از چی کار داری می‌کنی تا چه خبر؟

توی هفته گذشته چند تا اتفاق جالب افتاد که وقتی در کنار هم قرارشون می‌دیم، به تحلیل جالبی می‌رسیم. اولین خبر اینه که سازمان «وبی اواردز» استفاده از توییتر، توسط کاربران ایرانی رو به عنوان یکی از ۱۰ لحظه تاریخی اینترنتی در دهه اخیر معرفی کرده.
در بیانیه جوایز وبی‌اواردز که به اسکار اینترنت هم مشهوره نوشته شده: «وقتی که نتایج انتخابات ۲۰۰۹ ریاست‌جمهوری در ایران، مشکوک به نظر رسید، مخالفان به سراغ توییتر رفتن و انقلاب توییتر زاده ‌شد. در واقع توییتر آن‌قدر برای سازماندهی تظاهرات اعتراضی حیاتی شد که وزارت امور خارجه آمریکا از این شرکت خواست تا به‌روزرسانی سایتش رو به تعویق بیندازد. این اعتراض‌ها بعلاوه برتری توییتر به عنوان یک وسیله اعتراضی کلیدی رو نشون داد: از اون‌جایی که بیشتر کاربران این سایت از از طریق سایت توییتر واردش نمی‌شن، سانسورش تقریباً محاله».
از طرف دیگه شاید کنجکاوانه‌ترین سؤالی که می‌شد روی اینترنت پیدا کرد، سؤالی بود که سایت توییتر از همه می‌پرسید: داری چی کار می‌کنی؟ حالا چند روزی می‌شه که توییتر این سؤال رو تغییر داده و الان از همه می‌پرسه که: چه اتفاقی افتاده؟ شاید برای این که توییت‌ها نشون می‌دن مردم دیگه فقط می‌خوان بگن در حال انجام چه کاری هستن. اونها ترجیح می‌دن یه چیزی رو گزارش کنن. حال و هوای خودشون رو و البته اتفاقات دور و برشون یا هر چیزی دیگه‌ای رو که توی دنیا داره اتفاق می‌افته. به عبارت ساده‌تر این پرسش: چه خبر؟
شاید بد نباشه که بدونین ایده توییتر از استاتوس مسنجرها شکل گرفت. خیلی از ماها وقتی که از مسنجرمون استفاده می‌کنیم، جلوش مثلاً می‌نویسیم که داریم غذا می‌خوریم یا پشت میزمون نیستیم. این ایده باعث شد تا توییتر به وجود بیاد تا هر کسی در هر لحظه بگه که داره چی کار می‌کنه. اما در نهایت این کاربرهای اینترنت هستند که با استفاده اصلی یک سایت رو پیدا می‌کنن و البته سایت هم مجبوره که دنباله‌روی نیازهای اونها باشه. در واقع این موضوع هم از نظام عرضه و تقاضا پیروی می‌کنه. حالا که مردم می‌خوان اتفاقات اطراف خودشون رو توی چند تا جمله کمتر از ۱۴۰ حرف گزارش بدن، توییتر هم تبعیت می‌کنه. همه اینها شاید معناش این باشه که مردم دوست دارن در کوتاه‌ترین طول ممکن، اخبار رو ارائه بدن و البته از اخبار خبر پیدا کنن. این موضوع رو وقتی در کنار امکانات وب دویی مثل برچسب زدن اخبار می‌ذاریم، توانایی این ریزرسانه رو در اطلاع‌رسانی بیشتر نشون می‌ده و البته اهمیتی که دنیا و ابررسانه‌ها به رسانه‌هایی می‌دن که بر پایه خبرنگارشهروندی بنا شدن.