پرواز – عصیان

خودروی پرنده، از گذشته تا حال

فوریه 18, 2015 از نیما

خودروی پرنده داستان هری پاتر را به خاطر دارید؟ دنیای خودروهای پرنده، برخلاف تصور جدید نیست. ساخت خودرویی که بتواند علاوه بر راندن در جاده، آسمان را زیر چرخ‌های خود ببیند، سال‌هاست که فکر مخترعان و تولیدکنندگان را به خود مشغول ساخته است.

در سال ۱۹۲۶ هنری فورد یک نمونه اولیه از هواپیمایی تک‌صندلی را به نام Sky Flivver به نمایش گذاشت. این پروژه دو سال بعد و پس از تلاش برای شکستن رکورد مسافت پرواز به علت کشته شدن خلبان، متوقف شد. فلیور به طور کلی یک ماشین پرنده نبود اما توجه زیادی را در مطبوعات آن زمان به سوی خود جلب کرد. مردم با تصور آن که این هواپیمای کوچک پس از تولید انبوه به قیمتی معقول می‌رسد و چون خودرو در دسترس همگان قرار می‌گیرد، هیجان‌زده شده بودند.

در سال ۱۹۴۰ هنری فورد پیش‌بینی معروفی کرد: «این حرفم یادتان بماند: ترکیب خودرو و هواپیما در حال آمدن است. ممکن است بخندید، اما خواهد آمد».

سال ۱۹۵۶ استودیو طراحی پیشرفته فورد، Volante را طراحی کرد. یک مدل مفهومی خودرو در ۳/۸ اندازه واقعی. سه پروانه داشت و هر کدام به طور جداگانه روشن و خاموش می‌شدند و این امکان را می‌دادند تا وسیله از زمین جدا شده و در هوا حرکت کند. در روز پرده‌برداری از طرح فورد اشاره کرد که روزی خواهد آمد که هر فردی در خانه‌اش یک خودروی پرنده داشته باشد.

داستان اما به اینجا ختم نشد. شرکت‌های بزرگ و افراد مستقل تلاش زیادی برای ساخت خودروهای پرنده کردند و نمونه‌های آزمایشی زیادی سر بر آورد. یکی از معروف‌ترین نمونه‌های قابل پرواز The Aerocar بود.

اما نمونه‌های امروزی‌تر خودروهای پرنده چه هستند و چه امکاناتی دارند؟

آئروموبیل خودرویی است که در چند ثانیه به هواپیما تبدیل می‌شود. علاوه بر این که در یک گاراژ نسبتا معمولی جا می‌شود و در خیابان در کنار خودروهای دیگر حرکت می‌کند، سوختی جز بنزین معمولی ندارد. از طرفی هنگام صعود و فرود تنها چیزی که نیاز دارد چند صد متر زمین صاف و هموار است که حتی اگر پوشیده از چمن باشد، مشکلی نخواهد داشت.

آخرین نسخه آئروموبیل یعنی آئروموبیل ۳.۰ در اکتبر ۲۰۱۴ آزمایش‌های پروازی خود را با موفقیت پشت سر گذاشت. شاید این ویدئو بتواند به تمام پرسش‌های شما درباره این خودروی پرنده پاسخ دهد:

رقابت‌های ساخت هواپیماهای بدون سرنشین در ایران

اکتبر 18, 2011 از نیما

نویسنده میهمان (مترجم): پویا آفاقی

خیلی وقت‌ها در ایران مسابقات مختلفی برگزار می‌شود که به علت کمبود اطلاع رسانی، بسیاری از علاقمندان از آن غافل می‌شوند. نمونه‌اش همین مسابقات ساخت پرنده هدایت پذیر از دور (پهپاد) یا همان هواپیماهای بدون سرنشین Unmanned Aerial Vehicle یا UAV است.

شروع این رقابت‌ها برمی‌گردد به سال ۱۳۸۵ که دانشگاه شریف اولین بار آن را در زمینه طراحی و عملکرد UAV در اندازه‌های کوچک و متوسط پایه‌گذاری کرد. این رقابت‌ها شامل سه سطح طرح‌های مفهومی، ساخت نمونه‌های بدون قابلیت پرواز و با قابلیت پرواز بود. در مرحله اول از میان ۶۵ تیم شرکت‌کننده ۲۰ تیم موفق شدند تا به مرحله نهایی برسند و گرچه این دوره برنده‌ای در پی نداشت اما دو تیم از دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران به طور مشترک مقام دوم را کسب کردند.
بعد از اینکه سری اول مسابقات با استقبال مواجه شد، تصمیم گرفته شد تا برای سال‌های بعد آن را توسعه دهند و در رده‌های مختلف و با قوانین جدید برگزار کنند. این رده‌ها عبارت‌اند از:

