ماهواره

به نظر میاد چند سال آینده، تعداد شبکه‌های تلویزیونی فارسی بسیار بیشتر می‌شن. خیلی از این شبکه‌ها هم نسخه فارسی کانال‌هایی هستن که سابقه زیادی در تهیه و تولید برنامه‌های تلویزیونی دارن و تجریه کافی برای تولیدات حرفه‌ای پشت سرشونه. به هر حال وقتی در داخل کشور امکان راه‌اندازی شبکه‌های خصوصی و حتی دولتی نباشه و فقط منحصر به صدا و سیما باشیم، این اتفاق دور از ذهن نیست. به خصوص وقتی که تجهیزات ارزان‌تر می‌شن و نیروی متخصص هم به هر حال تربیت می‌شه و البته با تمایلی که برای مهاجرت وجود داره و مهاجرانی که در خارج هستن، این تلویزیون‌ها بدون نیرو باقی نمی‌مونن.
به راحتی می‌شه چشم‌ها رو بست و گفت کسی در داخل ایران این شبکه‌ها رو نمی‌بینه. می‌شه گفت کسی بهشون اهمیت نمی‌ده. می‌شه گفت کسی ماهواره تماشا نمی‌کنه. به راحتی خیلی از چیزهای دیگه هم می‌شه گفت. می‌شه صد تا میزگرد گذاشت و اعلام کرد چه باید بکنیم یا چه نکنیم. تهاجم فرهنگی چیه و چی نیست. اما تا وقتی که در عمل برنامه‌هایی تولید می‌شن که توانایی جذب مخاطب رو ندارن، همیشه این شبکه‌ها بیننده خواهند داشت. مردم قدرت انتخاب بیشتری دارن. می‌تونن برنامه ورزشی ۹۰ رو از تلویزیون ایران ببینن یا سریال فرار از زندان رو از فارسی وان. کلیک رو از بی‌بی‌سی ببینن یا پارازیت رو از وی او اِی. گفتن این که «مردم توجهی به رسانه‌ها ندارند»، فرو کردن سر به زیر برفه. درست مثل کبک.
به هر حال این فهرست تلویزیون‌هاییه که به تدریج در یکی دو سال آینده به زبان فارسی برنامه پخش می‌کنن و این تعداد به تدریج طولانی‌تر خواهد شد. مطمئن باشید:
من‌وتو (لندن)، هدهد (لبنان)، فارسی ۲، فارسی نیوز، سینو لایو (ایتالیا)، تی‌آر‌تی فارسی (ترکیه)، یورونیوز (فرانسه)، فرانس ۲۴ فارسی (فرانسه)
پ.ن: در مورد شبکه ویوا پرشیا هنوز خبر موثقی ندارم. بنابراین روی این شبکه هنوز حساب نکنید.

آقا جان حالا که هیچ‌کس توی ایران ماهواره نداره و گوش شیطان کر، همه در حال تماشای تلویزیون‌های داخلی هستن و این همه بشقاب‌های ماهواره‌ای روی پشت‌بوم‌ها فقط برای درست کردن جغوربغور استفاده می‌شه، بد ندیدم برای تنویر افکار عمومی و ازدیاد علم و دانش دوستان و رفقا یه سایتی رو معرفی کنم که می‌تونه به هر کسی که در هر کجای دنیا به جغوربغور علاقمنده، بگه بشقاب رو چطوری طرف یه ماهواره بذارن تا غذاشون خوشمزه‌تر بشه (برای کسایی که این مطلب رو از طریق مترجم گوگل می‌خونن به خاطر ناتوانی گوگل در ترجمه واژه پارسی جغوربغور متأسفم).
بنابراین بر شما واجب است تا سایت ماهواره‌یاب یا Sattelite Finder را ببینید و حتی بخورید و بیاشامید اما اسراف نکنید.
طرز کار با این سایت بسیار ساده‌ست. باید در کادر اول شهرتون رو وارد کنین و در کادر دوم اسم ماهواره رو. جهت مورد نظر روی نقشه و تنظیمات دیگه نمایش داده می‌شه. یعنی باید سر دیش رو بگیرین اون سمتی. این سایت یه اپلیکیشن هم برای آیفون درست کرده که از طریق اون می‌شه جای همه ماهواره‌ها رو توی آسمون پیدا کرد. طرز کارش رو می تونین توی این ویدئو ببینین.

مدت‌ها بود که توی گوگل مپ نچرخیده بودم. البته تهران رو حسابی بالا و پایین کرده بودم اما وقتی می‌رسیدم به بخش‌های دیگه کشور از جمله شمال ایران و لاهیجان عزیز، بی‌خیال تماشا می‌شدم. در واقع تصاویر این‌قدر دور بودند که یک شکل کلی از شهر رو فقط می‌شد دید. امروز که داشتم سایت ماهواره‌یاب رو آزمایش می‌کردم که متوجه شدم نقشه گوگل به‌روز شده و تصاویر درشت‌تر. کلی ذوق فرمودیم مخصوصاً که ابرهای بالای شهر رو هم دیدیم و مزارع برنج و چای رو.

