشته بشه، به عنوان وبلاگ فارسی بپذیرم. شما چطور؟

یکی دو ماه پیش بود که درباره یکی از سرویس‌های گوگل نوشتم. در اون بخش شما می‌تونستین فیلم‌هایی رو که یوتیوب روی سایتش قرار داده، به طور کامل ببینین. حالا یوتیوب برای برنامه‌های تلویزیونی هم یک بخش تازه به سایتش اضافه کرده. شوهای تلویزیونی پرطرفدار زیادی از شبکه‌های تلویزیونی پخش می‌شن. بسیاری از اونها هر هفته و برخی از اونها رقابت‌هایی هستند که هر سال تکرار می‌شن. بیشتر از هر جایی هم در ایالات متحده و بریتانیا این طور شوها معموله. محبوبیتشون اون‌قدر هست که شرکت‌کننده‌ها و به طور ویژه برنده‌هاشون تبدیل به سلبریتی و ستاره می‌شن و به سرعت روی جلد مجلات می‌رن. البته بیشتر مجلات زرد.
حالا بعد از این مقدمه بد نیست نگاهی به بخش شوهای یوتیوب بندازین. توی این بخش بر اساس سبک، برنامه‌ها رو دسته‌بندی کردن که در ستون سمت چپ می‌شه این دسته‌بندی رو پیدا کرد. توی صفحه اصلی هم یک سری از شوهای پرطرفدار رو می‌تونین ببینین. با کلیک روی هر کدوم، گاهی کل شو و گاهی خلاصه اونها رو می‌بینین نه کلش رو. البته منظور از خلاصه تبلیغات اون شو نیست. برای مثال نسخه اصلی شوی تلویزیونی Top Gear رو که با نام تخته‌گاز از تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی هم پخش می‌شه، از اینجا قابل دیدنه. البته تاپ‌گیر توی یوتیوب یه کانال مجزا هم داره. به همین ترتیب شوهای معروف دیگه‌ای مثل ایکس فاکتور، والاس و گرومیت و کابوس‌های آشپزخانه [گوردن] رمزی رو می‌تونین توی این بخش جدید پیدا کنین. امیدوارم این اتفاق برای کلیک خودمون هم بیفته.

آقا جان حالا که هیچ‌کس توی ایران ماهواره نداره و گوش شیطان کر، همه در حال تماشای تلویزیون‌های داخلی هستن و این همه بشقاب‌های ماهواره‌ای روی پشت‌بوم‌ها فقط برای درست کردن جغوربغور استفاده می‌شه، بد ندیدم برای تنویر افکار عمومی و ازدیاد علم و دانش دوستان و رفقا یه سایتی رو معرفی کنم که می‌تونه به هر کسی که در هر کجای دنیا به جغوربغور علاقمنده، بگه بشقاب رو چطوری طرف یه ماهواره بذارن تا غذاشون خوشمزه‌تر بشه (برای کسایی که این مطلب رو از طریق مترجم گوگل می‌خونن به خاطر ناتوانی گوگل در ترجمه واژه پارسی جغوربغور متأسفم).
بنابراین بر شما واجب است تا سایت ماهواره‌یاب یا Sattelite Finder را ببینید و حتی بخورید و بیاشامید اما اسراف نکنید.
طرز کار با این سایت بسیار ساده‌ست. باید در کادر اول شهرتون رو وارد کنین و در کادر دوم اسم ماهواره رو. جهت مورد نظر روی نقشه و تنظیمات دیگه نمایش داده می‌شه. یعنی باید سر دیش رو بگیرین اون سمتی. این سایت یه اپلیکیشن هم برای آیفون درست کرده که از طریق اون می‌شه جای همه ماهواره‌ها رو توی آسمون پیدا کرد. طرز کارش رو می تونین توی این ویدئو ببینین.

مدت‌ها بود که توی گوگل مپ نچرخیده بودم. البته تهران رو حسابی بالا و پایین کرده بودم اما وقتی می‌رسیدم به بخش‌های دیگه کشور از جمله شمال ایران و لاهیجان عزیز، بی‌خیال تماشا می‌شدم. در واقع تصاویر این‌قدر دور بودند که یک شکل کلی از شهر رو فقط می‌شد دید. امروز که داشتم سایت ماهواره‌یاب رو آزمایش می‌کردم که متوجه شدم نقشه گوگل به‌روز شده و تصاویر درشت‌تر. کلی ذوق فرمودیم مخصوصاً که ابرهای بالای شهر رو هم دیدیم و مزارع برنج و چای رو.