۱) آینده‌پروازان (ویژه دانش‌آموزان دبیرستان)
دانش‌آموزان باید بکوشند تا با الهام از طبیعت، مشکلات و نیازهای فنی، پروژه خود را حل کنند. به عنوان مثال با مطاله الگوی پروازی پرندگانی که قادرند با سرعت بسیار آهسته پرواز کنند. به این شیوه کاری «بیونیک» گفته می‌شود و بهترین تحقیقات و مقاله‌ها برنده خواهد شد.

ادامه

مشاهده ترافیک زنده پروازها در دنیا

آگوست 17, 2011آگوست 17, 2011 از نیما

چند وقت پیش سایتی رو معرفی کرده بودم که با استفاده از اون می‌شد ترافیک زنده دریایی در دنیا رو نگاه کرد. این که چه کشتی کجاست. خیلی پیش‌تر از اون هم سایت دیگری رو معرفی کرده بودم به نام Flight Stats که به درد کسب اطلاعات پرواز می‌خورد. اما یک سایت جالب دیگه هم هست که کلی اطلاعات درباره پروازها رو می‌شه اونجا پیدا کرد.

Flight Radar 24 وب‌سایتی هست که می‌تونید توش هواپیماها، نوعشون، مبدأ و مقصدشون، شماره پرواز و حتی سرعتشون رو ببینید. این همون اطلاعاتی هست که هنگام پرواز روی نمایشگر روبه‌روتون در هواپیما نمایش داده می‌شه. اما حالا می‌تونین همه‌ش رو روی یک نقشه ببینید. با کلیک روی هر هواپیما می‌تونید اطلاعاتش رو در ستون سمت چپ مشاهده کنید. در عین حال روی نقشه مسیر پرواز هم مشخص می‌شه و معلومه که فرودگاه مبدأ کجا بوده.

بالای سایت یک سری لبه وجود داره. اگه برید روی Planes، فهرستی از پروازها رو نشون می‌ده. با کلیک روی دکمه انتهای هر خط می‌شه روی نقشه دیدش. در بخش تنظیمات هم می‌تونید هوایماها روبر اساس رادار یا نوعشون فیلتر کنید تا فقط اونهایی رو ببینید که دوست دارید.

قبل از این که مطلب رو تموم کنم، این رو هم اضافه کنم که اطلاعات همه رادارها در این سایت دیده نمی‌شه. برای مثال خبری از هواپیماهای داخل ایران نیست اما تا دلتون بخواد روی اروپا ترافیک مشاهده می‌شه. از گوشه سمت راست و بالای سایت هم می‌تونید در ماشین زمان به عقب برگردید.

سایت یه اپلیکیشن آیفون و آی‌پد هم داره که نسخه رایگانش از اینجا در دسترسه و نسخه پولیش با امکانات بیشتر و فناوری واقعیت افزوده از اینجا.

سایت انتخاب صندلی در هواپیما

می 31, 2011می 31, 2011 از نیما

وقتی با هواپیما سفر می‌کنم، یکی از مشکلاتم نشستنه. در واقع چندان نمی‌تونم آروم بشینم و هی وول می‌خورم.

حالا فرض کنید که یک پرواز بیشتر از سه ساعت طول بکشه و مجبور باشی یه جا بند شی. خلبان هم مرتب بگه کمربندهاتون رو ببندید. حالا فکر کنید که صندلی‌تون هم ناجور باشه و فضای کافی نداشته باشید که یه کم پاهاتون رو دراز کنید. قطار هم که نیست که بتونید بلند بشید و قدم بزنید. اون وقت چشمتون می‌افته به یه صندلی که خیلی راحت‌تره. البته به نسبت صندلی شما. مثلاً صندلی‌های جلوی درهای خروجی فاصله بیشتری دارند. حالا از کجا می‌شه فهمید که کدوم صندلی توی هواپیمایی که می‌خواهید برید توش، مناسب‌تره؟

یک راهش اینه که یه نگاهی به بلیتتون بندازید و ببینید که مدل هواپیمایی که سوارش می‌شید چیه. بعد برید توی اینترنت برش افقی هواپیما رو نگاه کنید و ببینید کدوم صندلی بهتره. بعدش دیگه بر می‌گرده به برخورد شما با کارمندان خطوط هوایی که صندلی مورد نظر رو روی کارت پروازتون بنشونند. یا این که می‌تونید برید توی سایت شرکت هواپیمایی و با گذروندن مراحل چک‌این، صندلی خودتون رو انتخاب و بلیتتون رو چاپ کنید.

