حالا دیگه همه میدونند که فیلم «جدایی نادر از سیمین» برنده جایزه گلدن گلوب شد. من این فیلم رو بیشتر از «درباره الی» دوست داشتم. کارهای اصغر فرهادی در مجموع طوریه که آدم رو وسط فیلم شوکه میکنه. اتفاقها وسط داستان طوری میافتن که جایگاه آدمها توی ذهن آدم بهم میریزه و آدم مجبور میشه با خودش بجنگه که حالا کی قهرمانه و کی ضدقهرمان. حالا حق رو باید به کی داد؟ کی مقصره.
اما جدا از خوشحالیها و سوا از زخم زبونها و بداخلاقیهایی که واسه این فیلم شد، به نظرم علت اصلی موفقیتش علاوه بر داستان و فیلمنامه، کارگردانی و بازی یا بهتره بگم زندگی کردن عوامل این فیلم با داستانه. پشت صحنه این فیلم بازگوکننده همه اینهاست. ببینید:
شاید نماهنگ تو بدی از سینا فریاد رو دیده باشید. یک کار ویدئویی مستقل از ترانه که داستان مجزایی رو روایت میکنه. قبل از هر چیزی بگم که این کار به طور مستقل از این ترانه، یعنی ویدئوی Luv Deluxe، برنده جایزه اساکساسدبلیو و جایزه ساچی اند ساچی (ساعتچی) در سال ۲۰۱۰ شده. این ویدئو ببینید تا باقی ماجرا رو بعد بگم براتون.
سامان کشاورز یا اون طور که در سایت imdb نوشته سایمون کشاورز، در ۸ اوت ۱۹۸۶ در تهران متولد شد و در تابستان ۱۹۸۸ به کالیفرنیا مهاجرت کرد. از ۱۳ سالگی شبفته فیلمسازی بود. هر چند در سال های نوجوانی به کسب و کار علاقمند شد اما در ۱۸ سالگی تصمیم نهایی خودش رو گرفت و از اون به بعد روی ساخت فیلم تمرکز کرد و در مدرسه دانش خودش رو افزایش داد. در سال ۲۰۰۶ نخستین فیلم کوتاه خودش رو با نام Drug of Choice به پایان رسوند و جایزه منتخب بینندگان رو در جشنواره اسمال اسکرین هالیوود از آن خودش کرد.
اگر یه نگاهی به کارهای تولیدشده سامان بندازین، متوجه میشید که در بیشتر داستانهاش با زمان بازی کرده. روای داستان یک کنترل از راه دور رو در دست گرفته و هر جا که بخواد با دکمههاش به عقب و جلو میره و بیننده رو در زمان حرکت میده.
یکی از بعترین کارهایی که ازش دیدم، باشگاه نیمهشب بوده در سه اپیزود. این سه تا ویدئو رو زیر هم می ذارم تا ببینید که چه شاهکاریه.
Russ Chimes – Midnight Club EP (Part 1: Never Look Back)
Russ Chimes – Midnight Club EP (Part 2: Tertre Rouge)
Russ Chimes – Midnight Club EP (Part 3: Targa)
اگه دوست دارید کارهای بیشتری ببینید، یه کلیک روی این لینک بزنین.
