زیگزاگ– کپی‌سازی از آثار هنری مشهور دنیا کار ساده‌ای نیست. به ویژه اگر قرار باشد، مواد مورد استفاده را متفاوت از همیشه در نظر بگیرید. تصور کنید اگر وسیله آفرینش تابلویی مانند لبخند ژوکوند یا مونالیزا، آجرک‌های «لگو» باشد، کار تا چه مقدار پیچیده خواهد شد. لگوهایی که میلیون‌ها کودک قدیم و جدید دو بار آن را به عنوان برترین اسباب‌بازی قرن انتخاب کرده‌اند، این بار وسیله‌ای شده است در دست برخی طرفدارنش تا تابلوهای نقاشان بزرگ را بازآفرینی کنند.
بسیاری از طرفداران لگو معتقدند که این آجرک‌های پلاستیکی تنها یک اسباب‌بازی نیستند. در گفته‌ها و نوشته‌های آنان بارها با عبارت «فرهنگ لگو» مواجه می‌شوید. شاید بتوان به همین دلیل لگو را یک ابزار قوی ارتباط جهانی دانست. بسیاری از کودکانی که دیروز خود را با این سرگرمی گذرانده‌اند، قطعات آن را هنوز به یاد می‌آوردند و هنوز قابلیت هر یک را به خوبی می‌شناسند و به همین دلایل مشترک، با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. «هنر لگو» یا Lego Art طیف وسیعی از هنرها را شامل می‌شود که بیشترین تمرکز آن بازآفرینی نقاشی‌های کلاسیک و ساخت حجم‌هایی با ظرافت بسیار است.
رسم عاشقی
اگر فکر کرده‌اید که بازی با لگو عادتی است که با رشد کودکان، محو می‌شود، اشتباه می‌کنید. بسیاری از بزرگسالان هنوز اسباب‌بازی دانمارکی خود را رها نکرده‌اند.
تونی پریستمن ۴۳ ساله هنوز هم ساعت‌ها از وقت آزاد خود را به لگوبازی می‌گذراند. او می‌گوید: «در میان لگوبازان یک اصطلاح هست که «عصر سیاه» نامیده می‌شود و آن در نوجوانی اتفاق می‌افتد که فرد دیگر بزرگ شده و جعبه‌های اسباب‌بازی را در انباری می‌گذارد. اما بعداً همسرتان برایتان یک بسته لگوی تازه می‌خرد و شما شور بازی با آن را از نو کشف می‌کنید». تونی به ساخت یک خط آهن اسباب بازی با لگو به طول ۱۲ متر در موزه شهر سویندون بریتانیا کمک کرد. وی عقیده دارد گذراندن چند ساعت در هفته برای بازی در اتاق زیرشیروانی خانه‌اش، خاصیت درمانی دارد.
هنری باش
ناتان ساوایا یک هنرمند خوره لگو است. او در محیطی لبریز از رنگ کار می‌کند. همه جا پوشیده شده است از دیوارهایی رنگی که مصالحش آجرک‌های لگو هستند. صندلی کامپیوترش متفاوت از انواع مرسوم در بازار است. قطعاتی پلاستیکی که قرمز، آبی و زرد هستند، بدنه این صندلی را تشکیل داده‌اند. در واقع هر چیزی در این اتاق از لگو ساخته شده است. صندوق پول، سبد میوه و گلدان همه و همه از همین جنس هستند. این هنرمند سی و سه ساله در استودیوی خود که در منهتن نیویورک واقع شده است، مجسمه‌های کوچک و بزرگ هنرمندانه‌ای را با لگو می‌سازد. تا کنون عده زیادی به تماشای آثار او آمده‌اند که در نمایشگاهی با عنوان «هنر آجری» در شهرهای مختلف برگزار شده است. ناتان عقیده دارد که تفاوت زیادی میان مجسمه‌های او با آثاری وجود دارد که برای سرگرمی ساخته می‌شوند به همین دلیل است که شرکت لگو دوست دارد تا کل کارهای او را خریداری کند اما ناتان در عین حال پول مصالحش را مانند افراد دیگر پرداخت می‌کند. در نهایت این هنر اوست که به عنوان ارزش افزوده این قطعات، توجه همگان را به خود جلب خواهد کرد. او سفارش‌ها و پروژه‌ها زیادی را برای ساخت چنین مجسمه‌هایی می‌پذیرد. از جمله علاقمندان کارهای او دیوید کاپرفیلد، شعبده‌باز معروف و همچنین کتابخانه عمومی نیواورلئان است.