اما راه خیلی ساده‌تر استفاده از سایت «سیت گورو» Seat Guru هست. شما وارد سایت می‌شید، خط هوایی رو انتخاب می‌کنید و بعد شماره پرواز رو وارد می‌کنید. باقی کار بر عهده این سایته. خودش می‌ره مدل هواپیما رو تشخیص می‌ده، مقطع افقی رو براتون میاره و بر صندلی‌ها رو بر اساس مرغوب بودنشون، دسته‌بندی می‌کنه. صندلی‌های سبز ارزش بالا، صندلی‌های زرد ارزش متوسط و صندلی‌های قرمز ارزش پایینی دارند. سفیدها هم معمولین. باقی کار هم مثل راه پیشین سر و کله زدن با کارمندها یا چک‌این آنلاینه.

این طور روش‌های آنلاین البته توی ایران با وب‌سایت‌های ضعیف شرکت‌های هوایی چندان جواب نمی‌ده. ولی می‌شه روی روش آفلاین یعنی سر و کله زدن با کارمند شرکت هوایی موقع سوار شدن حساب کرد. نه؟

پرواز ارزان را به خاطر بسپار

مارس 23, 2011مارس 22, 2011 از نیما

بعضی وقت‌ها سایت‌هایی پیدا می‌کنم که شاید چندان به درد داخل ایران نخوره، اما مطمئنن برای اون دسته از شما که امکان خرید الکترونیک رو دارید، خیلی هم مفیده.

برای من که خیلی وقت‌ها مجبورم برای کارم سفر کنم یا گاهی تصمیم می‌گیرم که یک توک پا به دور و برم سر بزنم، بلیت ارزون برای هواپیما، حکم طلا رو پیدا می‌کنه. این جور وقت‌ها می‌رم سراغ موتورهای جست‌وجویی که بین بانک‌های اطلاعاتی شرکت‌های هواپیمایی جهان می‌گردند و ارزون‌ترین‌ها رو فهرست می‌کنن. تا چند وقت پیش از سایت Last Minute استفاده می‌کردم اما یکی از همکارهام یه وب‌سایت دیگه رو معرفی کرد که امکاناتش خیلی بهتر بود و حتی بانک اطلاعاتی سایت لست مینت رو هم شامل می‌شد.

سایت dohop علاوه بر این که در مسیری که شما انتخاب می‌کنید، بهترین و ارزون‌ترین پیشنهادها رو ارائه می‌ده، بلکه توی صفحه اولش پیشنهادهای جالبی هم داره. در صفحه اول این سایت گاهی می‌تونید یک بلیت رفت و برگشت از لندن به اسلو در نروژ رو به قیمت ۱۰ پوند پیدا کنید (که البته در لحظه تغییر می‌کنه برای همین اسکرین‌شات گرفتم). اگر در نتیجه جست‌وجو روی لینک جزئیات یا details کلیک کنید، می‌تونید توضیحاتی رو بخونید که بهتون می‌گه این قیمت شامل مالیات پرواز هم هست یا نه. برای مثال پیشنهادهای امشب رو ببینید:

اما برای این که بدونید چقدر این قیمت ارزونه کافیه که یه مقایسه انجام بدین. من اگه بخوام با تاکسی لندن فاصله‌ای مثل سیدخندان تا پل رومی رو طی کنم باید چیزی حدود ۲۰ پوند کرایه بدم. کاری که من اغلب انجام می‌دم اینه که می‌رم توی این وب‌سایت و نگاهی به این پیشنهادها می‌اندازم و سعی می‌کنم بینشون یک مورد رو پیدا کنم که تارخش برام مناسب‌تره. بعد بر اساس اون تاریخ برای مرخصی اقدام می‌کنم.

جدا از این پیشنهادها می‌تونین از بخش جست‌وجوی بلیت استفاده کنید. نتیجه جست‌وجو در صفحه‌ای ظاهر می‌شه که از ستون سمت چپ این امکان رو دارید که نتیجه رو به صورت زنده فیلتر کنید. کافیه دسته‌های کنترلی مختلف رو که برای قیمت و زمان گذاشته شدند، حرکت بدین تا نتیجه جست‌وجو در آن تغییر کنه.