زیگ‌زاگ– اگر شما می‌توانستید یک تصویر و یک پیام به ماه بفرستید، انتخابتان چه بود؟ این سؤالی است که مؤسسه غیرانتفاعی «جایزه ایکس»، مؤسسه‌ای که متعلق به «انوشه انصاری» فضانورد ایرانی‌الاصل است، از همه خواسته تا به آن جواب دهند.
این مؤسسه پیشتر جایزه‌ای ۱۰ میلیون دلاری به نام «جایزه ایکس انصاری» بنیان نهاده بود. جایزه «ایکس انصاری» به نخستین فضاپیمای خصوصی تعلق می‌گرفت که طی دو هفته، دو بار به ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری زمین سفر کند. چهار تیم از هفت کشور، در این رقابت شرکت کردند و فضاپیمای «اسپیس شیپ وان» با پروازهای موفقش در هفتم و دوازدهم مهر ۸۴ برنده مسابقه شد.
حالا این مؤسسه به موازات برگزاری مسابقه‌ای جدید، اعلام کرده که طی برنامه‌ای موسوم به «برنامه میراث ماه» تصاویر و پیام‌های عمومی را در قالب یک دی‌وی‌دی به ماه خواهد فرستاد. این ایده از یک عکس خانوادگی متعلق به «چارلز دوک» که در آوریل ۱۹۷۲ گرفته شده، وام گرفته شد. زمانی که دوک به سطح کره ماه رفت. یکی از وسایل شخصی او عکسی خانوادگی بود که نوشته‌ای در پشت آن خودنمایی می‌کرد. این عکس یه یادگار روی کره ماه ماند و پس از ۳۵ سال تنها یادبود چندرسانه‌ای بشر روی کره ماه است. اکنون هر کسی با اهدای ۱۰ دلار به مؤسسه «جایزه ایکس» می‌تواند یک عکس دیجیتالی با حجم یک مگابایت با حفظ موازین اخلاقی و حق کپی‌رایت به همراه یک پیام کوتاه در این دی‌وی‌دی داشته باشد.

ادامه

هفته‌نامه چلچراغ، نیما اکبرپور‌*- سعید ابوطالب یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی است. نماینده‌ای که قبل از این خبرنگار بوده و در کار رسانه. او طرح استفاده مدیریت‌شده از ماهواره را در مجلس دنبال می‌کند که طبق این طرح، سازمان صدا و سیما موظف است حداکثر تا شش ماه، با راه‌اندازی حداقل سه شبکه تلویزیونی با گستره کشوری، نسبت به دریافت و پخش هم‌زمان آن دسته از برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌‌ای که مغایر با ارزش‌ها و مبانی فرهنگ اسلامی و ملی نباشد، اقدام نماید. درباره اینترنت و ماهواره هچ کس را پیدا نکردم که مناسب‌تر از او باشد چرا که هم رسانه را به خوبی می‌شناسد و هم کسی است که از پشت پرده این اتفاقات و تصمیم‌گیری‌ها با خبر است. این گفت‌وگو در خانه آقای ابوطالب انجام شد و در محله‌ای که او بیش از سی سال است ساکن آنجاست. خیابان ۱۷ شهرور.
اجازه بدهید من از یک خبر شروع کنم. گزارشگران بدون مرز اخیراً اعلام کردند که ایران یکی از ۱۳ کشور دشمن اینترنت است. به نظر شما این موضوع چقدر درست است؟
– من نمی‌دانم این واژه «دشمن اینترنت» چقدر علمی هست. من که تا حالا نشنیده بودم کشوری دشمن اینترنت محسوب شود. آن کسی که این تعریف را می‌کند، لااقل شاخصه‌هاش را هم ارائه بدهد. حالا صرف نظر از این که ما با مسأله فیلترینگ موافقیم یا مخالفیم. از طرف دیگر من یک خبر دیگر خواندم که ایران رتبه اول یا دوم را از لحاظ تعداد کاربران در اینترنت دارد. اگر فیلترینگ تا این اندازه محدودکننده بود، ما نباید تعداد زیادی کاربر می‌داشتیم. بنا بر این فکر می‌کنم این تعبیر قشنگی نیست درباره ایران.
ببنید تا جای که من اطلاع دارم، بحثشان نفوذ اینترنت نیست. شاخصه‌هاشان برای این مسأله، تعداد و نوع سایت‌های فیلترشده است. در این باره چه توضیحی دارید؟
– من معتقدم اول باید روی اصل فیلترینگ بحث کنیم که لازم است یا نه. به نظرم آنهایی که می‌گویند فیلترینگ به هیچ وجه لازم نیست، یا با مبانی جامعه‌شناسی آشنا نیستند یا طرفدار آنارشیسم هستند. همه جای دنیا فیلترینگ هست. شما حتی در خانه فیلترینگ را اعمال می‌کنید. شما حتی حرف‌هایتان را هم بین اطرافیانتان طبقه‌بندی می‌کنید. پس باید اصل فیلترینگ را بپذیرم. حالا به این می‌رسیم که چه چیز را فیلتر کنیم، و چه را نکنیم. من هم ممکن است نسبت به فیلترینگ فعلی اعتراض داشته باشم. من با این جوان‌هایی که کار فیلترینگ را انجام داده‌اند، یک نشست دوستانه در مجلس داشتم. در چهره اینها واقعاً‏ صداقت دیدم. امکاناتشان کافی نیست. چاره‌ای ندارند. خیلی از سایت‌ها به خاطر کمبود امکانات فیلتر اشتباهی می‌شوند.

ادامه