«اینجا آفریقاست» یکی از بهترین مستندهایی است که شش سال قبل از تلویزیون ایران پخش می‌شد. من واقعاً عاشق این مستند و آهنگ‌های آفریقاییش بودم. همیشه زمان پخشش هر جا که بودم خودم رو به خونه می‌رسوندم تا قسمت جدیدش رو با ولع ببلعم. مستندی که به نویسندگی و کارگردانی رامین حیدری فاروقی ساخته شد و بازیگر-مسافرش هم رویا نونهالی بود.
خدا پدر و مادر مخترع وبلاگ رو ببخشه و بیامرزه که باعث شد ما خاطراتمون رو آرشیو کنیم. این هم مدرکی مبنی بر علاقه من به این مستند. نوشته وبلاگی ۵ بهمن ۱۳۸۲.
اشکال بزرگ این مستند مثل مستندهای دیگه فارسی اینه که توی تیتراژ پایانی به ندرت اثری از آهنگساز و خواننده‌ش پیدا می‌کنی. این یکی از بزرگ‌ترین مشکلات من بود. خدا رو شکر چند وقتی هست که شبکه یک هر شب ساعت ۳۰ دقیقه بامداد این مستند رو بازپخش می‌کنه. من هم اون رو دانلود می‌کنم. البته به روشی که به زودی همین‌جا خواهم نوشت. با کمک شازم عزیز تونستم آهنگ تیتراژ پایانی رو پیدا کند. خواننده این آهنگ اسماعیل لو و اسم آهنگ هست «خر» یا ساید هم «خار»! به هر حال یه کم به زبون ما عجیبه. اگه دوست دارین این آهنگ رو بشنوین، می‌تونین از لست اف ام کمک بگیرین. اینجاست.
نتیجه این که توی این شش سال تکنولوژی این‌قدر پیشرفت کرده ال فیلان و من الان خوشحالم در حد تی‌تاپ خوردن در آستانه فصلی سرد!

درباره اردشیر و اردشیر تی وی قبلاً نوشته بودم. اردشیر از ان دسته از ایرانی‌های خلاقیه که تمام شهرت خودش رو از ویدئوهای آنلاینش کسب کرده. از آموزش آشپزی تا طنزهای اجتماعی که همه‌شون به شیوه ویدئوهای خونگی درست شدن. حالا اگه می‌خواین درباره این پسر اصفهانی بانمک اطلاعات بیشتری داشته باشین، اول این نوشته رو بخونین تا بریم سراغ یه چیز دیگه.
سایت کلام تی‌وی یه سایت مشابه یوتیوب اما سه زبانه هست. فارسی، عربی و اردو. تمام سعی خودش رو هم می‌کنه تا ویدئوهای موجود در این سایت رو مناسب خانواده‌ها نگه داره. از قرار معلوم وابسته به یه مجموعه رسانه‌ای بزرگ‌تر هم هست به نام تلویزیون الآن و دفترشون هم در دوبی هست. مسابقاتی هم به طور مرتب برای بهترین ویدئوهای ارسالی برگزار می‌کنه.
به هر حال اردشیر با کلام به توافقاتی رسیده تا یک مستند تولید کنه. مستندی که اختصاصاً برای این شبکه اینترنتی تولید می‌شه و هفته‌ای یک بار در روزهای جمعه، آنلاین می‌شه. «از ونکوور تا لس‌آنجلس»، داستان مستند سفر اردشیره که قصد سفر به آمریکا رو داره و در جریان این سفر به منظور خواننده شدن به سراغ خوانندها، کارگردان‌ها و حتی شبکه‌های تلویزیونی می‌روه. از قرار معلوم هم با کلی از مدیران شبکه‌های معروف لس‌آنجلسی از قبیل امیر قاسمی، شهرام همایون و حمید شب‌خیز مصاحبه می‌کنه.
لینک آگهی (پرومو) این مستند رو اینجا می‌ذارم و خودم هم این مستند رو دنبال می‌کنم تا ببینم این اولین نمونه مستند-داستانی که برای یه کانال آنلاین ساخته شده، به کجا کشیده می‌شه. این هم از قسمت اول این مستند.

شاید شما هم این خبر رو خوانده باشین که «حجم آگهی‌های اینترنتی از تلویزیون جلو زد». اگه نخوندین خلاصه‌ش رو اول بخونین:

در نیمه اول سال ۲۰۰۹ در بریتانیا، پولی که صرف تبلیغ کالا در [محیط] آنلاین شد، بیشتر از پولی بوده که برای تبلیغات تلویزیونی هزینه شده است. گفته می‌شود این اولین بار است که در یکی از اقتصادهای مهم جهان پخش آگهی کالا در اینترنت از تلویزیون، به عنوان قدرتمندترین ابزار فروش کالا، پیشی گرفته است. بنا به اظهار «دفتر تبلیغات اینترنتی بریتانیا»، در شش ماهه اول سال جاری میلادی نزدیک به یک چهارم پولی که در بریتانیا صرف تبلیغات فروش کالا شده در حوزه آنلاین بوده است.