دوهوپ برای یافتن محل اقامت و کرایه خودرو هم خدمات مشابهی ارائه می‌ده. این سایت رو خودم خیلی دوست دارم و به شدت به افرادی که به پرواز نیازمندند، توصیه می‌کنم.

بیزنس کلاس

مارس 17, 2011می 30, 2008 از نیما

دیشب تا صبح گرفتار پرواز بودم و برای اولین بار کلاس کارمان در حد بیزنس‌کلاس زد بالا. اما به نظرم این بخش بیزنس کلاس هیچ چیز اضافه‌ای ندارد به جز یک مستراح مجزا، یه کمی فضای بیشتر برای دراز کردن پا و یک نمکدان و فلفل‌دان اضافی در ظرف غذا. عوضش یک مشت آدم نشسته‌اند که هفتاد درصدشان (این آمار در طی یک نظرسنجی شخمی به دست آمده است) دچار یک نوع غرور کاذب هستند و تصور می‌کنند که یک جورهایی نصف هواپیما را (این هم از آن دست آمارهایی هست که گفتم) خریده‌اند. میهماندارن گرامی هم در توهم این هستند که این بخش را تبدیل به هتل کرده‌اند.
اما بخش مزخرف هر سفری اینه که اگر صبح زود برسی باید چند ساعت بمونی منتظر چک اوت یه مسافر تا بشه یک اتاق بدن بهت و کپه مرگت رو یه جایی پهن کنی.
تازه از خواب پا شدم. بنابراین این بود انشای امروز من. یه چند هفته‌ای صدای ما را از غربت می‌شنوید.

تو آسمونا دنبالت می‌گشتم، رو وب پیدات کردم

آگوست 17, 2011فوریه 4, 2008 از نیما

هفته‌نامه چلچراغ– چقدر با اینترنت آشنا هستیم؟ شاید بهتر باشد به جای این سؤال بپرسم چقدر از اینترنتی که با آن آشنا هستید، به درستی استفاده می‌کنید؟
استفاده از اینترنت یک هنر است. شاید این اغراق باشد اما واقعاً حقیقت دارد. این‌که در جواب هر سؤالی که با «سایتی رو می‌شناسی که…» شروع شود، بی‌دغدغه بگوییم که «بله وجود دارد».
بدون شک یکی از لذت‌بخش‌ترین کارها در اوقات فراغت، جست‌وجو به دنبال معادل‌های مجازی برای کارهای غیرمجازی است. این‌که چگونه به جای خواندن یک کتاب، دنبال نسخه الکترونیکی‌اش بگردم یا آن‌که به جای مراجعه به بانک برای پرداخت یک قبض آن‌را از طریق اینترنت پرداخت کنم، همیشه نقطه شروع خوبی برای وبگردی‌هایم است.
حالا هم می‌خواهم راهی را نشانتان دهم که با استفاده از یک سایت از آخرین وضعیت یک پرواز آگاه شویم. در واقع به جای زنگ زدن به اطلاعات پرواز یا مراجعه به سایت‌های پرشمار خطوط هوایی و چک کردن وضعیت یک پرواز، وضعیت فعلی هواپیما را روی نقشه مشاهده کنیم.

