مقدمه
هدف از این مقاله، ارائه و معرفی استاندارد‌هایی برای نوشتن کد‌های صفحات وب است. البته منظور از این استاندارد، وجود یک استاندارد قابل قبول است بطوریکه نویسندگان و طراحان وب را از نتایج کدنویسی‌شان آگاه سازد.
حوزه عملکرد
استاندارد ارائه‌شده شامل تمام صفحات عمومی قابل دسترس می‌شود بجز صفحاتی که مشمول دو بند زیر باشند:
الف. صفحات شامل مطالب سرگرم‌کننده که محتوای اطلاعات نباشند.
ب. صفحاتی که در دسترس عموم نبوده و کاربران آن محدود به یک سازمان می‌شوند و در سیستم‌هایی مشابه اینترانت مشاهده می‌گردند.
مخاطبین
تولیدکنندگان حرفه‌ای وب که برای شرکتی کار می‌کنند که زمینه فعالیت آن وب نباشد.
و فرض شده است که خوانندگان این مطلب دانش عمومی درباره HTML دارند.
کلمات و اصطلاحات
در استاندارد زیر کلمات و اصطلاحاتی بکار رفته‌اند که شاید در وحله اول مشابه به نظر برسند اما در این مقاله آن‌ها را طبق قوانین زیر تفسیر کنید:
– قوانین اجباری
باید: وقتی از کلمه «باید» استفاده شود به این معنی‌ست که استفاده از آن دستور بایستی در تمام صفحات وب باید رعایت شود.
ضروری: استفاده از این کلمه به معنای تاکید مضاعف کلمه «باید» است.
– قوانین سفارشی
توصیه: استفاده از کلمه «توصیه»، به معنای سفارش برای انجام آن قانون است.
– قوانین راهبردی
بهتر: استفاده از این کلمه به معنای بهبود کدنویسی در صورت انجام آن قانون است.
کلمات و مخفف‌های زیر برای بیشتر شما آشنا هستند در عین حال به طور مختصر به آن‌ها نیز اشاره می‌کنم:
CGI: Common Gateway Interface
CSS : Cascading Style Sheets
HTML: HyperText Markup Language
HTTP: HyperText Transfer Protocol
SGML: Standard General Markup Language
W3C: World-Wide Web Consortium
WWW: World-Wide Web
