تیتر خوبیه برای این که این پست رو بخونید. البته می‌تونستم به جای جواد خیابانی بگم عادل فردوسی‌پور که لایک‌خورم بیشتر هم بشه. به هر حال حالا که داری این پست رو می‌خونی تا تهش برو دیگه. اومدی تا اینجا حیفه ادامه ندی.
خب جریان گرفتن این یکی ویزای شینگنم این طوری شروع شد که سفارت آلمان زودتر از سفارت‌های کشورهای اروپایی دیگه بهم وقت داد. اقدام کردم و البته سه ماه بیشتر بهم ویزا نداد. باز صد رحمت به فرانسه که دفعه پیش شش ماهه ویزا داده بود. به هر حال برای این که ویزا بگیری باید هم بلیت رفت و برگشت به یکی از نقاط اون کشور رو داشته باشی و هم جایی رو برای اقامت رزرو کرده باشی. من هم زد به سرم که این بار برم یه شهری که اصلاً هیچ اطلاعی ازش ندارم. با یه کوله‌پشتی سفر کنم و برم توی یه هاستل (ویکی‌پدیا می‌گه یعنی شبانه‌روزی) و توی یه اتاق شش‌تخته برم که ساکنانش دم به ساعت عوض می‌شن. ما ایرانی‌ها یه کم توی مسافرت سلطنتی سفر می‌کنیم. همیشه هتل اِن‌ستاره می‌خوایم بریم و با چند تا چمدون سفر می‌کنیم. البته نه همه اما بیشترمون. این بار خواستم یه کم شبیه جهانگردها سفر کنم. خلاصه در خدمتتون هستم در هاستلی در قلب فرانکفورت (با لهجه جواد خیابانی بخونید این جمله رو) و از اونجا دارم گزارش می‌کنم. در حالی که ملت رنگ و وارنگ در لابی هاستل مورد نظر نشستن و پایین پنجره لابی یه گروه محلی داره کنسرت زنده برگزار می‌کنه.
چیزهای جالبی که فعلاً دیدم وجود یک دختر گندمگون زیبای آلمانی در صندلی کناری پروازم که مثل برج زهرمار بود و اصلاً نمی‌شد درباره مدیریت جهان باهاش وارد مذاکره شد، تعداد قابل توجه افغان‌ها به طوری که کلی از در و دیوار فارسی تراوش می‌کرد و من ذوق می‌کردم، یک عدد آگهی فارسی یک وکیل ایرانی (یا شاید هم افغان) که توی مترو دیدم و دفتر ایران‌ایر که قبول دارم چیز هیجان‌انگیزی نیست اما تقریباً چسبیده به ساختمون هاستلمونه.
این چند روزی که اینجا هستم سعی می‌کنم چیزهای جالبی که می‌بینم رو بنویسم. توییت‌هام رو از اینجا می‌تونین دنبال کنین و عکس‌ها رو هم طبق معمول در توییت‌پیک.
بهت خوش بگذره نیما جان. مرض پرض نگیری از این هم اطاقیات…
نیما: علی جان من معمولاً از این شکرهای اضافه نمی‌خورم :))) مرسی از کامنتت.
سلام، فرانکفورت جاهای بسیار دیدنی دارد که می‌توانید با خرید بلیط روزانه و با استفاده از مترو تمام شهر را بگردید. این طوری هم هزینه کمتری برایتان دارد و هم اینکه شهر را بهتر می بینید. سعی کنید به ایستگاه مرکزی قطار بروید و از اطلاعات نقشه شهر و مراکز دیدنی را بپرسید. تمام این اطلاعات مجانی است و بهتان ایده می‌دهد که چگونه از وقتتان استفاده کنید. در ضمن با قطارهای شهری می‌توانید به شهرهای اطراف بروید. دیدن ویسبادن را از دست ندهید. برایتان اقامت خوبی را در فرانکفورت آرزو می‌کنم.
نیما: مرسی آزیتا جان از راهنمایی. اتفاقاً دقیقاً روبروی ایستگاه مرکزی اقامت دارم و برنامه سفر به اطراف را هم دارم در این چند روز.
سلام آقا نیمای گل! فرانکفورت خوش بگذره! جای ما رو هم اونجا خالی کن! خیلی ممنون! 🙂
آی اگر آن دختر گندمگون هم‌اتاقیت بود، بالاخره بعد از چند روز یخش باز می‌شد. راستی تو فتوبلاگ هم داری نه؟
این هم یک مقاله آموزنده برای زندگی در این هاستل‌ها
http://offtrackplanet.com/tipsandadvicehowto/hostel-sex-a-fool-proof-plan-to-getting-it-on/
آخی واسه اومدن اروپا باید ویزا بگیرید
چقدر بد
سلام بر نیمای عزیز
آقا حسابی بهت خوش بگذره. این طور که معلومه تو بان هوفی، منظورم مرکز قطار یا همون میدون راه‌آهن خودمونه.
فکر نمی‌کنم که فرصت داشته باشی و به نمایشگاه برسی ولی الان نمایشگاه بازی تو کلن داره برگزار می‌شه. البته امسال من اونجا نیستم. استثنائاً غرفه ایران رو کس دیگری کاراش رو انجام داده. فقط مراقب خودت باش وقتی می‌ری کایزر اشتراسه!!!!
نیما: متأسفانه از نمایشگاه بی‌خبرم. اگه اطلاعاتی از قبیل تاریخ و مکان برگزاری داری لطفاً بهم ایمیلش کن اشکان جان.