لگو روبوت
این اسباب‌بازی از معدود وسایلی است که از نسلی به نسل بعد به ارث می‌رسد. شاید بتوان دلیل آن را دوام زیادشان دانست اما این خاصیت در کنار ویژگی «شکل‌پذیری» باعث شده تا از آن در ساخت روبوت هم استفاده شود. نام لگو حداقل با یک بخش از دنیای فناوری اطلاعات به سختی عجین شده است. «لگو روبوت» نوعی از روبوت‌ها هستند که بدنه اصلی‌شان از قطعات لگو ساخته شده است. شاخه‌ای از معتبرترین مسابقات روبوت‌ها در دنیا همواره اختصاص به این بخش دارد. برای ساخت یک لگو ماشین، بدنه روبات که روی چرخ‌های پلاستیکی قرار دارد، به وسیله لگوها ساخته شده و مدارهای الکترونیکی داخل آن جاسازی می‌شوند.
لگو در ایران
انقلاب اسلامی ایران که اتفاق افتاد، بسیاری از برندهای مشهور هم ایران را ترک کردند. «لگو» هم یکی از این برندها بود. اما سال‌ها پس از جنگ و با ایجاد امنیت نسبی در اقتصاد، بازار مصرف جذاب ایران مجدداً پذیرای این برندها شد. هر چند این بار کالاهایی لوکس‌تر از سابق به نظر می‌رسیدند.
یکی از مشکلات لگو در بازار ایران، قیمت بالای آن است. میانگین درآمد مردم در ایران باعث می‌شود تا این کالا در سبد خانوار ایرانی کمتر دیده شود. دلیل دیگر این گرانی ناشی از تبدیل ارز به ریال است. به طور کلی بر اساس مالیاتی که خارج از ایران به خاطر آلودگی محیط زیست از محصولات پلاستیکی گرفته می‌شود، آن را برای مصرف‌کننده ایرانی به کالایی لوکس بدل می‌کند. شاید اگر لگو در ایران به تولید بپردازد، بتواند با استفاده از مواد اولیه و کارگر ارزان، محصولاتش را به قیمتی پایین‌تر از اکنون عرضه کند. این روزها لگو در ایران با افتتاح نمایندگی‌های خود فعالیتی دوباره را آغاز کرده و حتی مسابقه لگو روبوت هم برگزار می‌کند.
پانوشت‌ها:
۱- تاریخچه لگو: «اوله کرک کریستیانسن» یک نجار دانمارکی بود که در سال ۱۹۳۲ شروع به تولید اسباب‌بازی‌های چوبی کرد. لگو در حقیقت برگرفته از دو واژه دانمارکی به مفهوم «خوب بازی کن» است. و در زبان لاتین مفهوم «من کنار هم می‌گذارم» را دارد. شرکت آقای کریستیانسن آجرهای پلاستیکی را در سال ۱۹۴۹ ارایه کرد. از آن زمان به بعد محصولات این شرکت متنوع‌تر شده‌اند و آدمک‌های خود را بر اساس شخصیت‌های مشهور کارتونی فیلم‌ها و رمان‌های محبوب عرضه می‌کند.
۲- چند نکته:
• «لگولند» نام پارک‌های تفریحی لگو است که در دانمارک، بریتانیا، آمریکا و آلمان واقع شده‌اند.
• «لگو» جزو ۴ تولیدکننده بزرگ اسباب‌بازی در دنیا است.
• برای هر انسان در روی کره زمین ۵۲ آجر لگو موجود است.
• کودکان سالانه پنج میلیارد ساعت وقت خود را صرف بازی با لگو می‌کنند.
• ۴۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان با لگو بازی می‌کنند.
• فاصله زمین تا کره ماه را می‌توان با ۴۰.۵ میلیارد قطعه لگو پر کرد.
در همین زمینه:
– برترین اسباب بازی قرن، نگران افت فروش، بی‌بی‌سی فارسی
– داستان مردی که زندگی‌اش را از طریق «لگو» می‌گذراند، سی‌ان‌ان
– لگو در ویکی‌پدیا
– Legogh
– Brick Artist
– Lego Is Fun
مطلبتون رو خوندم… در زیگزاگ هم بقیه اش رو خوندم… مرسی…
بیچاره مونالیزا اگه می‌دونست یه روز این شکلی می‌شه هیچ وقت مونالیزا نمی‌شد.
هیچ وقت با کپی موافق نبودم و خوشم نمی‌اومد حتی به شیوه نوینش چون همیشه به این فکر می‌کنم چرا انسانی که دارای قدرت نبوغ برای آفرینش‌های باشکوه و تکرارناشدنیه، باید کپی کنه… واقعاً چرا؟
بخش پایانیش خیلی جالب بود