نویسنده میهمان (مترجم): پویا آفاقی
خیلی وقت‌ها در ایران مسابقات مختلفی برگزار می‌شود که به علت کمبود اطلاع رسانی، بسیاری از علاقمندان از آن غافل می‌شوند. نمونه‌اش همین مسابقات ساخت پرنده هدایت پذیر از دور (پهپاد) یا همان هواپیماهای بدون سرنشین Unmanned Aerial Vehicle یا UAV است.
شروع این رقابت‌ها برمی‌گردد به سال ۱۳۸۵ که دانشگاه شریف اولین بار آن را در زمینه طراحی و عملکرد UAV در اندازه‌های کوچک و متوسط پایه‌گذاری کرد. این رقابت‌ها شامل سه سطح طرح‌های مفهومی، ساخت نمونه‌های بدون قابلیت پرواز و با قابلیت پرواز بود. در مرحله اول از میان ۶۵ تیم شرکت‌کننده ۲۰ تیم موفق شدند تا به مرحله نهایی برسند و گرچه این دوره برنده‌ای در پی نداشت اما دو تیم از دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات تهران به طور مشترک مقام دوم را کسب کردند.
بعد از اینکه سری اول مسابقات با استقبال مواجه شد، تصمیم گرفته شد تا برای سال‌های بعد آن را توسعه دهند و در رده‌های مختلف و با قوانین جدید برگزار کنند. این رده‌ها عبارت‌اند از:
۱) آینده‌پروازان (ویژه دانش‌آموزان دبیرستان)
دانش‌آموزان باید بکوشند تا با الهام از طبیعت، مشکلات و نیازهای فنی، پروژه خود را حل کنند. به عنوان مثال با مطاله الگوی پروازی پرندگانی که قادرند با سرعت بسیار آهسته پرواز کنند. به این شیوه کاری «بیونیک» گفته می‌شود و بهترین تحقیقات و مقاله‌ها برنده خواهد شد.