سایت مَشِبل یکی از سایتها مشهور اینترنت در حوزه رسانههای اجتماعی هست. هدف رقابت جوایز اوپن وب پیدا کردن بهترین نوآوریهای عمده در فناوری وب و دستاوردهای اجتماعی در حوزه رسانههاست. برای سومین سال این سایت در نظر داره تا این مسابقه رو برگزار کنه. برندهها با سیستم رأیگیری آنلاین توسط کاربران اینترنت انتخاب میشن. اولین دوره این رقابتها در سال ۲۰۰۷ و با بیش از ۲۵۰ هزار رأی و بیشتر از ۲۰ میلیون بازدیدکننده و همکاری بیشتر از ۵۰ وبلاگ بینالمللی برگزار شد. دومین دوره هم در ۲۶ حوزه و همکاری بیش از ۱۰۰ وبلاگ بینالمللی از ۲۵ کشور و در ۱۰ زبان برگزار شد که برندهها با استفاده از ۲۵۰ هزار نامزد و ۸۰ هزار رأی در دور اول و ۹۰ هزار رأی در دور دوم انتخاب شدن. امسال هم که دوره سوم این رقابتها برگزار میشه، تعداد شرکتکنندهها داره لحظه به لحظه افزایش پیدا میکنه. داشتم یه تعدادی رو نامزد میکردم و رأی میدادم که رسیدم به یکی از بخشهای این مسابقه که به نظرم بسیار جالب اومد. در بخش عکسها و ویدئوها، یک قسمتی هست که باید ویدئوی برتر سال رو در یوتیوب انتخاب کنیم. با خودم فکر کردم که تأثیرگذارترین ویدئویی که روی یوتیوب در سال گذشته دیدم، چیه. بلافاصله ویدئوی کشته شدن ندا آقاسلطان به یادم اومد. به نظرم این ویدئو تأثیرگذارترین در سال گذشته بوده و خیلیها بعد از دیدنش در سراسر دنیا از موافق تا مخالف دولت ایران، واکنشهای متعددی نشون دادن. به نظرم جا داره که کاربرای ایرانی برای رأی دادن به نامزدهای خودشون شرکت کنن و اگه موافقن در بخش بهترین ویدئوی یوتیوب، به همین ویدئو رأی بدن. سیستم رأی دادن هم خیلی سادهست. باید از طریق حساب کاربری توییتر یا فیسبوک در مشبل وارد شد و رأی داد. در واقع اگر عضو فیسبوک یا توییتر نیستین، نمیتونین رأی بدین. اگه میخواین توی وبلاگ یا سایتتون به بقیه توصیه کنین که به این ویدئو رأی بدن، میتونین از بخش پروموت، یه ویجت برای این ویدئو درست کنین و توی وبلاگ یا وبسایتتون بذارین.
مسابقه با همه بدیها و خوبیهاش به اتمام رسید و حالا نوبت تقسیم جوایزه. من جوایزی رو که باید به دوستان اهدا بشه فهرست میکنم و ازشون میخوام که با اسپانسرها تماس بگیرن که لینک هر کدومشون هم معلومه. از اسپانسرهای عزیز هم میخوان ایمیلهایی رو که دریافت می کنن با این فهرست تطبیق بدن تا مشکلی پیش نیاد. از این به بعدش دیگه بین برندهها و اسپانسرها. امیدوارم که شیرین باشه نتیجهش. این هم از این مسابقه. ما بریم سراغ کارهای دیگه.
چند روز پیش که بحث مسابقه خطای ۴۰۴ رو پیش کشیدم، فکر نمیکردم که از حد بازی وبلاگی موضوع یه مقداری بزرگتر بشه. به هر حال این موضوع باعث خوشوقتیه. یکی دو نفر هم پیشنهاد اسپانسری دادن که به برندهها یه جایزهای داده بشه. به هر حال من از این موضوع استقبال میکنم. هر چند میدونم واسطه شدن برای این طور چیزها یه مقدار ممکنه دردسرساز بشه و آدم الکی گرفتار بشه. اما فکر میکنم همین بازیهای وبلاگیه که باعث میشه فضای وبلاگستان عوض بشه و یه موجی راه بیفته.
به هر حال من تصمیم گرفتم پایان مسابقه رو تا ۱۰ شهریور تمدید کنم که بتونم با اسپانسرها به توافق برسم. اگه کسی از بچههای بلاگر دوست داره که توی این امر مشارکت کنه، شدیداً استقبال میکنم. بهویژه اگه دوست دارین که به نحوی اسپانسر بشین، بهم یه ایمیل بفرستین تا بلکه بتونیم به این غذا یه پیشغذا و دسر و آجیل و میوه هم اضافه کنیم.
طبیعتاً چون این مسابقه یه کوچولو جدیتر شده، من خودم از رقابت میکشم کنار که اوضاع به قول معروف کیشمیشی نشه! رفقای دیگه هم اگه با لینک دادن و خبررسانی به این رقابت وبلاگی شور و هیجان بدن که بهتر. اگه اوضاع مناسب پیش بره، یه فکرای خوشگلتری هم برای بعدها خواهم کرد که کلی ذوقمرگ بشیم.
