گشت‌وگذار در اینترنت گاهی آدم رو به سایت‌های جالبی می‌رسونه که بی‌ارتباط با تاریخ و فرهنگ کشورمون نیستند. امروز به سایت Irani Chai, Mumbai یا همون چای ایرانی، مومبای (بمبئی) رسیدم.
این پروژه از سال ۲۰۰۷ با این هدف راه‌اندازی شده تا هم چایخانه‌های ایرانی رو یادآوری کنه و هم مجموعه‌ای مستند باشه برای گردآوری این گونه اماکن که به دست کسانی بنا شده که پیشینه ایرانی دارند.
هدف نهایی این پروژه معرفی چایخانه‌های ایرانی مومبای و جامعه ایران این شهره که در پایان به صورت کتابچه‌ای آنلاین و چاپی منتشر بشه. این که چه چیزی پشت نوستالژی این گونه پاتوق‌هاست؟ داستان اقوامی که این طور جاها رو راه‌اندازی کردند، چیه و خاطراتی که در این گونه مکان‌ها و پشت نیمکت‌های چوبی و میزهای مرمرین صرف شدن چی می‌تونه باشه؟ این سایت برای به اشتراک گذاشتن همین تجاربه.
توی این سایت / وبلاگ ساده خاطرات جالبی می‌شه پیدا کرد. نام‌های ایرانی که دارن خاطراتی رو از خودشون و اجدادشون نقل می کنند که قرن‌ها پیش به هند مهاجرت کردند.
زرتشتیان یا به قولی پارسیان هند در طول تاریخ در دوره‌های مختلف به هند رفتند. بررسی‌هایی که درباره این کشور انجام دادم، منجر به یافتن آتشکده‌ها، دخمه‌ها و مدارس و اماکن پارسی زیادی شد که حتی روی نقشه گوگل هم ثبت شدند. نمونه‌ای از این اماکن رو می‌تونید روی نقشه گوگل در این سایت ببینید.
رد این مهاجرت به شرق رو می‌تونید از پاکستان و هند تا تایلند و سنگاپور و هنگ‌کنگ پیدا کنید. اما هیچ جایی به اندازه هند این آثار پررنگ نیستند. البته مهاجرت به هند در قرن‌های مختلف و به علل مختلف انجام گرفته. حتی عده‌ای دز زمان قاجار به هند مهاجرت کردند. به نظر میاد که این کافه‌ها و چایخانه‌ها و غذاخوری‌ها هم به دست کسانی بنا شده که در صد تا دویست سال یعنی در قرن نوزدهم اخیر به هند مهاجرت کردند. بیشتر این اماکن بیشتر از این که چای سرو کنند، رستوران‌هایی هستند که انواع غذاها رو ارائه می‌دند و به نوعی پاتوق محسوب می‌شن.
کافه‌های ایرانی پیشتر خیلی محبوب بودند اما با ورود فست‌فودها و رستوران‌های امروزی‌تر در رقابت کم آوردند و عقب کشیدند. بعضی‌هاشون تعطیل کردند یا به شهرهای دیگه منتقل شدند. نسل تازه ایرانی‌ها که تحصیل‌کرده‌تر بودند، ترجیح دادند به جای این که شغل والدین خودشون رو ادامه بدن، به مشاغل سودآور دیگه‌ای بپردازند. در سال‌های ۱۹۵۰ حدود ۳۵۰ کافه ایرانی وجود داشت. یکی از قدیمی‌ترین این کافه‌ها با ۱۰۲ سال قدمت، کافه کیانی نام داره که در جنوب مومبای واقع شده. اطلاعات بیشتر رو می‌تونید از ویکی‌پدیا دنبال کنید.
خوندن خاطرات این چایچی‌های ایرانی ساکن هند خالی از لطف نیست. برای خوندن خاطرات این آشنایان دور، مشاهده عکس‌ها و ویدئوهایی از این فضاها که پر از نمادهای اصیل ایرانیه، اینجا کلیک کنید.
هند کشوری است که بیشترین افراد بی‌سواد دنیا را در خود جای داده است. نزدیک به ۳۰۰ میلیون نفر از جمعیت این کشور کاملاً بی‌سواد هستند. ۴۰۰ میلیون نفر تنها آشنایی مختصری با الفبا دارند و ۷۰۰ میلیون نفر هندی نمی‌توانند حتی یک تیتر روزنامه را بخوانند.