– ای حلزون!
از کوه فوجی بالا برو
اما آهسته، آهسته!
چند شب پیش که خونه این دوست عزیز بودم، دوباره این شعر رو توی یک کتاب درباره هایکو دیدم. هنوز که هنوزه داره تو مخم بالا و پایین میپره. البته اعتراف میکنم که همه اینها بهانهای بود برای این که به این دوستم که تازه وبلاگنویس شده لینک بدم!
– چند وقتیه که یه سی دی به دستم رسیده از رقص ایرلندی. این رقص ایرلندی به خاطر ویژگیهایی که داره بسیار منحصر به فرده. در نظر بگیرید سازی رو (در این ساز کفشهای پاشنه فلزی هستند) که با حرکات متعدد پا ریتم خاصی رو به موسیقی سازهای دیگه اضافه کرده. در عین حال نواختن این ساز یا همون کفش احتیاج به آمادگی بدنی وحشتناکی داره. ماهرترین فردی رو که من تا حالا تو این رقص دیدم، Michael Flatley هست. این سی دی هم مربوط به اجرایی بود که تو هاید پارک لندن داشتن با نام Feet Of Flames. از ویژگیهای اجراهای این گروه، داستانی بودن رقصهاشونه و برای اجراهای خودشون دکورهای عظیم و بسیار زیبایی رو در نظر میگیرن. اینجا یه توضیح کامل به همراه عکسهای جالبی از کارهای این گروه هست که بد نیست یه نگاهی بهش بندازین. این هم نتایج جستوجوی گوگل درباره این کنسرت که عکسهای جالبی رو شامل میشه.
– دوهفتهنامه الکترونیکی شاتوت توی شماره جدیدش متن یه گفتگوی خودمونی رو که حدود دو هفته پیش توی کافهبلاگ درباره کتاب داشتیم رو منتشر کرده. شبهمصاحبهای که من و سامان و وحید با این دوستان داشتیم، گرچه کمی غلط املایی و جابجایی مطالب داره ولی حاوی پاسخ خیلی از سؤالاتیه که بارها درباره کتاب ازمون پرسیده شده. اینجا هم یک یادداشت دیگه درباره کتاب هست.
– خلاصه شنبه تونستم نمایش شب هزار و یکم بیضایی رو با کمک یه دوست خوب ببینم. درباره این نمایشنامه که نمیتونم خیلی حرف بزنم فقط میگم که اجرایی رو که من دیدم عالی بود. جمعه آخرین اجرای عمومی بود و شنبه هم قرار بر این بود که یک اجرای ویژه برای هنرمندان داشته باشن که این دوستمون کمک کرد که یه جورایی ما هم قاطی پاطی بین اونا بریم تو. سالن خیلی کوچیک بود واسه اون همه جمعیت. این بود که من یه جایی بین زمین و هوا آویزون بودم. پینک فلویدیش عزیز یکی از وبلاگنویسهایی بود که من موفق به زیارتش شدم فقط نمیدونم شیده چطوری رفت اون ردیفهای جلو جلو نشست در حالی که من تقریباً از سقف آویزون شده بودم. هر چی باشه من خیلی پرتابلتر هستم تا اون D:
Feet Of Flames قشنگه اما من در مجموعه ی رقص های ایرلندی اجرای River Dance که کار همون Michael Flatley و اجرای سال ۱۹۹۸ هست ترجیح میدم. این اجرا هم سنگینتره و هم ظریفتر. امیدوارم دیده باشینش.
نیما: متأسفانه ندیدمش.