نکته‌ای که باید بهش توجه کرد، تفاوت آگهی‌های آنلاین با آگهی‌های تلویزیونیه. آگهی‌های آنلاین چند ویژگی دارن که به اونها برتری می‌ده. در درجه اول کلیک کردن روی آگهی آنلاین هدفمنده. یعنی این بیننده هست که به سمت دیدن آگهی می‌ره و این کار رو با اراده انجام می‌ده. نکته مهم‌تر تعاملی بودن آگهی‌های آنلاینه. توی آگهی تلویزیونی تو فقط بیننده هستی و نمی‌تونی تأثیری روی آگهی داشته باشی. اما در آگهی آنلاین تو می‌تونی با کلیک کردن و نوشتن و حرکت در محیط آگهی، با اون آگهی تعامل داشته باشی، روش تأثیر بذاری و مفهوم تبلیغات اینتراکتیو رو به روایت جدید کاملاً پیاده کنی.
در این راستا (یعنی در همین راستایی که بحثش رفت)، داریم می‌بینیم که تبلیغات آنلاین، روش‌ها و راه‌های جدیدی و تازه‌ای رو برای جلب توجه مخاطبان پیدا می‌کنن. نمونه‌ش پروژه جی‌تی‌آی هست. یک بازی آنلاین اتوموبیل‌رانی که در واقع تبلیغی هست برای خودروی فولکس‌واگن.

تقویم گوگل یکی از امکاناتیه که من کمتر دیدم بین فارسی‌زبان‌ها استفاده بشه اما واقعاً یکی از به‌دردبخورترین امکانات آنلاینه. شما می‌تونین علاوه بر ساختن تقویم شخصی و تنظیم قرار و مدارهای کاری، با اضافه کردن تقویم‌های مفید روی اینترنت به تقویم گوگلتون، از اتفاقات دور و برتون خبردار بشین. برای مثال من تقویم اتفاقات لندن رو به تقویم خودم اضافه کردم و تقریباً از همه نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها و کنسرت‌ها باخبر می‌شم.
اما هدف از نوشتن این نوشته اینه که بهتون بگم شما می‌تونین تقویم تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی رو به تقویم گوگلتون اضافه کنین و جدول پخش برنامه‌ها را همراهتون داشته باشین. برای این کار کافیه که توی بخش other calendars این آدرس رو اضافه کنید: [email protected]

می‌شه این تقویم رو با استفاده از این راهنما به موبایلتون هم اضافه کنین. با این کار از ساعت پخش هر برنامه باخبر می‌شین. خودم سعی خواهم کرد تا برای برنامه کلیک توضیحات بیشتری رو درباره موضوع برنامه به این تقویم اضافه کنم.
پ.ن: تقویم به صورت فارسی و انگلیسی به‌روز شد و دوباره در دسترسه.

ادامه

این روزها جنگ مجازی و بازار حمله‌های اینترنتی داغ شده. یکی از آخرین اونها هک شدن سایت واحد مرکزی خبره. اسکرین شات مربوطه رو ببینین:

سایت به خاطر ترافیک زیاد مشکل داره و در صفحه اول این پیام رو می‌تونین بخونین:

به علت ترافیک بیش از حد برای دیدن سایت رسمی واحد مرکزی خبر (www.IRIBNews.ir) از لینک‌های زیر وارد شوید

اما هکرها به سایت نفوذ کردن و یک صفحه جدید ایجاد کردن و توش نوشتن:

برادر کشی تا کی؟
hacked by iran people
آقای احمدی‌نژاد تا کی باید شاهد این صحنه‌ها باشیم. جوان‌های مردم دارن یکی، یکی پر پر می‌شن. تا کجا می‌خواید پیش برید؟ به خاطر قدرت از آبروی مملکت گذشتید… حالا نوبت فرزندان این آب و خاکه. بعد از اون می‌خواید از چی بگذرید؟

پ.ن: لازم دیدم توضیحی بدم برای کسایی که توطئه توهم داره خفه‌شون می‌کنه. روی اسکرین‌شاتی که از صفحه هک‌شده گرفتم، آدرس وب‌سایت عصیان رو گذاشتم و متوهمان گرامی تصور کردن که من سایت واحد مرکزی خبر رو هک کردم! بی‌خیال بابا من رو چه به هک؟ توهم نزنین بابا جان. البته من خودم هم گاهی توهم می‌زنم. این روزها یه کم دوز توهم همه زده بالا. برای جلوگیری از سوءتفاهم‌های بیشتر آدرس وبلاگ رو برداشتم.