یه نکته بگم و برم. چند تا از دوستان خوشسلیقه صفحاتی طراحی کردن و به صورت تصویر برام ایمیلش کردن. دوستان گلم این مسابقه گرافیک نیست. میدونم که شاید این موضوع یه کمی اجحاف باشه به بلاگرهایی که از سرویسهای رایگان وبلاگی استفاده میکنن و یه جورایی مسابقه میم ب (مرفه بیدرد) به نظر برسه. اما راستش هدف اینه که یه فرهنگی رو جا بندازیم هرچند این فرهنگ تزئین خطا یا همون ارور باشه. شاید از اینجا شروع کنیم و در حالت ایدهآلش یاد بگیریم خطاهامون رو بپذیریم و به صورتی دلپذیرتر به مخاطبمون ارائه بدیم. شعاری شد یعنی؟ دیگه ادامه ندم؟ چشم! (سخنران از تریبون پایین میآید و هلوهای پرتابشده را از روی زمین جمع میکند و توی کابینت زیر تریبون میگذارد :دی)
پ.ن: یک بخش جانبی برای بلاگرهایی که هوست ندارن به مسابقه اضافه شد. فهرست جوایز نهاییشده (این فهرست به مرور تکمیل میشود):
زیگزاگ– اگر شما میتوانستید یک تصویر و یک پیام به ماه بفرستید، انتخابتان چه بود؟ این سؤالی است که مؤسسه غیرانتفاعی «جایزه ایکس»، مؤسسهای که متعلق به «انوشه انصاری» فضانورد ایرانیالاصل است، از همه خواسته تا به آن جواب دهند. این مؤسسه پیشتر جایزهای ۱۰ میلیون دلاری به نام «جایزه ایکس انصاری» بنیان نهاده بود. جایزه «ایکس انصاری» به نخستین فضاپیمای خصوصی تعلق میگرفت که طی دو هفته، دو بار به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری زمین سفر کند. چهار تیم از هفت کشور، در این رقابت شرکت کردند و فضاپیمای «اسپیس شیپ وان» با پروازهای موفقش در هفتم و دوازدهم مهر ۸۴ برنده مسابقه شد. حالا این مؤسسه به موازات برگزاری مسابقهای جدید، اعلام کرده که طی برنامهای موسوم به «برنامه میراث ماه» تصاویر و پیامهای عمومی را در قالب یک دیویدی به ماه خواهد فرستاد. این ایده از یک عکس خانوادگی متعلق به «چارلز دوک» که در آوریل ۱۹۷۲ گرفته شده، وام گرفته شد. زمانی که دوک به سطح کره ماه رفت. یکی از وسایل شخصی او عکسی خانوادگی بود که نوشتهای در پشت آن خودنمایی میکرد. این عکس یه یادگار روی کره ماه ماند و پس از ۳۵ سال تنها یادبود چندرسانهای بشر روی کره ماه است. اکنون هر کسی با اهدای ۱۰ دلار به مؤسسه «جایزه ایکس» میتواند یک عکس دیجیتالی با حجم یک مگابایت با حفظ موازین اخلاقی و حق کپیرایت به همراه یک پیام کوتاه در این دیویدی داشته باشد.
گوگل در یک ابتکار جالب برای تبلیغات یک فیلم سینمایی، سرگرمیهای ویژهای طراحی کرد. فیلم راز داوینچی که بر اساس رمان جذاب و پرفروش راز داوینچی، نوشته دن براون ساخته شده است، تا چندی دیگر اکران خواهد شد. شرکت گوگل بازیهایی را برای این فیلم طراحی کرده است که هزاران جایزه دارد. پازلهای گوگل هر روز روی صفحه شخصی گوگل یا Google Personalized Homepage و از روز دوشنبه ۱۷ آوریل یا ۲۸ فروردین به مدت ۲۴ روز منتشر خواهد شد. خبر دیگر این که گوگل بریتانیا مسابقهای طراحی لوگو را برای سنین ۴ تا ۱۸ سال برگزار میکند. این مسابقه تحت عنوان Google Doodle سال گذشته نیز برگزار شد و به برنده آن که یک دختر ۱۱ ساله به نام Lisa Wainaina بود که این لوگو را طراحی بود. این مسابقه در سه رده سنی ۴ تا ۸ سال، ۹ تا ۱۳ سال و ۱۴ تا ۱۸ سال برگزار میشود و برنده اول هر یک از این گروههای سنی جایزه بزرگ را خواهد برد که شامل گذاشتن ۲۴ ساعته لوگوی طراحی شده در صفحه اول سایت بریتانیای گوگل است. جایی که ۱۸ میلیون نفر آن را مشاهده خواهند کرد. شمناً برنده به همراه خانوادهاش میتواند مادامالعمر به همراه حداکثر ۴ نفر از خانوادهاش هر سال یک هفته میهمان دفتر Googleplex در کالیفرنیا باشد.