گلاویزی مردمکهایت با مشتی اشک و شوق مرده رنگآمیزی یک برق نیمهجان در چشمهایت… انگار گفتی که گلویت را میفشارد؟ میدانی؟ میدانم که میدانی. نیلوفر گل مرداب است و دریا شاید هیچ گاه بسترت نشود. از چه رو حجمت را میکِشی؟ ریشهات را دریاب!
بدون دیدگاه! اولین کسی باشید که دیدگاه میفرستد.