ادامه

تا پخته شود طرحی

مارس 18, 2011جولای 25, 2007 از نیما

فعلاً که افتاده‌ایم روی دور نوشتن برای رادیو جوان. این هم چهارمین آیتم «راه وبی‌راه، بیا خودمون رو بزنیم به اون راه» برای برنامه «جوانی آزاد». البته شاید وقتی می‌خونیدش زیاد خنده‌دار نباشه. به هر حال طنز مکتوب لایه لایه هست و این نوشته برای اجرای رادیویی نوشته شده و کمی با طنز مکتوب فرق داره. هر چند اجرای بی‌نظیر فرشید منافی خنده‌دارش می‌کنه. این نوشته رو با صدای فرشید و یه کاراکتر خاله‌زنکی خوش‌باور بخونید و این رو هم در نظر بگیرید که متن کاملش رو می‌بینید و الزاماً بخشی از این نوشته‌ها که زیادی بودار باشه یا شیطنتش زیاده از حد باشه، توی رادیو پخش نمی‌شه:
رادیو جوان / جوانی آزاد- چیزه. این آنتالیا که هست. خب؟ همون که تو ترکیه هست. بعدش دریا داره، هتل داره، خب؟ یه جاهای دیگه هم داره. همون رو می‌گم. بعدش این تور که هست. از اونا که باهاش ماهی می‌گیرن نه ها. اونا که باهاش می‌رن سفر. بعدش باهاش می‌رن آنتالیا. خب؟ با هواپیما.
حالا می‌گن این پروازا رو قطعش کردن. نیست امنیت نیست توش. نه تو پروازاش‌ها. تو اجتماعش و اینا. بعدش نمی‌شه که آدم همین جوری بره توش که. آدم ارتقا پیدا نمی‌کنه. حالا می‌خوان اون جا یه هتل‌هایی بسازن که همه رقمه مثل هتلای خودمونه. یعنی اصلاً آدم احساس غربت نمی‌کنه. کلی خوش می‌گذره. خب؟ یعنی همه می‌شینیم تو هتل دور هم. می‌گیم، می‌خندیم، فالوده می‌خوریم تو خارج. اگه این جوری بشه، اون وقت خرجمون هم کمتره. یعنی الان اگه بخوایم بریم شمال، یا مثلاً اصفهان یا کیش و اینا، بخوایم هتل بگیریم. خب؟ چقدر می‌شه خرجمون؟ خب زیاد می‌شه دیگه. اصلاً باهاس کلی پول بدیم بنزین بخریم. بعدش نیست که بنزین کلی آلودگی داره، جاش می‌ریم خارج رو آلوده می‌کنیم. اصلاً چیزش می‌کنیم. سوراخ می‌کنیم لایه اوزنشون رو. حالا آنتالیا که نیست فقط. قراره تو تایلند هم از این هتلای ارتقایی بسازن، اونجام دیگه با خیال راحت می‌ریم پاتایا و اینا. انقده خوش می‌گذره. اصلاً بی‌خود نیست که قدیمیا می‌گن بسیار سفر باید تا پخته شود طرحی!

سفرنامه استانبول ۱

مارس 18, 2011آوریل 7, 2006 از نیما

خب اگه در جریان بوده باشید، یک هفته‌ای رو با دوستان رفته بودیم استانبول. حالا استانبول هم همچین جای خاصی نیست اما خب آدم به هر حال یه چیزهایی می‌بینه که با ایران متفاوته. این جور چیزها رو این جا می‌نویسم که یه جورایی هم سفرنامه باشه هم خاطره‌نویسی.
پرواز اونُرایر ترکیه از فرودگاه امام خمینی بود به سمت استانبول. همون اولش که نشستیم توی هواپیمای ایرباس طبق معمول همه گرمشون شد. به خصوص خانوم‌های ایرانی که در اولین حرکت فرهنگی کشف حجاب کردند و موها رو ول دادن. مدت پرواز سه ساعت بود و میهمانداران گرامی هم زورشون می‌اومد انگلیسی حرف بزنند. انگار همه عالم موظف هستند که ترکی بلد باشن. ما هم چون ناهار نخورده بودیم هی منتظر بودیم که یه ناهار حسابی بزنیم تو رگ. یه چیزی تو مایه‌های کباب ترکی و این جور چیزها اما معلوم شد غذا کلاً تشکیل شده از یک ظرف سالاد به عنوان پیش‌غذا و یک ظرف فرنی به عنوان دسر و غذای اصلی هم یک تکه نون کوچولو بود و خلاصه زهی خیال باطل.
خلاصه رسیدیم به فرودگاه آتاتورک و جل‌الخالق چه فرودگاه گل و گشادی هم بود. از همه ملیت‌ها هم می‌شد توش پیدا کرد. به نظر من هیچ کجا مثل یک فرودگاه بین‌المللی یه شهر توریستی نمی‌تونه واسه آدم جذاب باشه. ژاپنی، آلمانی، سوئدی، اسرائیلی و خلاصه از همه رنگ توی فرودگاه می‌لولیدند و هیچ کدوم هم با هم مشکل نداشتند. به محض این که از گذرنامه‌ها کنترل شد و از مرز فرودگاهی گذشتیم رفتیم فری‌شاپ و یه خورده خرت و پرت خریدیم و رفتیم هتل گُلدن هورن. بر خلاف انتظار هتلمون خوب بود و توی منطقه‌ای بود که به قسمت‌های باستانی مثل مسجد سلطان احمد و مسجد ایاصوفیه نزدیک بود و می‌شد با پای پیاده ده دقیقه‌ای رسید بهشون از طرف دیگه هم پنج دقیقه طول می‌کشید تا برسیم به اسکله. البته استانبول شهری هست که روی هفت تا تپه بنا شده و به خاطر موقعیت تاریخی که داشته تقریباً همه جاش باستانیه.

ادامه