من نمی‌دونم چرا هر وقت درباره Sushi (سوشی) توییت می‌کنم، یه عده از دوستام عوق و هوق و انواع و اقسام سر و صداهای ناجور درمیارن. بابا به خدا این غذای ژاپنی چیز شریفیه.
به نظرم همون طور که نباید کله‌پاچه رو هر جایی خورد و برای اولین بار باید ترجیحاً با کسی خورد که کلپچ‌خور حرفه‌ای باشه، درباره سوشی هم باید همین طور عمل کرد.
خارج از ایران معمولاً رستوران‌های ژاپنی به راحتی پیدا می‌شن. این جور جاها می‌شه انواع غذاهای دیگه ژاپنی غیر از سوشی رو هم پیدا کرد که به نظرم بسیار لذیذ هستن. هر چند دفعات اول با چوب مخصوص غذاخوری شرق آسیایی‌ها یعنی چاپستیک مشکل خواهید داشت، اما در مجموع به زحمتش می‌ارزه!
اما من می‌خوام درباره سوشی صحبت کنم. اون چیزی که بیشتر مردم درباره سوشی شنیدن اینه که، چیزی مترادف با ماهی خامه. باید گفت که این فقط یک نوع سوشی هست که توش ماهی خام داره. البته نه به اون معنایی که تصور می‌کنین. در واقعه برش‌های ورقه‌ای شکل از ماهی‌های خاصی که به نظرم خامشون خوشمزه‌تر از انواع دیگه‌شه. در کنار اینها انواع سوشی‌های گیاهی یا انواعی که توش ماهی یا میگوی سرخ‌شده گذاشتن هم موجوده.
یوسوشی توی امارات متحده عربی هم شعبه داره و اگه دوبی رفتین، می‌تونین امتحانش کنین.
و در انتها هم یک ویدئو برای این که بیشتر جریان دستتون بیاد.
توضیحات خیلی خوبی بود.
این قسمت «غذاها توی ظرف‌های رنگی روی این نوار حرکت می‌کنن» رو که خوندم یاد فیلم Johnny English افتادم که یک قسمتش Johnny (روان آتکینسون) می‌ره تو یه دونه از همین رستورانها و یکی از خندهدارترین قسمت‌های فیلمه.
انشاءالله قسمت ما هم بشه یک روز سوشی رو امتحان کنیم، اونم تو یک رستوران تو لندن 🙂
سلام
ممنون توضیحات خوبی بود.
این نوشته شما منو به شدت به یاد وبلاگ «سفالینه شکمینه» انداخت. پیشنهاد می‌کنم بخونینش 🙂
اگر چه ما بسیار شکمباره بوده و انواع و اقسام اطعمه و اشربه را میل فرموده‌ایم، نمی‌دانیم چرا با این فقره آبمان توی یک نهر نمی‌رود!
شما بخورید نوش جانتان!
من خوردم سوشی رو. به ذائقه ما ایرانی‌ها معمولا نمی‌خوره. توصیه می‌کنم به جای سوشی، ساندویچ ساب‌وی رو امتحان کنید