داستان چایخانه‌های ایرانی در هند

گشت‌وگذار در اینترنت گاهی آدم رو به سایت‌های جالبی می‌رسونه که بی‌ارتباط با تاریخ و فرهنگ کشورمون نیستند. امروز به سایت Irani Chai, Mumbai یا همون چای ایرانی، مومبای (بمبئی) رسیدم.

این پروژه از سال ۲۰۰۷ با این هدف راه‌اندازی شده تا هم چایخانه‌های ایرانی رو یادآوری کنه و هم مجموعه‌ای مستند باشه برای گردآوری این گونه اماکن که به دست کسانی بنا شده که پیشینه ایرانی دارند.

هدف نهایی این پروژه معرفی چایخانه‌های ایرانی مومبای و جامعه ایران این شهره که در پایان به صورت کتابچه‌ای آنلاین و چاپی منتشر بشه. این که چه چیزی پشت نوستالژی این گونه پاتوق‌هاست؟ داستان اقوامی که این طور جاها رو راه‌اندازی کردند، چیه و خاطراتی که در این گونه مکان‌ها و پشت نیمکت‌های چوبی و میزهای مرمرین صرف شدن چی می‌تونه باشه؟ این سایت برای به اشتراک گذاشتن همین تجاربه.
توی این سایت / وبلاگ ساده خاطرات جالبی می‌شه پیدا کرد. نام‌های ایرانی که دارن خاطراتی رو از خودشون و اجدادشون نقل می کنند که قرن‌ها پیش به هند مهاجرت کردند.
زرتشتیان یا به قولی پارسیان هند در طول تاریخ در دوره‌های مختلف به هند رفتند. بررسی‌هایی که درباره این کشور انجام دادم، منجر به یافتن آتشکده‌ها، دخمه‌ها و مدارس و اماکن پارسی زیادی شد که حتی روی نقشه گوگل هم ثبت شدند. نمونه‌ای از این اماکن رو می‌تونید روی نقشه گوگل در این سایت ببینید.
رد این مهاجرت به شرق رو می‌تونید از پاکستان و هند تا تایلند و سنگاپور و هنگ‌کنگ پیدا کنید. اما هیچ جایی به اندازه هند این آثار پررنگ نیستند. البته مهاجرت به هند در قرن‌های مختلف و به علل مختلف انجام گرفته. حتی عده‌ای دز زمان قاجار به هند مهاجرت کردند. به نظر میاد که این کافه‌ها و چایخانه‌ها و غذاخوری‌ها هم به دست کسانی بنا شده که در صد تا دویست سال یعنی در قرن نوزدهم اخیر به هند مهاجرت کردند. بیشتر این اماکن بیشتر از این که چای سرو کنند، رستوران‌هایی هستند که انواع غذاها رو ارائه می‌دند و به نوعی پاتوق محسوب می‌شن.

کافه‌های ایرانی پیشتر خیلی محبوب بودند اما با ورود فست‌فودها و رستوران‌های امروزی‌تر در رقابت کم آوردند و عقب کشیدند. بعضی‌هاشون تعطیل کردند یا به شهرهای دیگه منتقل شدند. نسل تازه ایرانی‌ها که تحصیل‌کرده‌تر بودند، ترجیح دادند به جای این که شغل والدین خودشون رو ادامه بدن، به مشاغل سودآور دیگه‌ای بپردازند. در سال‌های ۱۹۵۰ حدود ۳۵۰ کافه ایرانی وجود داشت. یکی از قدیمی‌ترین این کافه‌ها با ۱۰۲ سال قدمت، کافه کیانی نام داره که در جنوب مومبای واقع شده. اطلاعات بیشتر رو می‌تونید از ویکی‌پدیا دنبال کنید.
خوندن خاطرات این چایچی‌های ایرانی ساکن هند خالی از لطف نیست. برای خوندن خاطرات این آشنایان دور، مشاهده عکس‌ها و ویدئوهایی از این فضاها که پر از نمادهای اصیل ایرانیه، اینجا کلیک کنید.

گوگل حامی سوادآموزی از طریق زیرنویس

The Litracy Projectهند کشوری است که بیشترین افراد بی‌سواد دنیا را در خود جای داده است. نزدیک به ۳۰۰ میلیون نفر از جمعیت این کشور کاملاً بی‌سواد هستند. ۴۰۰ میلیون نفر تنها آشنایی مختصری با الفبا دارند و ۷۰۰ میلیون نفر هندی نمی‌توانند حتی یک تیتر روزنامه را بخوانند.
Planet Read، بنیادی است که سعی می‌کند تا خواندن را از طریق ضمیر ناخودآگاه بیاموزد. روش آموزش آنها، زیرنویس همزبان (Same-Language Subtitling) است که به اختصار SLS نامیده می‌شود. بیش از ۵۰۰ میلیون هندی به تلویزیون دسترسی دارند و ۴۰ درصد از این تعداد بیننده کم‌سوادند. بیش از ۲۰۰ میلیون هندی با استفاده از این روش در برنامه‌های ۳۰ دقیقه‌ای، به صورت هفتگی تمرین خواندن می‌کنند. این روش سوادآموزی هزینه‌ای بسیار اندک دارد به نحوی که با هر دلار آمریکا می‌توان در هر سال به ۱۰ هزار نفر خواندن آموخت.
این سازمان امیدوار است که این برنامه را جهانی کرده و با سازمان‌های سوادآموزی در بخش‌های دیگر دنیا همکاری کند. در این میان شرکت «گوگل» نیز در کنار «بنیاد مبارزه با بی‌سوادی نمایشگاه کتاب فرانکفورت» (Litcam) و «انستیتوی آموزش مادام‌العمر یونسکو» فعالیت خود را آغاز کرده است. نمایشگاه کتاب فرانکفورت بزرگ‌ترین واقعه انتشاراتی سالانه است که در آن مجموعه‌ای از افراد مرتبط با صنعت نشر گرد هم می‌آیند. این افراد طیفی از نویسندگان و خوانندگان تا ناشران را در بر می‌گیرد.
به همین منظور بخشی در گوگل به نام پروژه سوادآموزی گوگل به دو زبان انگلیسی و آلمانی طراحی شده است که به کاربران امکان می‌دهد تا هر چیزی از ویدئو و کتاب تا مقالات پژوهشی راجع به سوادآموزی بیابند و همچنین مطالب موجود در گروه‌های گوگل و بلاگ‌های مرتبط با امر سوادآموزی را بخوانند. Planet Read از همین طریق، نتایج تحقیقات و ویدئوهای خود را روی اینترنت بارگذاری می‌کند و برای همگان به اشتراک می‌گذارد و عقیده دارد که روش فوق باعث می‌شود تا ارتباط با سازمان‌های مشابه ساده‌تر شود.
نکش ارورا -نایب‌رئیس عملیات گوگل در اروپا- در این باره گفته است: «گوگل برای این ایجاد شد که به مردم، برای یافتن اطلاعات کمک کند. ما امیدواریم که این سایت، به خوبی نقش یک پل برای دسترسی به اطلاعات مهم و ارتباط بیشتر در جهت رفع مشکل بی‌سوادی را ایفا کند».
گفتنی است یوتیوب و بخش ویدئوی یاهو نیز چندی پیش در اخباری جداگانه خبر از توسعه خود دادند و اعلام کردند که به گروه‌های سوادآموزی در تمام دنیا اجازه می‌دهند تا ویدئوهای آموزشی و توضیحات مرتبط را در فضایشان آپلود کنند.

ادامه