فضایی بیش می‌خواهم
نفسم می‌گیرد
در این تنگ شیشه‌ای
آن گاه که مچاله‌ام می‌کنی
و سهم‌ناک‌ترین بوسه‌های زهرآگین را
صلوات بر روحم می‌سازی
در گمانی
که کویر سال‌های سنگواره‌ایم را
بازدمی بخارآلود سیراب می‌کند؟
یا که شاید
تفاوت سنگ با مهر را نمی‌دانی
فضایی بیش می‌خواهم
نفسم می‌گیرد
در این تنگ شیشه‌ای
آن گاه که دیگر نمی‌خواهی
برگ‌ریزان مهرم را
و تراوش نیازمند ابریم را
و…
نمی‌دانی
که برایم چه دلپذیر است
فنا
بدون دیدگاه! نخستین کسی باشید که دیدگاهی می‌نویسد.